اطلاعات دارویی ماینوکسیدیل

● تصور می‌شود که ماینوکسیدیل به عنوان بازکننده کانال‌های پتاسیم حساس به آدنوزین تری فسفات در سلول‌های ماهیچه صاف عروق عمل می‌کند و باعث هیپرپلاریزه شدن و شل شدن سلول‌ها می‌شود.

● این منجر به اتساع عروق و کاهش مقاومت محیطی می شود که باعث کاهش فشار خون و بهبود جریان خون به اندام های مختلف می شود.

● ماینوکسیدیل همچنین ممکن است اثرات مستقیمی بر قلب داشته باشد، مانند افزایش برون ده قلبی، حجم سکته مغزی و ضربان قلب.

● مکانیسم دقیقی که ماینوکسیدیل توسط آن رشد مو را تحریک می کند مشخص نیست، اما ممکن است شامل فعال شدن مسیرهای کیناز و Akt تنظیم شده با سیگنال خارج سلولی، افزایش فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و سایر عوامل رشد، و کاهش 5-آلفا ردوکتاز و گیرنده های آندروژن در فولیکول های مو

● این اثرات ممکن است بقا، تکثیر و تمایز سلول‌های مو را افزایش داده و فاز آناژن (رشد) چرخه مو را طولانی‌تر کند.

● ماینوکسیدیل یک گشادکننده عروق محیطی با اثر مستقیم قوی است که با کاهش مقاومت عروق محیطی، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بالا را کاهش می دهد.

● ماینوکسیدیل همچنین به صورت موضعی برای درمان آلوپسی آندروژنتیک، شکل رایج ریزش مو، استفاده می شود.

● مکانیسمی که ماینوکسیدیل باعث رشد مو می شود به طور کامل شناخته نشده است، اما ممکن است شامل تحریک کانال های پتاسیم، فعال شدن فاکتورهای رشد و مهار تولید دی هیدروتستوسترون در فولیکول های مو باشد.

● ماینوکسیدیل هم در مردان و هم در زنان مبتلا به آلوپسی آندروژنیک مؤثر است، اما این بیماری را درمان نمی کند و برای حفظ نتایج نیاز به استفاده مداوم دارد.

● ماینوکسیدیل پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود و حداکثر غلظت پلاسمایی آن در عرض یک ساعت می رسد.

● ماینوکسیدیل به طور گسترده در کبد متابولیزه می شود، عمدتاً از طریق کونژوگه با اسید گلوکورونیک، برای تشکیل متابولیت فعال ماینوکسیدیل سولفات، که مسئول بیشتر اثرات فارماکولوژیک ماینوکسیدیل است.

● ماینوکسیدیل و متابولیت های آن عمدتاً از طریق ادرار دفع می شوند و نیمه عمر آن حدود 4 ساعت است.

● ماینوکسیدیل موضعی دارای جذب سیستمیک کمتری نسبت به ماینوکسیدیل خوراکی است و کمتر از 4 درصد از دوز مصرفی به گردش خون سیستمیک می رسد.

نیمه عمر ماینوکسیدیل موضعی حدود 22 ساعت است.

● پرفشاری خون شدید که علامت دار یا همراه با آسیب اندام هدف است و با حداکثر دوزهای درمانی یک دیورتیک و دو داروی ضد فشار خون دیگر قابل کنترل نیست.

● آلوپسی آندروژنتیک در مردان و زنانی که دارای نازک شدن کلی موهای بالای سر هستند.

● استفاده خارج از برچسب برای ریزش مو به دلایل دیگر، مانند آلوپسی آره آتا، تلوژن افلوویوم، یا آلوپسی ناشی از شیمی درمانی.

● دوز ماینوکسیدیل به مسیر مصرف، وضعیت تحت درمان و پاسخ فردی بیمار بستگی دارد.

● برای ماینوکسیدیل خوراکی که برای پرفشاری خون شدید استفاده می شود، دوز اولیه توصیه شده 5 میلی گرم یک بار در روز، با دوز نگهدارنده 10 تا 40 میلی گرم در روز و حداکثر دوز 100 میلی گرم در روز است.

● برای ماینوکسیدیل موضعی، که برای ریزش مو استفاده می شود، دوز توصیه شده 1 میلی لیتر محلول یا فوم 2٪ یا 5٪ است که دو بار در روز روی نواحی آسیب دیده پوست سر اعمال می شود.

● برای ماینوکسیدیل خوراکی با دوز کم، که برای ریزش مو بدون برچسب استفاده می شود، دوز پیشنهادی 0.25 تا 2.5 میلی گرم یک یا دو بار در روز است.

● ممکن است برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی یا نارسایی کبدی، یا برای کسانی که داروهای دیگری مصرف می کنند که ممکن است با ماینوکسیدیل تداخل داشته باشند، تنظیم دوز مورد نیاز باشد.

● فئوکروموسیتوم، تومور غده فوق کلیوی که باعث فشار خون بالا و سایر علائم می شود.

● فشار خون غیر طبیعی پایین است، زیرا ماینوکسیدیل می تواند آن را بیشتر کاهش دهد و جریان خون را به اندام های حیاتی کاهش دهد.

● آلرژی به هر یک از مواد تشکیل دهنده ماینوکسیدیل که می تواند باعث واکنش های جدی پوستی یا آنافیلاکسی شود.

درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع، تنگی نفس، احتباس مایعات، افزایش وزن و واکنش های آلرژیک.

● این موارد ممکن است نشان دهنده مشکل قلبی یا واکنش شدید به دارو باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم فوراً به پزشک مراجعه کنید.

● بثورات پوستی و خارش، تب، گلودرد، تورم در صورت یا زبان، سوزش در چشم‌ها، درد پوست، و به دنبال آن راش پوستی قرمز یا بنفش که گسترش می‌یابد و باعث ایجاد تاول و لایه‌برداری می‌شود. اینها ممکن است نشان دهنده یک واکنش شدید پوستی به نام سندرم استیونز-جانسون یا نکرولیز اپیدرمی سمی باشد.

● اگر این علائم را دارید مصرف ماینوکسیدیل را متوقف کنید و از کمک پزشکی اورژانسی استفاده کنید.

● تغییر در رنگ، طول یا ضخامت موهای بدن یا صورت. این معمولا پس از قطع دارو قابل برگشت است، اما ممکن است برای برخی افراد نامطلوب باشد.

● حالت تهوع، استفراغ، بثورات پوستی یا درد یا حساسیت سینه. اینها عوارض جانبی رایجی هستند که ممکن است با گذشت زمان یا تنظیم دوز از بین بروند.

● گوانتیدین
● بتابلوکرها
● دیورتیک ها
● سایر داروهای ضد فشار خون

● ماینوکسیدیل ممکن است عوارض جانبی جدی مانند درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع، تنگی نفس، احتباس مایعات، افزایش وزن و واکنش های آلرژیک ایجاد کند.

● در صورت مشاهده هر یک از این علائم فوراً به پزشک مراجعه کنید.

● ماینوکسیدیل همچنین ممکن است باعث تغییراتی در رنگ، طول یا ضخامت موهای بدن یا صورت شما شود.

● این حالت معمولا پس از قطع دارو قابل برگشت است.

● ماینوکسیدیل ممکن است با سایر داروها مانند گوانتیدین، بتا بلوکرها، دیورتیک ها و رقیق کننده های خون تداخل داشته باشد.

● قبل از استفاده از ماینوکسیدیل در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.

● ماینوکسیدیل برای افرادی که فئوکروموسیتوم، تومور غده فوق کلیوی دارند، توصیه نمی شود.

● قبل از استفاده از ماینوکسیدیل، در صورت داشتن شرایط پزشکی مانند بیماری قلبی، بیماری کلیوی، آسم، میگرن، صرع یا تحریک پوست سر به پزشک خود اطلاع دهید.

● دستورالعمل های روی برچسب یا نسخه را به دقت دنبال کنید. بیشتر یا کمتر از دوز یا دفعات توصیه شده استفاده نکنید.

● ماینوکسیدیل را به سایر قسمت های بدن یا پوست شکسته یا ملتهب نزنید. از تماس با چشم، بینی، دهان یا سایر غشاهای مخاطی خود اجتناب کنید. پس از استفاده از ماینوکسیدیل دست های خود را بشویید.

● اگر زیر 18 سال یا بالای 65 سال دارید از ماینوکسیدیل استفاده نکنید، مگر اینکه پزشکتان تجویز کرده باشد.

● در صورت بارداری یا شیردهی از ماینوکسیدیل استفاده نکنید، زیرا ممکن است به کودک آسیب برساند.

● ماینوکسیدیل در دسته داروهای بارداری C طبقه بندی می شود، به این معنی که ممکن است به جنین آسیب برساند یا بر بارداری تأثیر بگذارد.

● شواهد کافی برای تعیین بی خطر بودن ماینوکسیدیل در دوران بارداری وجود ندارد، بنابراین باید از مصرف آن اجتناب کرد مگر اینکه فواید بالقوه آن بیشتر از خطرات احتمالی باشد.

● اگر در حین استفاده از ماینوکسیدیل باردار شدید، دارو را قطع کرده و با پزشک خود مشورت کنید.