● سیستیت نوعی عفونت مثانه است و زمانی اتفاق می افتد که مثانه ملتهب می شود. ممکن است احساس کنید که نیاز به ادرار مکرر دارید، حتی پس از تخلیه مثانه به همراه جمعی از علائم دیگر. سیستیت می تواند به یک مشکل جدی برای سلامتی تبدیل شود.
● در بیشتر موارد، علت سیستیت عفونت دستگاه ادراری (UTI) است. UTI زمانی اتفاق می افتد که باکتری وارد مثانه یا مجرای ادرار شده و شروع به تکثیر می کند.
● همچنین می تواند به دلیل عدم تعادل باکتری های طبیعی در بدن اتفاق بیفتد. این باکتری ها منجر به عفونت و ایجاد التهاب می شوند.
● سیستیت همیشه از عفونت ناشی نمی شود. به عنوان مثال، برخی داروها و محصولات بهداشتی نیز می توانند باعث التهاب شوند.
● درمان سیستیت به علت اصلی آن بستگی دارد. در اکثر موارد التهاب مثانه حاد است یا به طور ناگهانی رخ می دهد. موارد سیستیت بینابینی، مزمن یا طولانی مدت هستند.
● سیستیت می تواند هر کسی را درگیر کند، اما اغلب در زنان رخ می دهد.
علائم سیستیت چیست؟
● علائم التهاب مثانه می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ○ میل مکرر به ادرار کردن
- ○ اصرار به ادرار کردن بعد از تخلیه مثانه
- ○ ادرار کدر یا با بوی قوی
- ○ تب پایین اگر همراه با عفونت ادراری باشد
- ○ خون در ادرار
- ○ درد در هنگام مقاربت جنسی
- ○ احساس فشار یا پر بودن مثانه
- ○ گرفتگی در شکم یا کمر
● اگر عفونت مثانه به کلیه ها سرایت کند، می تواند به یک مشکل جدی برای سلامتی تبدیل شود. علاوه بر علائم ذکر شده در بالا، علائم عفونت کلیه عبارتند از:
- ○ حالت تهوع
- ○ استفراغ
- ○ درد پشت یا پهلو
- ○ لرز
● همچنین، دو علامت اضافی، تب یا خون در ادرار، به خودی خود علائم سیستیت نیستند. با این حال، ممکن است همراه با سایر علائم عفونت کلیه ایجاد شوند.
● اگر فکر می کنید عفونت کلیه دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
علل سیستیت یا التهاب مثانه
● نوع سیستیت به علت آن بستگی دارد. علل احتمالی سیستیت عبارتند از:
- ○ عفونت دستگاه ادراری (UTI)
- ○ مصرف داروهای خاص
- ○ قرار گرفتن در معرض تابش
- ○ استفاده مداوم از کاتتر
- ○ محصولات بهداشتی تحریک کننده
انواع سیستیت یا التهاب مثانه
● سیستیت می تواند حاد یا بینابینی باشد. سیستیت حاد به طور ناگهانی رخ می دهد. سیستیت بینابینی (IC) مزمن یا طولانی مدت است که چندین لایه بافت مثانه را تحت تاثیر قرار می دهد.
● سیستیت حاد و بینابینی علل مختلفی دارند. علت التهاب مثانه نوع آن را مشخص می کند.
سیستیت باکتریایی
● سیستیت باکتریایی زمانی رخ می دهد که باکتری وارد مجرای ادرار یا مثانه شده و باعث عفونت می شود. این حالت همچنین می تواند زمانی ایجاد شود که رشد طبیعی باکتری در بدن نامتعادل شود. عفونت در نهایت منجر به سیستیت یا التهاب در مثانه می شود.
● درمان عفونت مثانه مهم است. اگر عفونت کلیه ها به بدن منتقل شود، می تواند به یک مشکل جدی برای سلامتی تبدیل شود.
سیستیت ناشی از دارو
● برخی از داروها می توانند باعث التهاب مثانه شوند. داروها از بدن عبور می کنند و در نهایت از طریق سیستم ادراری خارج می شوند. برخی از داروها هنگام خروج از بدن می توانند مثانه را تحریک کنند.
● به عنوان مثال، داروهای شیمی درمانی سیکلوفسفامید و ایفوسفامید می توانند باعث سیستیت شوند.
سیستیت پرتویی
● پرتودرمانی برای از بین بردن سلول های سرطانی و کوچک کردن تومورها استفاده می شود، اما می تواند به سلول ها و بافت های سالم نیز آسیب برساند. پرتودرمانی در ناحیه لگن می تواند باعث التهاب مثانه شود.
سیستیت جسم خارجی
● استفاده مداوم از کاتتر، لوله ای که برای تسهیل خروج ادرار از مثانه استفاده می شود، می تواند خطر عفونت باکتریایی را افزایش دهد و به بافت های دستگاه ادراری آسیب برساند. هم باکتری ها و هم بافت های آسیب دیده می توانند باعث التهاب شوند.
سیستیت شیمیایی
● برخی از محصولات بهداشتی می توانند مثانه را تحریک کنند. محصولاتی که ممکن است باعث سیستیت شوند عبارتند از:
- ○ ژله های اسپرم کش
- ○ استفاده از دیافراگم با اسپرم کش
- ○ اسپری های بهداشتی زنانه
- ○ مواد شیمیایی حاصل از نشستن در وان
سیستیت همراه با شرایط دیگر
● گاهی اوقات سیستیت به عنوان نشانه ای از سایر شرایط سلامتی رخ می دهد، مانند:
- ○ دیابت
- ○ سنگ کلیه
- ○ اچ‌آی‌وی
- ○ پروستات بزرگ شده
- ○ آسیب های ستون فقرات
چه کسانی در معرض خطر سیستیت هستند؟
● سیستیت در زنان به دلیل کوتاهتر بودن مجرای ادراری بیشتر شایع است. با این حال، هم مردان و هم زنان در خطر ابتلا به این بیماری هستند.
● زنان ممکن است در معرض خطر بیشتری برای سیستیت باشند اگر:
- ○ از نظر جنسی فعال هستند
- ○ باردار هستند
- ○ از دیافراگم با اسپرم کش استفاده کنید
- ○ یائسگی را تجربه کرده اند
- ○ از محصولات بهداشت شخصی نامناسب استفاده می کنند
● اگر مردان به دلیل احتباس ادرار در مثانه، پروستات بزرگی داشته باشند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای سیستیت باشند.
● عوامل خطر مشترک برای مردان و زنان عبارتند از:
- ○ عفونت فعلی یا اخیر دستگاه ادراری (UTI)
- ○ پرتو درمانی
- ○ شیمی درمانی
- ○ استفاده از کاتتر
- ○ دیابت
- ○ سنگ کلیه
- ○ اچ‌آی‌وی
- ○ آسیب های ستون فقرات
- ○ تداخل در جریان ادرار
سیستیت چگونه تشخیص داده می شود؟
● چند راه مختلف برای تشخیص سیستیت وجود دارد. ممکن است پزشک برای تعیین علت سیستیت و بررسی عفونت ادراری از شما نمونه ادرار بخواهد. پزشک همچنین ممکن است سیستوسکوپی یا آزمایش تصویربرداری برای تعیین علت علائم انجام دهد.
سیستوسکوپی
● در سیستوسکوپی، پزشک مثانه را با یک لوله نازک که دارای دوربین و نور متصل است، بررسی می کند. پزشکان می توانند در صورت نیاز از سیستوسکوپ برای جمع آوری بیوپسی از بافت مثانه استفاده کنند. بیوپسی یک نمونه بافت کوچک است که برای آزمایش بیشتر استفاده می شود.
تست تصویربرداری
● آزمایش های تصویربرداری اغلب ضروری نیستند، اما می توانند در تشخیص سیستیت مفید باشند. اشعه ایکس یا سونوگرافی می توانند به رد سایر علل سیستیت، مانند یک مشکل ساختاری یا تومور کمک کند.
سیستیت چگونه درمان می شود؟
داروها
● آنتی بیوتیک ها یک درمان رایج برای سیستیت باکتریایی هستند. سیستیت بینابینی با دارو نیز قابل درمان است. دارو برای سیستیت بینابینی بستگی به علت آن دارد.
جراحی ها
● جراحی می تواند سیستیت را درمان کند، اما ممکن است اولین انتخاب پزشک نباشد. برای بیماری های مزمن شایع تر است. گاهی اوقات جراحی می تواند یک مشکل ساختاری را ترمیم کند.
مراقبت در منزل
● درمان های مراقبت در منزل می توانند به کاهش ناراحتی کمک کنند. روش های رایج عبارتند از:
- ○ استفاده از پدهای گرم کننده روی شکم یا پشت خود
- ○ مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن و استامینوفن
- ○ حمام کردن برای پاکسازی ناحیه لگن
● گاهی اوقات می توانید علائم سیستیت را در خانه و بدون مصرف دارو مدیریت کنید. البته آنها نباید جایگزین آنتی بیوتیک ها شوند. روش های رایج درمانی خانگی عبارتند از:
- ○ آب زغال اخته
- ○ نوشیدن مایعات زیاد
- ○ پوشیدن لباس زیر نخی و لباس های گشاد
- ○ اجتناب از هر گونه غذا یا نوشیدنی که مشکوک هستید علائم شما را بدتر می کنند
درمان های جایگزین
● روش های غیر جراحی دیگری برای سیستیت وجود دارد. گاهی کشش مثانه با آب یا گاز می تواند به طور موقت علائم را بهبود بخشد.
● تحریک عصبی می تواند دفعات رفتن به حمام را کاهش دهد و ممکن است درد لگن را تسکین دهد. و برای سیستیت ناشی از پرتودرمانی یا شیمی درمانی، دارو می تواند به شستشوی مثانه کمک کند.
چشم انداز سیستیت چیست؟
● چشم انداز سیستیت به علت علائم بستگی دارد. به طور کلی چشم انداز سیستیت خوب است. با این حال، مهم است که هر بیماری زمینه ای را در اسرع وقت درمان کنید. اگر علائم سیستیت را تجربه کردید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
● در دوران نقاهت از سیستیت، باید:
- ○ به مقدار زیاد مایعات بنوشید
- ○ از نوشیدنی های کافئین دار اجتناب کنید، زیرا این نوشیدنی ها می توانند مثانه شما را تحریک کنند
- ○ مکررا ادرار کنید، به جای اینکه آن را نگه دارید
- ○ لباس زیر نخی و لباس های گشاد بپوشید
پیشگیری از سیستیت
● زنان باید پس از اجابت مزاج از جلو به عقب خود را پاک کنند تا از انتشار باکتری از مدفوع جلوگیری شود. علاوه بر این، حتما پوست ناحیه تناسلی را به آرامی بشویید.
● خانم ها باید مثانه های خود را پس از آمیزش جنسی خالی کنند و آب بنوشند. در نهایت، از هر گونه محصولی که آن ناحیه را تحریک می کند خودداری کنید.
درج نظر