اطلاعات دارویی متی سیلین

متی سیلین همانند سایر بتالاکتام ها با اتصال به پروتئین متصل شونده به پنی‌سیلین (PBP) باعث مهار ترانس پپتیدازها می‌شود و باعث ممانعت از ساخت پپتیدو گلیکان های دیواره سلولی باکتری و تخریب دیواره سلولی باکتری می‌شود. تغییر ساختار شیمیایی آن را مقاوم به آنزیم بتالاکتاماز تولید شده توسط برخی باکتریها ساخته است.

داروی متی سیلین یک آنتی بیوتیک بتا-لاکتام از دسته پنی سیلین هاست که طیف اثر باریکی دارد.

این دارو دیگر از نظر بالینی مورد استفاده قرار نمی گیرد و توسط فلوكلوگزاسیلین و دیكلوگزاسیلین جایگزین شده است ، با این حال اصطلاح استافیلوكوكوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) همچنان برای توصیف سویه های استافیلوكوكوس اورئوس مقاوم در برابر پنی سیلین ها استفاده می شود.

جذب : به دنبال مصرف خوراکی جذب نمی شود.

حجم توزیع : اطلاعاتی در دسترس نیست

اتصال پروتئین : اطلاعاتی در دسترس نیست

متابولیسم : کبدی (40-40٪)

مسیر حذف : اطلاعاتی در دسترس نیست

نیمه عمر : 25-60 دقیقه

این دارو در عفونتهای استافیلوکوکی مقاوم به پنی‌سیلین به کار می‌رفته است. امروزه در آزمایشگاه‌های پزشکی برای تعیین حساسیت باکتریایی به کار می‌رود.

مهمترین عارضه جانبی آن ایجاد نفریت حاد بینابینی (acute interstitial nephritis) است که در میان پنی‌سیلین ها بیشترین بروز این عارضه در مصرف این دارو دیده شده است و علت قطع تولید آن همین عارضه است^. این دارو سایر عوارض گروه پنی‌سیلین ها مانند واکنش های آلرژیک و شوک آنافیلاکسی را دارد.