اطلاعات دارویی روکورونیوم

روکورونیوم اتصال استیل کولین به گیرنده های کولینرژیک را در صفحه محرکه انتهایی مهار می کند. این اثرات مهاری توسط داروهای مهارکننده آنتی کولین استراز مانند پیریدوستیگمین, نئوستیگمین و ادرفونیوم قابل برگشت است.

روکورونیوم با کاهش پاسخ دهی به استیل کولین در اتصالات نروماسکولار عضلات اسکلتی باعث ریلکس شدن عضلات شده و در دوزهای بالاتر فلج عضلات اسکلتی را باعث می شود.

روکورونیوم به صورت تزریق داخل وریدی استفاده شده و حدود 30 درصد اتصال پروتئینی دارد. روکورونیوم به متابولیتی با فعالیت کمتر متابولیزه شده و عمدتا توسط کبد دفع می شود.

 نیمه عمر حذف در مواردی که روکورونیوم سریع توزیع شود حدودا 1 تا 2 دقیقه و در توزیع کندتر حدود 14 تا 18دقیقه است. اختلال کلیوی روی نیمه عمر دفع دارو اثر ندارد اما در اختلالات کبدی نیمه عمر دفع حدود 2 برابر می شود.

شل کننده عضلات اسکلتی در طی جراحی پس از ایجاد بیهوشی , تسهیل انتوباسیون و ونتیلاسیون

• بزرگسالان

بی هوشی 

لوله گذاری تراشه : در ابتدا 0.6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق شده و در صورت نیاز بسته به پاسخ بیمار و بعد از شروع اولین علائم ریکاوری, 10 تا 12 میکرو گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه نیز به عنوان دوز نگهدارنده تزریق می شود.

لوله گذاری سریع : دوز یک جای 0.6 تا 1.2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق می شود.

• کودکان

بی هوشی

لوله گذاری تراشه:  دوز ابتدایی 0.45 تا 0.6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق شده و در صورت نیاز بسته به پاسخ بیمار و بعد از شروع اولین علائم ریکاوری,  0.075 تا 0.125 میکرو گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه نیز به عنوان دوز نگهدارنده تزریق می شود.

حساسیت بیش از حد به دارو یا سایر مسدود کننده های عصبی عضلانی

آسم , آنافیلاکسی , تهوع , استفراغ , افزایش فشارخون , الکتروکاردیوگرام غیر طبیعی , خارش , تاکیکاردی , آریتمی , درد در محل تزریق , ادم محل تزریق , شوک آنافیلاکتیک , سکسکه , بلوک عصبی عضلانی طولانی

لینکومایسین , سوکسینیل کولین , کاربامازپین , باسیتراسین , پانکرونیوم , کانامایسین , کینین , پروکائین , پارومومایسین , کاپرئومایسین , دمکلوسیکلین , دوکساپرام , پراملینتاید , نتیل مایسین سولفات , پیلوکارپین خوراکی , هوپرزین آ , پرابوتولینوم توکسین آ | prabotulinumtoxina , بنزهیدروکدون/استامینوفن

• بی هوش کننده های عمومی (انفلوران , هالوتان و ایزوفلوران): افزایش دهنده قدرت مسدد های عصبی عضلانی می باشد.
• داروهای آنتی بیوتیک (آمینوگلیکوزیدها, باسیتراسین, پلی میکسین و تتراسایکلین ها) : احتمال افزایش طول اثر مسددهای عصبی عضلانی
• نمک های منیزیم : افزایش انسداد عصبی عضلانی
• داروهای مسدد عصبی عضلانی غیردپلاریزان (آتراکوریوم, پانکرونیوم , وکرونیوم ): افزایش قدرت اثر روکورونیوم و سایر داروهای این دسته
• ضد تشنج ها (کاربامازپین و فنی توئین): در بیماران مصرف کننده ضد تشنج ها به صورت طولانی مدت, احتمال مقاومت به روکورونیوم وجود دارد.
• لیتیوم : افزایش انسداد عصبی عضلانی داروهای مسدد عصبی عضلانی غیردپلاریزان
• پروکاینامید: افزایش انسداد عصبی عضلانی
• کینیدین: احتمال بازگشت فلج عصبی عضلانی
• سوکسینیل کولین : مصرف قبلی سوکسینیل کولین ممکن است شدت و زمان انسداد را افزایش دهد.

• به علت اثرات داروی روکورونیوم احتمال فلج عضلات تنفسی نیز وجود دارد و بیمار باید به دقت تحت نظر باشد.
• روکورونیوم باید توسط افراد آموزش دیده تزریق شود و برای بیمار راه تنفسی و حمایت تنفسی کامل مهیا باشد. پرسنل باید توانایی کافی در لوله گذاری تراشه, اکسیژن تراپی و کنترل تنفس را داشته باشند.
• مهار کننده های کولین استراز وریدی مانند نئوستیگمین و ادرفونیوم باید در دسترس باشند.
• در افراد با تضعیف تنفسی یا اختلالات ریوی با احتیاط مصرف شود.
• در بیماران مبتلا به مشکلات عصبی عضلانی مانند میاستنی گراویس ممکن است اثرات روکورونیوم تشدید شود.
• واکنش های افزایش حساسیت (مانند تنگی نفس, گرگرفتگی, قرمزی, کاهش فشارخون و تاکیکاردی) نیز گزارش شده است. احتمال حساسیت متقاطع نیز وجود دارد.
• مقاومت به درمان با مسدود کننده های عصبی عضلانی غیردپلاریزان در بیماران دچار سوختگی ممکن است وجود داشته باشد خصوصا در مواردی که سطح سوختگی بیشتر از 25 تا 30 درصد باشد.
• مصرف روکورونیوم در بیماران مبتلا به تاکیکاردی یا بیمارانی که به هر علتی نباید تعداد ضربان قلب بالا داشته باشند توصیه نمی شود.
• احتمال تاخیر در شروع اثر در بیماران مبتلا به اختلالات جریان خون (بیماری های قلبی عروقی و ادم) وجود دارد و نبایستی مقدار بیش از دوز معمول استفاده شود.
• در بیماران مبتلا به اختلالات الکترولیتی احتمال کاهش یا افزایش پاسخ دهی به دارو وجود دارد.
• در مصرف روکورونیوم در موارد نادری احتمال ایجاد هایپرترمی بدخیم وجود دارد.
• در مواردی طولانی شدن فاصله QT گزارش شده است. در صورت وجود سابقه اختلالات قلبی با احتیاط به کار رود.
• امکان ایجاد واکنش های موضعی در محل تزریق وجود دارد و باید در صورت ایجاد, تزریق از ورید دیگری ادامه یابد.

در صورت وجود هرکدام از موارد زیر قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت شود:

• سابقه آلرژی به دارو یا اجزای فراورده و آلرژی به سایر داروها چراکه احتمال ایجاد علائم آلرژی شدید و گاها کشنده وجود دارد.
• در صورت بارداری یا شیردهی با پزشک مشورت شود.

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

سوکسینیل کولین , پانکرونیوم , راپاکورونیوم , آتراکوریوم , وکرونیوم , سوکسامتونیوم , میواکوریوم , دوکساکوریوم