امکان درمان بیماری ALS با شناسایی مکانیسم یک پروتئین مولکولی

امکان درمان بیماری ALS با شناسایی مکانیسم یک پروتئین مولکولی

 محققان دانشگاه سینسیناتی آمریکا موفق به فعال‌کردن یک پروتئین مولکولی مرتبط با فعالیت ماهیچه ها شدند که می‌تواند در درمان بیماری های ام اس، ای ال اس و دیستروفی عضلانی موثر باشد.
به گزارش ایرنا از پایگاه خبری ساینس دیلی، در این مطالعه محققان دریافتند که چگونه می‌توان شکل غیرفعال یا نهفته پروتئین GDF8 را فعال کرد. این پروتئین سیگنا‌ل‌دهنده که گاهی با نام میستاتین نیز شناخته می‌شود، مسئول محدودیت ماهیچه هاست.
تمام حیوانات دارای این پروتئین مولکولی هستند که اندازه ماهیچه ها را محدود می کند. می‌توان با هدف قرار دادن این پروتئین تولید ماهیچه ها را در بیماران مبتلا به اختلالات عضلانی افزایش داد. این پروتئین مولکولی نقش مهمی در اکثر جنبه‌های بدن انسان دارد و بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرطان، منجر به تنظیم معیوب این پروتئین می‌شود. 
در حین سنتز، میستاتین در حالت خاموش باقی می‌ماند. فرآیند فعال‌کردن شامل برش بخشی از مولکول است که باعث غیرفعال شدن آن می‌شود. مطالعات جدید نشان می‌دهد میستاتین می‌تواند با اندکی تغییر در مکانیسم حالت خفته، فعال شود. محققان در حال تلاش برای درک چگونگی این مکانیسم هستند. با استفاده از این مکانیسم می‌توان بدون نیاز به برش، پروتئین را فعال کرد. این روش در درمان بیماری‌های ام اس، دیستروفی عضلانی و ای ال اس مفید خواهد بود.

ALS یک بیماری عصبی پیشرونده است که سبب زوال تدریجی سلول‌های عصبی‌ای می‌شود که وظیفه کنترل حرکت ماهیچه‌ها را به عهده دارند. با پیشرفت بیماری،‌ افراد مبتلا رفته‌رفته توانایی کنترل حرکت ماهیچه‌هایشان را از دست می‌دهند. به عبارت دیگر، با مرور زمان فرد مبتلا آرام‌آرام توانایی‌های حرکتی خود را از دست می‌دهد. البته توانایی تفکر و حافظه این افراد معمولا تحت تاثیر این بیماری قرار نمی‌گیرد.
 
اسکلروز جانبی آمیوتروفیک شایعترین بیماری نورون‌های حرکتی (MND) می‌باشد؛ بنابراین این بیماری هم علایم نورون محرکه فوقانی و هم نشانه‌های نورون محرکه تحتانی را ایجاد می‌کند. در حقیقت در ALS نشانه‌های فلج مرکزی و محیطی تواماً ایجاد می‌شود.
این بیماری منجر به از دست رفتن تدریجی عملکرد عضلات (به ویژه عضلات مخطط) می‌گردد و با تضعیف ماهیچه‌ها بتدریج فرد به فلج عمومی مبتلا می‌شود. به طوری که توانایی هرگونه حرکتی از شخص سلب خواهد شد. معمولاً مبتلایان به این بیماری مدت زمان زیادی زنده نمی‌مانند. اگر چه این مدت برای استیون هاوکینگ بین ۲ تا ۳ سال پیش‌بینی شده بود، اما او علی‌رغم همه مشکلات و ناراحتی‌ها همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد و برای فرارسیدن مرگ لحظه‌شماری نمی‌کند. بیماران مبتلا به این بیماری معمولاً دچار ناتوانی‌های حرکتی شده و ۳ تا ۵ سال پس از ابتلا به این بیماری جان خود را از دست می‌دهند. اگر چه ۲۰ درصد این بیماران تا ۵ سال و ۱۰ درصد آن‌ها تا ۱۰ سال زنده خواهند ماند.
در این بیماری دستگاه عصبی مرکزی و ماهیچه‌ها بویژه ماهیچه‌های دست، پا، ساعد، سر و گردن به شدت صدمه می‌بینند.
به اشتراک گذاری:

برچسب ها: دارو بیماری ALS

درج نظر

تاکنون نظری برای این مطلب درج نشده است.