اطلاعات دارویی اکسی توسین

اکسی توسین از طریق افزایش غلظت کلسیم در سلولهای ماهیچه ای که مسئول کنترل انقباضات رحم میباشند اثر میکند.

رحم دارای گیرنده های حساس به اکسی توسین می باشد . اکسی توسین با افزایش غلظت کلسیم داخل سلولی ، انقباض عضله صاف رحم را تحریک و به این ترتیب با تقلید انقباضات طبیعی ، سبب القاء زایمان و کند شدن موقت جریان خون رحم می شود .
شدت و وسعت انقباضات رحمی افزایش یافته و منجر به اتساع و محو شدن غشاء دهانه رحم میشود . با پیشرفت بارداری و ازدیاد تعداد گیرنده های اکسی توسین پاسخ رحم به داروی اکسی توسین نیز افزایش می یابد.

شروع اثر اکسی توسین در تزریق عضلانی طی 3 تا 5 دقیقه بوده و طول اثر آن 2 الی 3 ساعت میباشد .
در تزریق وریدی شروع اثر فوری و طول اثر آن یک ساعت است .
نیمه عمر دارو1 تا 6 دقیقه می باشد وترشح و دفع آن عمدتا از طریق ادرار میباشد که مقدار کمی از آن به صورت تغییر نیافته می باشد .

القای زایمان در مادران دارای دیابت , پره اکلامپسی , ناسازگاری خونی مادر و جنین , تسریع زایمان , کاهش خونریزی بعد از زایمان پس از خروج جفت , کمک به خروج جنین در سقط ناکامل یا در سقط درمانی

• در القاء و تحریک انتخابی زایمان :

بزرگسالان : ابتدا 0.5 تا 1 میلی واحد(mU) در ساعت از طریق انفوزیون وریدی تجویز می‌شود و سپس هر 30 تا 60 دقیقه ۱ تا ۲ میلی واحد به دوز دارو افزوده می‌شود.
این افزایش تا زمانی که انقباضات مناسب رحمی ایجاد شود و حداکثر تا ۱۰ میلی واحد در ساعت ادامه داده می‌شود. هنگامیکه روند زایمان برقرار گردید می‌توان سرعت انفوزیون را کاهش داد.

• در کنترل خونریزی رحم بعد از زایمان و بعد از خروج جفت

10 تا ۴۰ میلی واحد از راه انفوزیون‌ وریدی
10 واحد عضلانی بعد از خروج جفت

• در القای سقط :

پس از ساکشن یا کورتاژ: 10 واحد در 500 سی سی سرم انفوزیون وریدی شود. تنظیم سرعت تا زمانی که انقباضات مناسب رحمی ایجاد شود .
پس از تزریق داخل آمنیوتیک: 10 تا 20 میلی واحد در دقیقه وریدی. دوز کلی نباید از 30 واحد در 12 ساعت تجاوز کند زیرا خطر مسمومیت با آب وجود دارد .

نارسایی کلیوی , انقباضات هیپرتونیک رحم , انسداد مکانیکی برای زایمان , مشکلات جنینی , شرایطی که زایمان از طریق واژن نباید صورت بگیرد , مقاومت رحم به اکسی توسین , پره اکلامپسی شدید , بیماری قلبی عروقی شدید , در زنان با سن بیش از 35 سال و زنان با سابقه سزارین

تهوع , واکنش های آنافیلاکتیک , استفراغ , آریتمی , بثورات جلدی , اسپاسم رحم , افزایش تحریک پذیری رحم , مسمومیت با آب و کاهش سدیم خون ناشی از مصرف زیاد آب

دینوپروستون , دولاسترون , مفلوکین , دوفتیلید , بپریدیل , دینوپروست , کاربوپروست

- در صورت عدم تناسب سر جنین و لگن مادر، القاء زایمان باید با احتیاط صورت گیرد.
-در فشار خون خفیف یا متوسط ایجاد شده به واسطه بارداری و بیماری قلبی- عروقی، دارو با احتیاط مصرف شود.
-در مسمومیت با آب و کاهش سدیم خون، باید از انفوزیون حجم زیاد مایعات اجتناب گردد.
-اثرات دارو با تجویز همزمان پروستاگلاندین ها افزایش می یابد و کنترل دقیق بیمار لازم می باشد.
-احتیاط در زمانی که مراحل اول و دوم زایمان بطور طبیعی طی گردیده است

• با کنترل دقیق ضربان قلب جنین و فعالیت رحم، مقدار دارو را مطابق با نیاز هر فرد می توان تنظیم نمود. در صورت مشاهده افزایش فعالیت رحم یا اختلالات جنینی، داروی اکسی توسین باید قطع شود.
• از تزریق سریع داخل وریدی دارو باید اجتناب شود.
• تجویز طولانی مدت مقادیر زیاد دارو همراه با تزریق داخل وریدی حجم زیادی از مایعات ، ممکن است سبب مسمومیت با آب و کاهش سدیم خون شود. بنابراین باید از رقیق کننده های حاوی الکترولیت استفاده نموده و غلظت اکسی توسین را زیاد و مصرف مایعات را محدود نمود.
• در صورت مصرف همزمان سایر داروهای اکسی توسیک، تا زمان کاهش اثرات آنها، اکسی توسین تجویز نشود.

X ( مصرف در بارداری ممنوع است)

کاربوپروست