اطلاعات دارویی هیدروفلومتیازید

● هیدروفلومتیازید با جلوگیری از بازجذب آب در نفرون ها باعث افزایش ادرار می شود در واقع مکانیسم اصلی این داروی تیازیدی مهار رسپتور سدیم-کلراید (SLC12A3) در توبول دیستال است که مسئول بازجذب 5 درصد سدیم است.
● در حالت معمول این رسپتور باعث بازجذب سدیم و کلر و به دنبال آن از لومن کلیه به اپیتلیال سلولی می شود.
● هیدروفلومتیازید با جلوگیر از عملکرد این رسپتور باعث ایجاد یک گرادیانت اسمزی در دو سوی لوله ادراری و در نهایت ترشح آب به داخل لوله و افزایش حجم ادرار به صورت موثر می شود.

● درمان فشار خون بالا
● ادم

● دوز هیدروفلومتیازید بسته به شرایط فرد و پاسخ به درمان متفاوت است.
● معمولاً یک بار در روز، ترجیحاً در صبح مصرف می شود.

● هیدروفلومتیازید در بیماران مبتلا به آلرژی به داروهای سولفونامید و کسانی که بیماری کلیوی یا کبدی شدید دارند منع مصرف دارد.
● در بیماران مبتلا به آنوری (عدم تولید ادرار) یا در کسانی که سابقه حساسیت به هیدروفلومتیازید دارند، نباید استفاده شود.

● عوارض جانبی هیدروفلومتیازید ممکن است شامل سرگیجه، سبکی سر، سردرد، تهوع، استفراغ، اسهال، یبوست و عدم تعادل الکترولیتی باشد.

● هیدروفلومتیازید ممکن است با سایر داروها از جمله داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، لیتیوم، دیگوکسین و برخی داروهای فشار خون تداخل داشته باشد.
● بیماران باید ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنند مطلع کنند.

● هیدروفلومتیازید ممکن است باعث عدم تعادل الکترولیتی مانند سطوح پایین پتاسیم یا سدیم شود که می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود.
● همچنین می تواند باعث سرگیجه یا سبکی سر شود، بنابراین هنگام رانندگی یا کار با ماشین آلات باید احتیاط کرد.

● در بیماران مبتلا به بیماری های کبدی یا کلیوی، نقرس، دیابت یا لوپوس، هیدروفلومتیازید باید با احتیاط مصرف شود.
● همچنین ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد، بنابراین بیماران باید تمام داروهایی را که مصرف می کنند به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود اطلاع دهند.

● هیدروفلومتیازید نباید در دوران بارداری استفاده شود مگر اینکه به طور خاص توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی توصیه شود.
● ممکن است به جنین در حال رشد آسیب برساند.