اطلاعات دارویی دینوپروست

به نظر می رسد دینوپروست به طور مستقیم بر روی میومتریوم عمل کند، اما این به طور کامل ثابت نشده است. دینوپروست انقباضات میومتریال (از طریق برهمکنش با گیرنده های پروستاگلاندین) را در رحم را تحریک می کند که شبیه حین زایمان است.
این انقباض ها معمولا برای ایجاد سقط جنین کافی است. پاسخ رحمی به پروستاگلاندین ها در طول بارداری به تدریج افزایش می یابد. دینوپروست اتساع و نرمی دهانه رحم را هم تسهیل می کند.

پروستاگلاندین F2 آلفا دارای چندین اثر فارماکولوژیک بر سیستم تولید مثل زنان، از جمله تحریک فعالیت میومتریال، شل کنندگی دهانه رحم، مهار استروئیدوژنز توسط اجسام زرد، و به طور بالقوه لیز اجسام زرد است.

جذب : به آرامی از مایع آمنیوتیک به گردش خون سیستمیک جذب می شود.

متابولیسم : دی هیدروژناسیون آنزیمی عمدتا در ریه ها و کبد مادر.

نیمه عمر : نیمه عمر دینوپروست در مایع آمنیوتیک 3 تا 6 ساعت است. نیمه عمر پلاسمایی دینوپروست بعد از تزریق داخل وریدی کمتر از یک دقیقه است.

زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی : 6 تا 10 ساعت پس از تک دوز 40 میلی گرمی داخل آمنیوتیک.

حداکثر غلظت خونی : 3 تا 7 نانوگرم پروستاگلاندین F2 آلفا در میلی لیتر پس از تک دوز 40 میلی گرمی داخل آمنیوتیک.

زمان رسیدن به حداکثر اثر: زمان متوسط سقط جنین با دینوپروست  حدود 20 تا 24 ساعت است. تجویز داخل آمنیوتیک 5 تا 10 میلی گرم دینوپروست (پایه) بلافاصله پس از تزریق اوره هیپرتونیک، موجب زمان متوسط ​​سقط جنین 16 تا 17 ساعت می شود.

سقط جنین , القای زایمان

بزرگسالان
سقط
40 میلی گرم (پایه) داخل آمنیوتیک. ابتدا 5 میلی گرم باید با حداکثر سرعت 1 میلی گرم در هر دقیقه برای تعیین حساسیت و تایید اینکه دارو به صورت داخل عروقی تزریق نمی شود تجویز شود، 35 میلی گرم باقی مانده در عرض پنج دقیقه در صورت عدم وجود واکنش های جانبی تجویز شود.

دوزهای اضافی 10 تا 40 میلی گرم (پایه) ممکن است 24 ساعت بعد از دوز اولیه، اگر فرایند سقط جنین ایجاد یا تکمیل نشود و در صورتی که غشاها هنوز یکپارچه باشند تجویز شود.

القاء زایمان
انفوزیون داخل وریدی، 2.5 میکروگرم در دقیقه از محلول 50 میکروگرم در میلی لیتر، با دوزی که هر ساعت در صورت نیاز دوبرابر می شود تا حداکثر 20 میکروگرم در دقیقه (دوز کل معمولا 1 تا 4 میلی گرم) است.

آسم , حساسیت به دارو , بیماری ریوی , بیماریهای التهابی لگنی , بزرگی جنین , موقعیت بد جنین , غشاهای پاره (داخل یا خارج آمنیوتیک)

جز در شرایط خاص در صورت وجود مشکلات بالا این دارو نباید استفاده شود.

اسهال , تهوع , استفراغ , درد معده , کرامپ معده

اکسی توسین

در شرایط زیر مزایا و خطر ارزیابی شود:
- سابقه کم خونی (افزایش میزان بروز خونریزی بیش از حد رحم با استفاده از پروستاگلاندین ها برای سقط جنین ممکن است رخ دهد)
- بیماری قلبی فعال (کاهش فشار خون و برادی کاردی ممکن است باعث کلاپس قلب و عروق و آنژین پکتوریس شود)
- سابقه بیماری قلبی عروقی یا سابقه فشار خون بالا یا سابقه هیپوتانسیون یا پره اکلامپسی (ممكن است با انقباض عروقی احتمالی یا كاهش فشار خون بدتر شود)
- تنگی سرویکس یا فیبروئید های رحمی یا سابقه جراحی رحم (افزایش خطر پارگی رحم)
- سابقه دیابت، سابقه صرع (ندرتا تشنج در طول استفاده از پروستاگلاندین ها در صرع رخ داده است)
- گلوکوم (افزایش فشار داخل چشم و میوز به ندرت در استفاده از پروستاگلاندین گزارش شده است)
- بیماری کبدی فعال یا سابقه بیماری کبدی (متابولیسم دینوپروست ممکن است دچار اختلال شود، در نتیجه نیمه عمر طولانی شود)
- حساسیت به دینوپروست یا چند قلویی(مصرف بیش از حد و یا استفاده با اکسي توسين سبب ايجاد هایپرتونوسیتی رحمی با اسپاسم و انقباض تتانيک مي شود که مي تواند منجر به سوراخی خلفي دهانه رحم، زخم دهانه رحم، پارگي رحم و خونريزي شود)

- سابقه زردی، بیماری کلیوی فعال، سابقه بیماری کلیوی

ندارد.

گروه N ( طبقه بندی نشده )

میفه پریستون , کاربوپروست , دینوپروستون