● علت عفونت گوش می‌تواند عفونت باکتریایی یا عفونت ویروسی باشد. عفونت می‌تواند در گوش میانی، قسمتی از گوش درست در پشت پرده گوش و همچنین گوش خارجی و داخلی ایجاد شود. اغلب به خودی خود از بین می‌رود اما می‌تواند به دلیل التهاب یا تجمع مایع در گوش دردناک باشد.
● عفونت گوش می‌تواند مزمن یا حاد باشد. عفونت‌های حاد گوش دردناک هستند؛ اما مدت کوتاهی دارند. عفونت‌های مزمن گوش یا برطرف نمی‌شوند یا بارها عود می‌کنند. می‌توانند باعث آسیب به گوش میانی و داخلی شوند که به‌ندرت دائمی است.
علائم عفونت گوش چیست؟
● علائم شایع عفونت گوش عبارتند از:
- ○ درد یا ناراحتی خفیف در داخل گوش
- ○ احساس فشار مداوم در داخل گوش
- ○ تخلیه چرک مانند از گوش
- ○ از دست دادن شنوایی
● این علائم ممکن است ادامه‌دار باشند یا بیایند و بروند. علائم می‌توانند در یک یا هر دو گوش رخ دهند. درد معمولاً با عفونت دو گوش شدیدتر است.
● علائم عفونت مزمن گوش ممکن است کمتر از علائم عفونت حاد گوش قابل توجه باشد.
علائم عفونت گوش در کودکان
● همراه با علائمی که در بزرگسالان مشاهده می‌شود، مانند درد گوش و چرک، کودکان خردسال و نوزادان ممکن است علائم دیگری از عفونت را نشان دهند، مانند:
- ○ مالش یا کشیدن گوشش
- ○ تب
- ○ عدم واکنش به صداهای خاص
- ○ از دست دادن تعادل
- ○ سردرد
- ○ بی‌قراری یا ناآرامی
- ○ از دست دادن اشتها
● معمولاً عفونت گوش کمتر از 3 روز طول می‌کشد، اما می‌تواند تا یک هفته ادامه یابد.
● کودکان کمتر از 6 ماه که تب یا سایر علائم عفونت گوش را دارند باید به پزشک مراجعه کنند. اگر فرزند شما تب بالاتر از 102 درجه فارنهایت (39 درجه سانتیگراد) یا گوش‌درد شدید دارد، به پزشک مراجعه کنید.
چه چیزی باعث عفونت گوش می‌شود و چه چیزی خطر ابتلا را افزایش می‌دهد؟
● عفونت گوش توسط ویروس‌ها یا باکتری‌ها، به‌ویژه باکتری استرپتوکوک پنومونیه یا هموفیلوس آنفولانزا ایجاد می‌شود. اغلب ناشی از انسداد شیپور استاش هستند که باعث تجمع مایع در گوش میانی می‌شود. شیپور استاش لوله‌های کوچکی هستند که از هر یک از گوش‌های شما مستقیماً به پشت گلو می‌روند.
● علل انسداد شیپور استاش عبارتند از:
- ○ آلرژی
- ○ سرماخوردگی
- ○ عفونت‌های سینوسی
- ○ مخاط اضافی
- ○ سیگار کشیدن
- ○ تغییرات فشار هوا
● عفونت گوش نیز می‌تواند از آدنوئیدهای عفونی ایجاد شود. آدنوئیدها غدد روی سقف دهان در پشت بینی هستند که به محافظت از بدن در برابر عفونت‌ها کمک می‌کنند. عفونت‌ها می‌توانند از این غدد به انتهای مجاور شیپور استاش سرایت کنند.
عوامل خطر عفونت گوش
● عفونت گوش بیشتر در کودکان خردسال رخ می‌دهد؛ زیرا شیپور استاش آنها کوتاه و باریک هستند. حدود 80 درصد از کودکان در برخی موارد دچار عفونت حاد گوش می‌شوند.
● نوزادانی که با شیشه شیر تغذیه می‌شوند نیز نسبت به نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند، بیشتر در معرض عفونت گوش هستند.
● عوامل دیگری که خطر ابتلا به عفونت گوش را افزایش می‌دهند عبارتند از:
- ○ تغییر ارتفاع
- ○ تغییر دما و رطوبت
- ○ قرار گرفتن در معرض دود سیگار
- ○ استفاده از پستانک
- ○ بیماری‌های اخیر یا عفونت گوش
- ○ جنسیت مذکر
- ○ وزن کم هنگام تولد
- ○ عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی
- ○ رفتن به مهدکودک
عوارض احتمالی عفونت گوش
● عفونت گوش معمولاً بدون مداخله برطرف می‌شود، اما ممکن است عود کند. این عوارض نادر اما جدی ممکن است به دنبال عفونت گوش رخ دهند:
- ○ از دست دادن شنوایی
- ○ تأخیر گفتار یا زبان در کودکان، زمانی که مایع مزمن در گوش میانی جمع شود، شایع‌تر است
- ○ ماستوئیدیت (عفونت استخوان ماستوئید در جمجمه)
- ○ مننژیت (عفونت باکتریایی غشاهای پوشاننده مغز و نخاع)
- ○ پارگی پرده گوش
عفونت گوش چگونه درمان می‌شود؟
● در حالی که اکثر عفونت‌های خفیف گوش بدون مداخله برطرف می‌شوند، درمان‌های زیر نیز می‌توانند کمک کنند:
درمان خانگی
● این روش‌ها در تسکین علائم عفونت خفیف گوش مؤثر هستند:
- ○ یک پارچه گرم را روی گوش آسیب دیده بمالید.
- ○ از داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) مانند ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده کنید.
- ○ برای تسکین درد از قطره‌های OTC یا نسخه‌ای گوش استفاده کنید.
- ○ داروهای ضد احتقان OTC مانند سودوافدرین مصرف کنید.
- ○ از خوابیدن روی گوش آسیب دیده خودداری کنید.
درمان پزشکی
● اگر علائم بدتر شد یا بهبود نیافت، به پزشک مراجعه کنید. اگر عفونت گوش شما باکتریایی مزمن باشد یا به نظر نمی‌رسد که در حال بهبود باشد، ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کنند.
● آنتی‌بیوتیک‌ها به درمان عفونت‌های ویروسی کمک نمی‌کنند.
درمان دارویی در کودکان
● پزشکان اغلب هنگام درمان عفونت گوش در کودکان یک رویکرد صبورانه اتخاذ می‌کنند تا از تجویز بیش از حد آنتی بیوتیک که می‌تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود، اجتناب کنند.
● اگر علائم شدید باشد یا ظرف 2 تا 3 روز برطرف نشود، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک بنویسد. از طرف دیگر، ممکن است برایتان نسخه بنویسد، اما توصیه کند ابتدا منتظر بمانید تا ببینید آیا علائم کودکتان بعد از 2 تا 3 روز بهتر می‌شود یا خیر.
● حتماً تمام نسخه خود را مصرف کنید. اغلب، نسخه 7 یا 10 روزه از آموکسی سیلین تجویز می‌شود.
● نباید بدون دستور پزشک به کودکان آسپرین بدهید. آسپرین یک عامل خطر قابل پیشگیری برای ابتلا به سندرم ری (Reyes) است، یک اختلال نادر که باعث آسیب مغزی و کبدی می‌شود.
جراحی
● اگر عفونت گوش با درمان‌های معمول پزشکی برطرف نشود یا اگر در مدت کوتاهی دچار عفونت‌های زیادی شدید، جراحی هم ممکن است یک گزینه باشد.
● اغلب، پزشک لوله‌هایی در گوش قرار می‌دهد تا مایع خارج شود. این لوله‌ها با جراحی در پرده گوشتان قرار می‌گیرند. در نهایت این لوله‌ها خارج می‌شوند و سوراخ‌ها بهبود می‌یابند. گاهی اوقات این سوراخ‌ها باید با جراحی بسته شوند.
● جراحی میرنگوتومی گزینه دیگری است. در طول این روش، پزشک یک سوراخ کوچک در پرده گوش ایجاد می‌کند تا مایع تخلیه شود و درد را تسکین دهد. برش در عرض چند روز بهبود می‌یابد.
● در مواردی که شامل بزرگ شدن آدنوئید است، برداشتن آدنوئید با جراحی ممکن است توصیه شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
● مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری توصیه می‌کند زمانی که کودک شما مبتلا به موارد زیر است به پزشک مراجعه کنید:
- ○ تب بیش از 102.2 درجه فارنهایت
- ○ چرک، ترشح یا مایع از گوش نشت می‌کند
- ○ بدتر شدن علائم
- ○ علائم برای بیش از 2 تا 3 روز طول بکشند
- ○ از دست دادن شنوایی
- ○ سایر علائم مرتبط
● برای بزرگسالان، اگر علائم شما بیش از 2 یا 3 روز طول بکشد، یا درد شدید یا تب دارید، بهتر است که به پزشک مراجعه کنید.
عفونت گوش چگونه تشخیص داده می‌شود؟
● یک متخصص علائمتان را بررسی می‌کند و گوش‌های شما را با ابزاری به نام اتوسکوپ که دارای عدسی روشن و بزرگ کننده است معاینه می‌کند. معاینه نشان‌دهنده:
- ○ قرمزی، حباب‌های هوا یا مایع چرک مانند داخل گوش میانی
- ○ تخلیه مایع از گوش میانی
- ○ سوراخ شدن پرده گوش
- ○ پرده گوش برآمده یا فروریخته
● معاینه به‌ندرت دردناک است، اما ممکن است برخی از کودکان اذیت شوند.
تست‌های اضافی
● سایر آزمایشات عبارتند از:
○ نمونه مایع. اگر عفونت پیشرفته باشد، پزشک ممکن است نمونه‌ای از مایع داخل گوش بگیرد و آن را آزمایش کند تا مشخص کند که آیا انواع خاصی از باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک وجود دارند یا خیر.
○ اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT). پزشک برای تشخیص اینکه آیا عفونت به خارج از گوش میانی گسترش یافته است یا نه سی‌تی‌اسکن از سرتان بگیرد.
○ آزمایشات خون. آزمایش خون می‌تواند عملکرد سیستم ایمنی را بررسی کند.
○ تمپانومتری. تمپانومتری به پزشکان اجازه می‌دهد تا میزان پاسخ پرده گوش به تغییرات فشار هوای داخل گوش را اندازه گیری کنند.
○ بازتاب سنجی آکوستیک. این آزمایش میزان صدایی که از پرده گوش بازتاب می‌شود را اندازه‌گیری می‌کند تا به طور غیرمستقیم میزان مایع موجود در گوش را اندازه‌گیری کند.
○ تست شنوایی. ممکن است نیاز به آزمایش شنوایی داشته باشید، به‌خصوص اگر عفونت مزمن گوش دارید.
چگونه می‌توان از عفونت گوش پیشگیری کرد؟
● اقدامات زیر ممکن است خطر عفونت گوش را کاهش دهند:
- ○ شستن مرتب دست‌ها
- ○ اجتناب از رفتن به مناطق بیش از حد شلوغ
- ○ ترک پستانک برای نوزادان و کودکان کوچک
- ○ شیردهی به نوزادان
- ○ اجتناب از استشمام دود سیگار و غیره
- ○ زدن واکسن
سخن آخر
● عفونت گوش توسط باکتری‌ها یا ویروس‌های موجود در گوش میانی که بخشی از گوش پشت پرده گوش است، ایجاد می‌شود. اکثر عفونت‌های گوش در عرض حدود 3 روز از بین می‌روند، اما عفونت‌های شدید ممکن است نیاز به درمان با آنتی بیوتیک داشته باشند.
● عفونت گوش بیشتر در کودکان دیده می‌شود. اگر شما یا فرزندتان دچار درد شدید، تب بیش از 102.2 درجه فارنهایت، تخلیه عفونت از گوش یا سایر علائم نگران کننده شدید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید.
منبع
درج نظر