اطلاعات دارویی موریسیزین

موریسیزین با مهار جریان سریع سدیم به سمت داخل غشای سلول میوکارد عمل می کند.

موریسیزین ، یک مشتق فنوتیازین ، متابولیسم عبور اول گسترده ای را تجربه می کند و همچنین پس از ورود به گردش خون ، به طور گسترده متابولیزه می شود. ممکن است متابولیت فعال دارویی داشته باشد. یک مطالعه بالینی نشان داده است که این دارو در سرکوب دپلاریزاسیون زودرس بطنی کمتر از فلکائینید موثر است. در مقایسه با دیزوپیرامید و کینیدین ، موریسیزیندر سرکوب انقباضات بطنی زودرس و تاکی کاردی بطنی ناپایدار به همان اندازه یا موثر تر ازین ها بود.

فارماکوکینتیک
جذب: تجویز این دارو 30 دقیقه پس از زمان غذا باعث تاخیر در جذب و کاهش اوج سطح پلاسمایی می شود اما تاثیری در میزان جذب ندارد.
توزیع: 95٪ به پروتئین پلاسما متصل می شود.
متابولیسم: تحت متابولیسم عبور اول کبدی به میزان قابل توجهی قرار می گیرد و نتیجه آن فراهمی زیستی مطلق حدود 38٪ است. حداقل 26 متابولیت از این دارو شناخته شده است.
دفع: حدود 56٪ از طریق مدفوع ، 39٪ از طریق ادرار دفع می شود. برخی نیز از طریق گردش خون کبدی بازیافت می شوند.

موریسیزین برای درمان ضربان های نامنظم قلبی (آریتمی) و حفظ ضربان قلب طبیعی استفاده می شود.

بزرگسالان: مقدار مصرف را به صورت فردی تنظیم کنید. مقدار مصرف معمول 600 تا 900 میلی گرم خوراکی و هر 8 ساعت. مقدار مصرف را می توان با افزایش 150 میلی گرم در روز در فواصل 3 روزه تنظیم کرد تا زمانی که اثر مطلوب حاصل شود.
برای شروع درمان بستری شدن در بیمارستان توصیه می شود زیرا بیمار در معرض خطر بالایی خواهد بود. بیمارانی که آریتمی آنها در طی دوزهای 8 ساعته به خوبی کنترل می شود ، برای افزایش کمپلیانس بیمار ممکن است همان دوز هر 12 ساعت تجویز شود.

در بیماران با شوک کاردیوژنیک ، افراد دارای حساسیت زیاد نسبت به دارو و کسانی که دارای بلوک AV یا درجه دوم هستند ، این دارو منع مصرف دارد.
در بیماران با اختلالات کلیوی یا کبدی ، بیماری عروق کرونر از این دارو با احتیاط استفاده شود.

سیستم عصبی مرکزی: سرگیجه ، سردرد ، خستگی ، اضطراب ،عصبی شدن ، پارستزی ، اختلالات خواب.
سیستم عروقی و مغزی: حوادث غیر آریتمی (تاکیکاردی بطنی ، انقباضات بطنی زودرس ، آریتمی فوق بطنی) ، ناهنجاری های ECG (از جمله نقص در هدایت ، توقف ریتم سینوسی ، یا بلوک AV) ، نارسایی قلبی ، تپش قلب ، درد قفسه سینه ، فشار خون بالا ، گشاد شدن عروق ، حوادث عروقی مغزی.
چشمی: تاری دید.
دستگاه گوارش: حالت تهوع ، استفراغ ، درد شکم ، سوهاضمه ، اسهال ، خشکی دهان.
سیستم ادراری: احتباس ادرار ، تکرر ادرار ، سوزش ادرار.
اسکلت عضلانی: درد اسکلتی عضلانی.
تنفسی: تنگی نفس.
پوست: دیافورز ، راش.
موارد دیگر: تب ناشی از دارو ، ترومبوفلبیت.

در صورت مصرف همزمان موریسیزین و سایمتیدین, کلیرانس کلیوی موریسیزین به میزان 49% درصد کاهش می یابد.
دیگوکسین: فاصله PR را طولانی می کند. بیمار را با دقت کنترل کنید.
پروپرانولول: ممکن است در فاصله PR افزایش کمی ایجاد کند. بیمار را با دقت کنترل کنید.
تئوفیلین: موریسیزین کلیرانس کلیوی تئوفیلین را افزایش و نیمه عمر پلاسمایی آن را کاهش می دهد. 

موریسیزین را 6 تا 12 ساعت پس از آخرین دوز کینیدین و دیزوپیرامید , 3 تا 6 ساعت پس از آخرین دوز پروکائین آمید ؛ 8 تا 12 بعد از  پروپافرون ، توكائینید یا مگزلتین؛ و 12 تا 24 ساعت بعد از فلكائنید شروع کنید.
• عدم تعادل الکترولیت ها را قبل از شروع درمان اصلاح کنید. هیپوکالمی ، هیپرکالمی یا هیپومنیزمی ممکن است اثرات دارو را تغییر دهد.
• بیمار را از نظر افزایش سرگیجه و حالت تهوع برسی کنید.
• دارو در شیر مادر ترشح می شود. به دلیل احتمال واکنش های جانبی در نوزاد ، باید تصمیم به قطع شیردهی یا دارو گرفته شود.
• ایمنی و اثربخشی این دارو در اطفال ثابت نشده است.
• به بیمار بگویید که تب یا واکنش های جانبی ، به ویژه درد قفسه سینه ، تپش قلب یا ضربان قلب نامنظم را گزارش کند.

برخی از شرایط پزشکی ممکن است با مصرف این دارو تداخل داشته باشند. در صورت بروز هرگونه بیماری پزشکی ، به پزشک یا داروساز خود بگویید:
اگر باردار هستید ، قصد باردار شدن دارید یا شیردهی دارید.
اگر از داروهای تجویز شده یا بدون نسخه ، داروهای گیاهی یا مکمل های غذایی استفاده می کنید.
اگر به داروها ، غذاها یا سایر مواد آلرژی دارید.
اگر مشکلات کبدی ، مشکلات قلبی ، مقادیر زیاد یا پایین پتاسیم در خون ، یا سطح پایین منیزیم در خون دارید.
برخی از داروها ممکن است با موریسیزین تداخل داشته باشند. در صورت استفاده از سایر داروها ، به ویژه هرکدام از موارد زیر ، به پزشک خود اطلاع دهید:
داروهای ضد انعقاد خون (به عنوان مثال وارفارین).