اطلاعات دارویی آلوگلیپتین

● آلوگلیپتین یک مهارکننده دی پپتیدیل پپتیداز-4 (DPP-4) است.

● این دارو با مهار آنزیم DPP-4، که مسئول تخریب هورمون های اینکرتین است، مانند GLP-1 (پپتید شبه گلوکاگون-1) و GIP (پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) عمل می کند.

● هورمون های اینکرتین نقش حیاتی در تنظیم گلوکز دارند. آنها ترشح انسولین را از سلول های بتای پانکراس در پاسخ به افزایش سطح گلوکز خون تحریک می کنند و ترشح گلوکاگون را سرکوب می کنند که تولید گلوکز توسط کبد را کاهش می دهد.

● فارماکودینامیک آلوگلیپتین شامل اثر خاص آن بر روی آنزیم DPP-4 است.

● آلوگلیپتین با مهار این آنزیم، سطح و فعالیت هورمون های اینکرتین، به ویژه GLP-1 و GIP را افزایش می دهد.

● سیگنال دهی افزایش یافته اینکرتین منجر به افزایش ترشح انسولین و کاهش ترشح گلوکاگون می شود که در نتیجه باعث بهبود جذب گلوکز توسط سلول ها، کاهش تولید گلوکز توسط کبد و به طور کلی کاهش سطح گلوکز خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می شود.

● پس از مصرف خوراکی، آلوگیپتین از دستگاه گوارش جذب می شود و در عرض 1 تا 2 ساعت به حداکثر غلظت پلاسما می رسد.

● این دارو عمدتاً در کبد از طریق آنزیم های سیتوکروم P450 (CYP2D6 و CYP3A4) به متابولیت های غیرفعال متابولیزه می شود.

● آلوگلیپتین و متابولیت های آن عمدتاً از طریق کلیه ها دفع می شوند و نیمه عمر آن تقریباً 21 ساعت است.

● برای اطمینان از سطوح مناسب دارو و جلوگیری از تجمع بالقوه، ممکن است تنظیم دوز در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی ضروری باشد.

● آلوگلیپتین به عنوان مکمل غذایی و ورزش برای بهبود کنترل قند خون در بزرگسالان مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داده می شود.

● دوز توصیه شده آلوگلیپتین ممکن است بسته به عوامل فردی بیمار و پاسخ آنها به درمان متفاوت باشد.

● به طور معمول، دوز شروع برای بزرگسالان 25 میلی گرم یک بار در روز است.

● دوز ممکن است بر اساس عملکرد کلیه و پاسخ گلیسمی بیمار تنظیم شود.

● در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی، دوز ممکن است به 12.5 میلی گرم یک بار در روز کاهش یابد.

● آلوگلیپتین در بیماران با سابقه حساسیت به آلوگیپتین یا هر یک از اجزای آن منع مصرف دارد.

● نباید برای درمان دیابت نوع 1 یا کتواسیدوز دیابتی استفاده شود.

● عوارض جانبی شایع ممکن است شامل سردرد، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی و نازوفارنژیت باشد.

هیپوگلیسمی:
● آلوگلیپتین، مانند سایر داروهای ضد دیابت، می تواند سطح قند خون را کاهش دهد و منجر به هیپوگلیسمی (قند خون پایین) شود.

● کنترل منظم سطح گلوکز خون و آگاهی از علائم هیپوگلیسمی مانند تعریق، لرزش و گیجی بسیار مهم است.

پانکراتیت:
● در حالی که نادر است، آلوگیپتین با افزایش خطر پانکراتیت همراه است، که ممکن است به صورت درد شدید و مداوم شکمی ظاهر شود.

● آلوگلیپتین عمدتاً توسط کبد از طریق آنزیم‌های سیتوکروم P450 (CYP2D6 و CYP3A4) متابولیزه می‌شود و حداقل از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود. تداخلات با سایر داروها از نظر بالینی قابل توجه نیست.

● با این حال، همیشه ضروری است که پزشک را در مورد همه داروها، از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه، و مکمل ها مطلع کنید تا از تداخلات احتمالی جلوگیری شود.

● آلوگلیپتین ممکن است با افزایش خطر پانکراتیت، یک التهاب بالقوه جدی پانکراس همراه باشد.

● در صورت بروز درد مداوم شکم، بیماران باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشند.

● آلوگلیپتین، مانند سایر داروهای ضد دیابت، می تواند سطح گلوکز خون را کاهش دهد.

● نظارت دقیق بر قند خون بسیار مهم است، به ویژه هنگامی که در ترکیب با سایر داروهای ضد دیابت که ممکن است سطح گلوکز را نیز کاهش دهند، استفاده شود.

● اطلاعات محدودی در مورد ایمنی آلوگلیپتین در دوران بارداری وجود دارد.

● استفاده از آلوگلیپتین در زنان باردار به طور کلی توصیه نمی شود مگر اینکه فواید بالقوه آن بیشتر از خطرات احتمالی باشد.

● افراد باردار مبتلا به دیابت نوع 2 باید با پزشک مشورت کنند تا در مورد گزینه های درمانی جایگزین و خطرات بالقوه مرتبط با استفاده از آلوگلیپتین در دوران بارداری صحبت کنند.