قرار گرفتن در معرض آلودگی برای مدت کوتاه با عفونت های تنفسی ارتباط دارد
نتایج یک پژوهش تازه نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا برای مدت کوتاه می تواند ریسک عفونت دستگاه تنفسی را افزایش دهد.
دکتر بنجامین دی هورن از موسسه قلب اینترمانتین در سالت لیک سیتی آمریکا و همکارانش پژوهشی را برای ارزیابی رابطه احتمالی بین ذرات ریز موجود در هوا، موسوم به پی ام 2/5 و مشکلات تنفسی در یک نمونه بزرگ از ساکنان یوتا طراحی کردند.
آنها به طور کلی به این نتیجه رسیدند که ارتباط بسیار زیادی بین تماس با پی ام 2/5 بالاتر و افزایش عفونت شدید دستگاه تنفسی تحتانی در کودکان0 تا 2 سال، 3 تا 17 سال و بزرگسالان(18 سال به بالا) وجود دارد.
این محققان داده های مربوطه به ساکنین شهر واساچ فرانت که برای درمان عفونت شدید دستگاه تنفسی تحتانی بین سال های 1999 تا 2016 به بیمارستان ها و کلینیک ها مراجعه کرده بودند را آنالیز کردند. به دلیل موقعیت جغرافیایی، این شهر مستعد پدیده وارونگی هواست که منجر به به دام افتادن دود خودروها و در نتیجه انباشته شدن آلاینده ها می باشد.
تحقیقات گذشته نیز نشان داده است که عفونت مزمن دستگاه تنفسی تحتانی به همراه سایر رمشکلات مانند آسم، تشدید بیماری مزمن انسدادی ریه، سکته قلبی، تشدید نارسایی قلبی ممکن است با قرار گرفتن در معرض آلودگی هوای محیطی بیش از حد، که شامل پی ام 2/5 نیز می شود، در ارتباط باشند.
نویسندگان این مقاله معتقدند با این حال، شواهدی که ارتباط افزایش پی ام 2/5 با این عفونت ها را نشان می دهد ضعیف و متناقض هستند. آنها با اشاره به شواهد قبلی که ارتباط قرارگرفتن بلندمدت و کوتاه مدت در معرض پی ام 2/5 و بستری شدن نوزادان و خردسالان را نشان می دهند، می نویسند: "ممکن است کودکان به طور خاص به آثار سوءغلظت بالای پی ام 2/5 آسیب پذیر باشند."
بنابراین این محققان تصمیم گرفتند به طور خاص ارتباط بین افزایش پی ام 2/5 و عفونت دستگاه تنفسی تحتانی را بیماران زیر 2 سال پیدا کنند.
146397 بیمار، شامل 112567 (76%) 0 تا 2سال، 17558(12%) 3 تا 17 سال، و 16272(1/11%) بالای 18 سال،که مبتلا به عفونت مزمن دستگاه تنفسی تحتانی در این پژوهش شامل شدند.
پژوهشگران با استفاده از داده های کیفیت آب و هوا در سال های بین 1999 تا 2016، تخمینی از میزان قرار گرفتن در معرض پی ام 2/5 تولید کردند و ارتباط آنها را با داده های بالینی در مدل رگرسیونی پیدا کردند. در تمام نمونه آماری احتمال تشخیص عفونت مزمن دستاگه تنفسی تحتانی به ازای هر 10 میکروگرم بر مترمکعب اضافی از پی ام 1/5 در طول یک ماه تعداد تشخیص های عفونت مزمن دستگاه تنفسی تحتانی بین 15 تا 23 درصد افزایش یافت.
پژوهشگران این تحقیق می نویسند:" بعد از 3 هفته از افزایش آلودگی هوای محیط میزان تشخصی های عفونت مزمن دستگاه تنفسی تحتانی به اوج خود رسید ".
همچنین بعد از افزایش پی ام 2 دو هفته بعد از افزایش آلودگی احتمال تشخیص مبتلایان به ویروس سینسیشیال تنفسی بیشتر شد و بعد از 3 هفته به بالاترین حد خود رسید.
درج نظر