اطلاعات دارویی راپاکورونیوم

آنتاگونیست گیرنده موسکارینی استیل کولین M2 است.

راپاکورونیوم با رقابت برای گیرنده های کولینرژیک در صفحه پایانه حرکتی عمل می کند. مهار عصبی عضلانی عمیق ایجاد شده توسط راپاکورونیوم می تواند توسط نئوستیگمین معکوس شود.

راپاکورونیوم یک مسدودکننده عصبی-عضلانی سریع الاثر و غیر دپلاریزان است.

اتصال به پروتئین : متغیر. اتصال به پروتئین پلاسما راپاکورونیوم در آزمایشگاه برای پلاسمای انسانی با استفاده از دیالیز تعادلی مورد مطالعه قرار گرفت. اتصال به پروتئین بین 50 تا 88 درصد متغیر بود که حداقل تا حدی به دلیل هیدرولیز راپاکورونیوم بروماید به متابولیت 3 هیدروکسی آن بود. پروتئین پلاسمایی خاصی که راپاکورونیوم به آن متصل می شود ناشناخته است. اتصال به پروتئین پلاسما برای متابولیت 3-هیدروکسی تعیین نشده است.

 

متابولیسم : به متابولیت های فعال هیدرولیز می شود (سیستم سیتوکروم  P450 درگیر نیست).

 

نیمه عمر : 141 دقیقه (میانگین)

شل کننده عضلانی در کنار بیهوش کننده های عمومی یا لوله گذاری تراشه و تسهیل تهویه مکانیکی

بزرگسالان

لوله گذاری تراشه

1.5 میلی گرم بر کیلوگرم

سزارین

2.5 میلی گرم بر کیلوگرم

  کودکان

2.0 میلی گرم / کیلوگرم در بیماران کودک (سنین  ماه1 تا 12 سال) تحت بیهوشی هالوتان، شرایط انتوباسیون مناسب را در عرض 60 ثانیه فراهم می کنند.

استفاده از راپاکورونیوم در بیماران کودک و نوجوانان 13 تا 17 ساله مورد بررسی قرار نگرفته است.

حساسیت شدید

تاکیکاردی , برونکو اسپاسم , افت فشارخون , برادیکاردی

لینکومایسین , جنتامایسین , نئومایسین , توکسین انابوتولینوم , توکسین ریمابوتولینوم , توبرامایسین , پارومومایسین , اینکوبوتولینوم توکسین آ , پلازومایسین , کانامایسین , کینین , کاپرئومایسین , دمکلوسیکلین , دوکساپرام , پراملینتاید , نتیل مایسین سولفات , پیلوکارپین خوراکی , هوپرزین آ , پرابوتولینوم توکسین آ | prabotulinumtoxina

راپاکورونیوم تزریقی باید با دوز تنظیم شده دقیق توسط یا تحت نظارت پزشکان با تجربه که با اثرات دارو و عوارض احتمالی استفاده از آن آشنا هستند تجویز شود. دارو نباید تزریق شود، مگر آن که پرسنل و امکانات احیاء و حمایت از حیات (لوله گذاری تراشه، تهویه مصنوعی، اکسیژن درمانی) و آنتاگونیست راپاکورونیم فورا در دسترس باشند.

توصیه می شود که تجهیزات نظارت عصبی-عضلانی نظیر محرک عصب محیطی برای بررسی عملکرد عصبی عضلانی در حین تجویز راپاکورونیوم برای نظارت اثر دارو، تعیین نیاز به دوز اضافه و تایید بازیابی مهار عصبی-عضلانی استفاده شود. راپاکورونیم اثر شناخته شده ای بر هوشیاری، آستانه درد یا تفکر ندارد. برای جلوگیری از ناراحتی بیمار، بلوک عصبی-عضلانی قبل از بیهوشی نباید القا شود. بنابراين تجويز راپاکورونيوم بايد همراه با بيهوشي کافي يا داروهاي آرام بخش باشد.

 واکنش های شدید آنافیلاکتیک به داروهای مسدود کننده عصبی- عضلانی، از جمله راپاکورونیوم گزارش شده است. این واکنش ها، در بعضی موارد، تهدید کننده زندگی و کشنده بوده است. با توجه به شدت بالقوه این واکنش ها، باید اقدامات احتیاطی لازم مانند دسترسی سریع به درمان اورژانسی مناسب صورت گیرد.

 اقدامات احتیاطی باید در افرادی که سابقه واکنش های آنافیلاکتیک قبلی به دیگر عوامل مسدود کننده عصبی-عضلانی داشته اند صورت گیرد، از آنجایی که واکنش متقاطع بین عوامل مسدود کننده عصبی-عضلانی دپولاریزاسیون و غیر دپلاریزان گزارش شده است.

استفاده طولانی مدت از راپاکورونیوم بروماید تزریقی نباید به صورت انفوزیون، به ویژه در بخش مراقبت های ویژه (ICU) یا در طی مراحل طولانی جراحی باشد.

 در بیماران مبتلا به سندروم میاستنی گراویس دوزهای کوچک داروهای مسدود کننده عصبی عضلانی ممکن است اثرات عمیقی داشته باشند. در چنین افرادی، محرک عصب محيطی و استفاده از دوز آزمايشی کوچک ممکن است برای نظارت بر پاسخ به تزريق شل کننده عضلانی مفید باشد.

ندارد.

گروه C . عوارض مصرف این دارو در جنین نامشخص است

آتراکوریوم , سوکسینیل کولین , سیس آتراکوریوم , پانکرونیوم , روکورونیوم , میواکوریوم