● هپاتیت D که به عنوان ویروس هپاتیت دلتا نیز شناخته می شود، عفونتی است که باعث التهاب کبد می شود. این تورم می‌تواند عملکرد کبد را مختل کند و باعث مشکلات طولانی مدت کبد از جمله زخم‌های کبدی و سرطان شود. این بیماری توسط ویروس هپاتیت دی (HDV) ایجاد می شود. این ویروس در مناطق زیر نسبتاً رایج است:
- ○ آمریکای جنوبی
- ○ غرب آفریقا
- ○ روسیه
- ○ جزایر اقیانوس آرام
- ○ آسیای مرکزی
- ○ مدیترانه ای
● HDV یکی از بسیاری از اشکال هپاتیت است. انواع دیگر عبارتند از:
- ○ هپاتیت A که از طریق تماس مستقیم با مدفوع یا آلودگی غیرمستقیم مدفوع با غذا یا آب منتقل می شود.
- ○ هپاتیت B که از طریق قرار گرفتن در معرض مایعات بدن از جمله خون، ادرار و مایع منی پخش می شود
- ○ هپاتیت C که با قرار گرفتن در معرض خون یا سوزن آلوده منتقل می شود
- ○ هپاتیت E، که یک نسخه کوتاه مدت و خود حل شونده از هپاتیت است که از طریق آلودگی غیرمستقیم مدفوع غذا یا آب منتقل می شود.
● برخلاف سایر اشکال، هپاتیت دی به خودی خود قابل ابتلا نیست. تنها می تواند افرادی را مبتلا کند که قبلاً به هپاتیت B مبتلا شده اند.
● هپاتیت D می تواند حاد یا مزمن باشد. هپاتیت حاد D به طور ناگهانی رخ می دهد و به طور معمول علائم شدیدتری ایجاد می کند. ممکن است خود به خود از بین برود. اگر عفونت شش ماه یا بیشتر طول بکشد، این بیماری به عنوان هپاتیت مزمن D شناخته می شود. نسخه طولانی مدت عفونت به تدریج در طول زمان ایجاد می شود. ویروس ممکن است چند ماه قبل از بروز علائم در بدن وجود داشته باشد. با پیشرفت هپاتیت D مزمن، احتمال عوارض افزایش می یابد. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری در نهایت به سیروز یا زخم شدید کبد مبتلا می شوند.
● در حال حاضر هیچ درمان یا واکسنی برای هپاتیت D وجود ندارد، اما می‌توان از آن در افرادی که قبلاً به هپاتیت B مبتلا نشده‌اند پیشگیری کرد. درمان همچنین می‌تواند به پیشگیری از نارسایی کبد در صورت تشخیص زودهنگام بیماری کمک کند.
علائم هپاتیت D چیست؟
● هپاتیت D همیشه علائمی ایجاد نمی کند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، اغلب عبارتند از:
- ○ زرد شدن پوست و چشم که به آن یرقان می گویند
- ○ درد مفاصل
- ○ درد شکم
- ○ استفراغ
- ○ از دست دادن اشتها
- ○ ادرار تیره
- ○ خستگی
● علائم هپاتیت B و هپاتیت D مشابه هستند، بنابراین تشخیص اینکه کدام بیماری باعث علائم تان می شود دشوار است. در برخی موارد، هپاتیت D می تواند علائم هپاتیت B را بدتر کند. همچنین می تواند در افرادی که هپاتیت B دارند اما هرگز علائمی نداشتند علائم ایجاد کند.
هپاتیت D چگونه مبتلا می شود؟
● هپاتیت D توسط HDV ایجاد می شود. این عفونت مسری است و از طریق تماس مستقیم با مایعات بدن فرد آلوده منتقل می شود. می توان آن را از طریق:
- ○ ادرار
- ○ مایعات واژن
- ○ منی
- ○ خون
- ○ تولد (از مادر به نوزادش)
● هنگامی که به هپاتیت D مبتلا هستید، حتی قبل از ظاهر شدن علائم خود می توانید دیگران را نیز آلوده کنید. با این حال، فقط در صورتی می توانید به هپاتیت D مبتلا شوید که قبلاً هپاتیت B داشته باشید. طبق گفته بیمارستان کودکان فیلادلفیا، تقریباً 5 درصد از افراد مبتلا به هپاتیت B به هپاتیت D مبتلا می شوند. ممکن است همزمان با ابتلا به هپاتیت B به هپاتیت D نیز مبتلا شوید.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به هپاتیت D هستند؟
● در معرض خطر ابتلا به هپاتیت D هستید، اگر:
- ○ هپاتیت B دارید
- ○ مردی هستید که با مردان دیگر رابطه جنسی دارید
- ○ اغلب تزریق خون دریافت می کنید
- ○ از داروهای تزریقی یا داخل وریدی (IV) مانند هروئین استفاده می کنید
هپاتیت D چگونه تشخیص داده می شود؟
● اگر علائم هپاتیت D را دارید فوراً به پزشک مراجعه کنید. اگر علائم بیماری بدون زردی را دارید، پزشک ممکن است به هپاتیت مشکوک نباشد.
● برای تشخیص دقیق، پزشک یک آزمایش خون انجام می دهد که می تواند آنتی بادی های ضد هپاتیت D را در خون تان تشخیص دهد. اگر آنتی بادی پیدا شد، به این معنی است که شما در معرض ویروس قرار گرفته اید.
● همچنین در صورت مشکوک بودن به آسیب کبدی، پزشک آزمایش عملکرد کبدی را تجویز می کند. این یک آزمایش خون است که سلامت کبد را با اندازه گیری سطح پروتئین ها، آنزیم های کبدی و بیلی روبین در خون ارزیابی می کند. نتایج آزمایش عملکرد کبد نشان می دهد که آیا کبدتان تحت استرس یا آسیب دیده است.
هپاتیت D چگونه درمان می شود؟
● هیچ درمان شناخته شده ای برای هپاتیت حاد یا مزمن دی وجود ندارد. برخلاف سایر اشکال هپاتیت، به نظر نمی رسد داروهای ضد ویروسی فعلی در درمان HDV بسیار موثر باشند.
● ممکن است دوزهای زیادی از دارویی به نام اینترفرون تا 12 ماه به شما داده شود. اینترفرون نوعی پروتئین است که ممکن است از انتشار ویروس جلوگیری کند و منجر به بهبودی بیماری شود. با این حال، حتی پس از درمان، افراد مبتلا به هپاتیت D هنوز هم می توانند آزمایش ویروسی را مثبت کنند. این بدان معنی است که هنوز هم استفاده از اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از انتقال مهم است. همچنین باید با توجه به علائم عود کننده، هوشیار باشید.
● اگر سیروز یا نوع دیگری از آسیب کبدی دارید، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشید. پیوند کبد یک عمل جراحی بزرگ است که شامل برداشتن کبد آسیب دیده و جایگزینی آن با کبد سالم از اهداکننده است. در مواردی که نیاز به پیوند کبد باشد، تقریباً 70 درصد افراد 5 سال یا بیشتر پس از عمل زنده می مانند.
چشم انداز بلندمدت فرد مبتلا به هپاتیت D چیست؟
● هپاتیت D قابل درمان نیست و تشخیص زودهنگام برای جلوگیری از آسیب کبد ضروری است. اگر مشکوک به هپاتیت هستید باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. زمانی که این بیماری درمان نشود، احتمال بروز عوارض بیشتر است که شامل:
- ○ سیروز
- ○ بیماری کبد
- ○ سرطان کبد
● احتمال بروز عوارض در افراد مبتلا به هپاتیت D مزمن بیشتر از افراد مبتلا به نسخه حاد عفونت است.
چگونه می توان از هپاتیت D پیشگیری کرد؟
● تنها راه شناخته شده برای جلوگیری از هپاتیت D جلوگیری از عفونت با هپاتیت B است. می توانید اقدامات پیشگیرانه زیر را برای کاهش خطر ابتلا به هپاتیت B انجام دهید:
○ واکسن بزنید. واکسنی برای هپاتیت B وجود دارد که همه کودکان باید آن را دریافت کنند. بزرگسالانی که در معرض خطر بالای عفونت هستند، مانند کسانی که از داروهای داخل وریدی استفاده می کنند نیز باید واکسینه شوند. واکسیناسیون معمولاً در یک سری از سه تزریق در یک دوره شش ماهه انجام می شود.
○ از محافظ استفاده کنید. همیشه با استفاده از کاندوم با شریک جنسی تان رابطه ایمن داشته باشید. هرگز نباید درگیر رابطه جنسی محافظت نشده باشید، مگر اینکه مطمئن باشید که شریک زندگی تان به هپاتیت یا سایر عفونت های مقاربتی آلوده نیست.
○ از مصرف داروهای تفریحی قابل تزریق مانند هروئین یا کوکائین اجتناب کنید یا آنها را متوقف کنید. اگر نمی توانید مصرف داروها را متوقف کنید، مطمئن شوید هر بار که آنها را تزریق می کنید از یک سوزن استریل استفاده کنید. هرگز سوزن را با افراد دیگر به اشتراک نگذارید.
○ در مورد تتو و پیرسینگ احتیاط کنید. هر زمان که پیرسینگ یا خالکوبی کردید به یک مکان قابل اعتماد بروید. نحوه تمیز کردن تجهیزات را بپرسید و مطمئن شوید که کارکنان از سوزن های استریل استفاده می کنند.
درج نظر