● پنومونی عفونتی است که توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها ایجاد و منجر به التهاب در کیسه‌های هوایی یک یا هر دو ریه می‌شود. این کیسه‌ها (که آلوئول نامیده می‌شوند) با مایع یا چرک پر می‌شوند و تنفس را دشوار می‌کنند.
● ذات الریه ویروسی و باکتریایی هر دو مسری هستند. به این معنی که می‌توانند از طریق استنشاق قطرات معلق در هوا ناشی از عطسه یا سرفه از فردی به فرد دیگر سرایت کنند.
● همچنین می‌توانید به این نوع ذات الریه با تماس با سطوح یا اشیایی که به باکتری‌ها یا ویروس‌های عامل ذات الریه آلوده هستند، مبتلا شوید.
● می‌توان در اثر ارتباط با محیط اطراف هم به ذات الریه قارچی مبتلا شد. اما از فردی به فرد دیگر سرایت نمی‌کند.
● ذات الریه بر اساس مکان یا نحوه ابتلا به آن طبقه بندی می‌شود:
○ پنومونی اکتسابی بیمارستانی (HAP). این نوع پنومونی باکتریایی در طول بستری شدن در بیمارستان به دست می‌آید. می‌تواند جدی‌تر از انواع دیگر باشد، زیرا باکتری‌های درگیر ممکن است نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاوم‌تر باشند.
○ پنومونی اکتسابی از جامعه (CAP). این حالت به پنومونی اشاره دارد که خارج از یک محیط پزشکی یا سازمانی به دست می‌آید.
○ پنومونی مرتبط با ونتیلاتور (VAP). زمانی منتقل می‌شود که افراد از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده کنند، به آن VAP می‌گویند.
○ پنومونی آسپیراسیون. استنشاق باکتری به ریه‌ها از طریق غذا، نوشیدنی یا بزاق می‌تواند باعث پنومونی آسپیراسیون شود. اگر مشکل بلع دارید یا در اثر مصرف داروها و الکل بیش از حد آرام‌بخش دریافت کرده‌اید، احتمال بروز این مشکل بیشتر است.
پنومونی یا ذات الریه سرپایی
● پنومونی سرپایی (Walking pneumonia) یک مورد خفیف‌تر پنومونی است. افراد مبتلا به این نوع پنومونی ممکن است حتی ندانند که به ذات الریه مبتلا هستند. علائم آنها ممکن است بیشتر شبیه یک عفونت تنفسی خفیف باشد تا ذات الریه. با این حال، پنومونی راه رفتن ممکن است به دوره نقاهت طولانی‌تری نیاز داشته باشد.
● علائم پنومونی سرپایی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- ○ تب خفیف
- ○ سرفه خشک که بیش از یک هفته طول می‌کشد
- ○ لرز
- ○ تنگی نفس
- ○ درد قفسه سینه
- ○ کاهش اشتها
● ویروس‌ها و باکتری‌ها مانند استرپتوکوک پنومونیه یا هموفیلوس آنفولانزا اغلب باعث ذات الریه می‌شوند. با این حال، در پنومونی راه رفتن، باکتری مایکوپلاسما پنومونیه معمولاً باعث این بیماری می‌شود.
مراحل پنومونی
● ذات الریه بر اساس نواحی که در ریه تحت تأثیر قرار می‌دهد طبقه بندی می‌شود:
برونکوپنومونی
● برونکوپنومونی می‌تواند تمام ریه‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. اغلب در نزدیکی یا اطراف برونش موضعی رخ می‌دهد. اینها لوله‌هایی هستند که از نای به ریه‌ها منتهی می‌شوند.
پنومونی لوبار
● پنومونی لوبار یک یا چند لوب از ریه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هر ریه از لوب‌ها ساخته شده که بخش‌های مشخصی از ریه هستند.
● پنومونی لوبار را می‌توان بر اساس نحوه پیشرفت به چهار مرحله تقسیم کرد:
○ تراکم، شلوغی. بافت ریه سنگین و متراکم به نظر می‌رسد. مایع پر از ارگانیسم‌های عفونی در کیسه‌های هوا جمع می‌شود.
○ هپاتیزاسیون قرمز. گلبول‌های قرمز خون و سلول‌های ایمنی وارد مایع شده‌اند. این حالت باعث می‌شود ریه‌ها قرمز و دارای ظاهری جامد باشند.
○ هپاتیزاسیون خاکستری. در حالی که سلول‌های ایمنی باقی مانده‌اند، گلبول‌های قرمز خون شروع به تجزیه کرده‌اند. تجزیه گلبول‌های قرمز باعث تغییر رنگ از قرمز به خاکستری می‌شوند.
○ تجزیه. سلول‌های ایمنی شروع به پاکسازی عفونت کرده‌اند. سرفه مولد به خروج مایع باقی مانده از ریه‌ها کمک می‌کند.
علائم ذات الریه
● علائم پنومونی می‌تواند خفیف تا تهدید کننده زندگی باشد. شامل:
- ○ سرفه‌هایی که ممکن است خلط تولید کنند
- ○ تب
- ○ عرق کردن یا لرز
- ○ تنگی نفس که هنگام انجام فعالیت‌های عادی یا حتی در هنگام استراحت اتفاق می‌افتد
- ○ درد قفسه سینه که هنگام نفس کشیدن یا سرفه بدتر می‌شود
- ○ احساس خستگی
- ○ از دست دادن اشتها
- ○ حالت تهوع یا استفراغ
- ○ سردرد
● سایر علائم ممکن است بسته به سن و سلامت عمومی متفاوت باشد:
- ○ نوزادان ممکن است به نظر هیچ علامتی نداشته باشند، اما گاهی اوقات ممکن است استفراغ کنند، انرژی نداشته باشند، یا در نوشیدن و خوردن مشکل داشته باشند.
- ○ کودکان زیر 5 سال ممکن است تنفس سریع یا خس‌خس سینه داشته باشند.
- ○ افراد مسن ممکن است علائم خفیف‌تری داشته باشند. آنها همچنین می‌توانند گیجی یا دمای بدن کمتر از حد معمول را تجربه کنند.
علت ذات الریه
● ذات الریه زمانی اتفاق می‌افتد که میکروب‌ها وارد ریه‌ها شده و باعث عفونت شوند. واکنش سیستم ایمنی برای پاکسازی عفونت منجر به التهاب کیسه‌های هوایی ریه (آلوئول) می‌شود. این التهاب در نهایت می‌تواند باعث پر شدن کیسه‌های هوا از چرک و مایعات شود و علائم ذات الریه را ایجاد کند.
● انواع مختلفی از عوامل عفونی می‌توانند باعث ذات الریه شوند، از جمله باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها.
پنومونی باکتریایی
● شایع‌ترین علت پنومونی باکتریایی استرپتوکوک پنومونیه است. علل دیگر عبارتند از:
- ○ مایکوپلاسما پنومونیه
- ○ هموفیلوس آنفولانزا
- ○ لژیونلا پنوموفیلا
پنومونی ویروسی
● ویروس‌های تنفسی اغلب عامل ذات الریه هستند. نمونه‌هایی از عفونت‌های ویروسی که می‌توانند باعث ذات الریه شوند عبارتند از:
- ○ آنفولانزا
- ○ ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)
- ○ راینوویروس‌ها (سرماخوردگی)
- ○ عفونت ویروس پاراآنفلوآنزای انسانی (HPIV)
- ○ عفونت متاپنوموویروس انسانی (HMPV)
- ○ سرخک
- ○ آبله مرغان (ویروس واریسلا زوستر)
- ○ عفونت آدنوویروس
- ○ ابتلا به ویروس کرونا
- ○ عفونت SARS-CoV-2 (ویروسی که باعث COVID-19 می‌شود)
● اگرچه علائم پنومونی ویروسی و باکتریایی بسیار شبیه به هم هستند، اما پنومونی ویروسی معمولاً خفیف‌تر است. بدون درمان در عرض 1 تا 3 هفته بهبود می‌یابد.
● بر اساس مؤسسه ملی قلب، ریه و خون، افراد مبتلا به پنومونی ویروسی در معرض خطر ابتلا به ذات الریه باکتریایی هستند.
پنومونی قارچی
● قارچ‌های خاکی یا مدفوع پرندگان می‌توانند باعث ذات الریه شوند. اغلب در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف باعث ذات الریه می‌شوند. نمونه‌هایی از قارچ‌هایی که می‌توانند باعث ذات الریه شوند عبارتند از:
- ○ پنوموسیستیس جیرووسی
- ○ گونه‌های کریپتوکوکوس
- ○ گونه‌های هیستوپلاسموز
عوامل خطر
● هر کسی ممکن است به ذات الریه مبتلا شود، اما گروه‌های خاصی در معرض خطر بیشتری هستند. این گروه‌ها عبارتند از:
- ○ نوزادان از بدو تولد تا 2 سالگی
- ○ افراد 65 سال و بالاتر
- ○ افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف به دلیل:
- ● بارداری
- ● اچ‌آی‌وی
- ● استفاده از برخی داروها، مانند استروئیدها یا داروهای خاص سرطان
- ○ افراد مبتلا به برخی بیماری‌های مزمن پزشکی مانند:
- ● آسم
- ● فیبروز سیستیک
- ● دیابت
- ● COPD
- ● نارسایی قلبی
- ● بیماری سلول داسی‌شکل
- ● بیماری کبدی
- ● بیماری کلیوی
- ○ افرادی که اخیراً بستری شده‌اند یا در حال حاضر در بیمارستان بستری هستند، به خصوص اگر از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می‌کنند.
- ○ افرادی که اختلال مغزی داشته‌اند که می‌تواند بر توانایی بلع یا سرفه تأثیر بگذارد، مانند:
- ● سکته
- ● آسیب سر
- ● زوال عقل
- ● بیماری پارکینسون
- ○ افرادی که به طور منظم در معرض محرک‌های ریه، مانند آلودگی هوا و بخارات سمی، به ویژه در محل کار قرار گرفته‌اند.
- ○ افرادی که در محیط زندگی شلوغ مانند زندان یا خانه سالمندان زندگی می‌کنند.
- ○ افرادی که سیگار می‌کشند که خلاص شدن از شر مخاط در مجاری تنفسی را برای بدن دشوارتر می‌کند.
- ○ افرادی که مواد مخدر مصرف می‌کنند یا مقادیر زیادی الکل مصرف می‌کنند که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کند و احتمال استنشاق بزاق یا استفراغ به ریه‌ها را به دلیل آرام‌بخشی افزایش می‌دهد.
تشخیص ذات الریه
● پزشک با گرفتن سابقه پزشکی شروع می‌کند. از شما سؤالاتی در مورد زمانی که علائمتان برای اولین بار ظاهر شد و سلامت کلیتان می‌پرسد.
● سپس شما را معاینه فیزیکی می‌کنند. این معاینه شامل گوش دادن به صدای ریه‌ها برای تشخیص هرگونه صدای غیرطبیعی است.
● بسته به شدت علائم و خطر عوارض، پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایش‌ها را نیز تجویز کند:
اشعه ایکس قفسه سینه
● اشعه ایکس به پزشک کمک می‌کند تا علائم التهاب در قفسه سینه را جستجو کند. اگر التهاب وجود داشته باشد، اشعه ایکس همچنین می‌تواند پزشک را در مورد محل و وسعت آن مطلع کند.
کشت خون
● این آزمایش از نمونه خون برای تأیید عفونت استفاده می‌کند. کشت همچنین می‌تواند به شناسایی عواملی که ممکن است باعث بیماری شود کمک کند.
کشت خلط
● در طی کشت خلط، پس از سرفه‌های عمیق، نمونه‌ای از مخاط جمع آوری می‌شود. سپس به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا برای شناسایی علت عفونت مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
پالس اکسیمتری
● پالس اکسیمتری میزان اکسیژن خون را اندازه گیری می‌کند. سنسوری که روی یکی از انگشتان قرار می‌گیرد می‌تواند نشان دهد که آیا ریه‌های شما اکسیژن کافی را در جریان خون حرکت می‌دهند یا خیر.
سی تی اسکن
● سی تی اسکن تصویر واضح و دقیق‌تری از ریه‌ها را ارائه می‌دهد.
نمونه مایع
● اگر پزشک شما مشکوک به وجود مایع در فضای پلورال قفسه سینه باشد، ممکن است با استفاده از سوزنی که بین دنده‌ها قرار داده شده، نمونه مایع را بگیرد. این آزمایش می‌تواند به شناسایی علت عفونت کمک کند.
برونکوسکوپی
● برونکوسکوپی به راه‌های هوایی در ریه‌ها نگاه می‌کند. پزشک این کار را با استفاده از دوربینی در انتهای یک لوله انعطاف پذیر انجام می‌دهد که به آرامی به سمت گلو و به داخل ریه‌ها هدایت می‌شود.
● اگر علائم اولیه شدید باشد یا اگر در بیمارستان بستری هستید و به خوبی به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی‌دهید، پزشک ممکن است این آزمایش را انجام دهد.
درمان ذات الریه
● درمان شما به نوع ذات الریه، شدت آن و سلامت عمومی شما بستگی دارد.
داروهای تجویزی
● پزشک ممکن است دارویی برای کمک به درمان پنومونی تجویز کند. آنچه تجویز می‌شود به علت خاص ذات الریه بستگی دارد.
● آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی می‌توانند اکثر موارد پنومونی باکتریایی را درمان کنند. همیشه کل دوره آنتی بیوتیک خود را مصرف کنید، حتی اگر احساس بهتری دارید. عدم انجام این کار می‌تواند از پاک شدن عفونت جلوگیری کند و ممکن است در آینده درمان آن سخت‌تر شود.
● داروهای آنتی بیوتیکی روی ویروس‌ها اثر نمی‌کنند. در برخی موارد، پزشک ممکن است یک ضدویروس تجویز کند. با این حال، بسیاری از موارد ذات الریه ویروسی خودبه‌خود با مراقبت در منزل برطرف می‌شود.
● برای درمان پنومونی قارچی از داروهای ضدقارچ استفاده می‌شود. ممکن است مجبور شوید این دارو را برای چند هفته مصرف کنید تا عفونت برطرف شود.
داروهای OTC
● پزشک همچنین ممکن است داروهای بدون نسخه (OTC) را برای تسکین درد و تب، در صورت نیاز، توصیه کند. ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- ○ آسپرین
- ○ ایبوپروفن (ادویل، موترین)
- ○ استامینوفن (تیلنول)
● پزشک همچنین داروهای ضد سرفه را برای آرام کردن سرفه توصیه می‌کند تا بتوانید استراحت کنید. به خاطر داشته باشید که سرفه به حذف مایعات از ریه‌ها کمک می‌کند، بنابراین نباید آن را به طور کامل از بین ببرید.
درمان‌های خانگی
● اگرچه درمان‌های خانگی واقعاً ذات‌الریه را درمان نمی‌کنند، کارهایی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش علائم انجام دهید.
● سرفه یکی از شایع‌ترین علائم ذات الریه است. راه‌های طبیعی برای تسکین سرفه عبارتند از غرغره کردن آب نمک یا نوشیدن چای نعناع.
● کمپرس‌های خنک می‌توانند تب را کاهش دهند. نوشیدن آب گرم یا خوردن یک کاسه سوپ گرم می‌توانند به رفع سرما کمک کنند.
● می‌توانید با استراحت زیاد و نوشیدن مایعات فراوان به بهبودی خود کمک کرده و از عود آن جلوگیری کنید.
● اگرچه درمان‌های خانگی می‌توانند به کاهش علائم کمک کنند، مهم است که به برنامه درمانی خود پایبند باشید. هر گونه داروی تجویز شده را طبق دستور مصرف کنید.
بستری شدن در بیمارستان
● اگر علائم بسیار شدید است یا مشکلات سلامتی دیگری دارید، ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشید. در بیمارستان، پزشکان می‌توانند ضربان قلب، دما و تنفس را بررسی کنند. درمان بیمارستانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ○ آنتی بیوتیک های تزریق شده در رگ
- ○ درمان تنفسی که شامل رساندن داروهای خاص به طور مستقیم به ریه‌ها یا آموزش انجام تمرینات تنفسی برای به حداکثر رساندن اکسیژن است.
- ○ اکسیژن درمانی برای حفظ سطح اکسیژن در جریان خون (بسته به شدت از طریق لوله بینی، ماسک صورت، یا دستگاه تنفس مصنوعی دریافت می‌شود)
عوارض ذات الریه
● ذات الریه ممکن است عوارضی ایجاد کند، به ویژه در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف یا شرایط مزمنی مانند دیابت دارند.
● عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
○ بدتر شدن شرایط مزمن. اگر شرایط سلامتی خاصی دارید، ذات الریه می‌تواند آنها را بدتر کند. این شرایط شامل نارسایی احتقانی قلب و آمفیزم است. برای برخی افراد، ذات الریه خطر حمله قلبی را افزایش می‌دهد.
○ باکتریمی. باکتری‌های ناشی از عفونت پنومونی ممکن است به جریان خون سرایت کنند. این حالت می‌تواند منجر به کاهش خطرناک فشار خون، شوک سپتیک و در برخی موارد نارسایی اندام شود.
○ آبسه ریه. اینها حفره‌هایی در ریه‌اند که حاوی چرک هستند. آنتی بیوتیک ها می‌توانند آنها را درمان کنند. گاهی اوقات ممکن است برای از بین بردن چرک نیاز به جراحی داشته باشند.
○ اختلال در تنفس. ممکن است هنگام تنفس در دریافت اکسیژن کافی مشکل داشته باشید. ممکن است لازم باشد از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده کنید.
○ سندرم دیسترس تنفسی حاد. نوع شدید نارسایی تنفسی است که یک وضعیت اورژانسی است.
○ پلورال افیوژن. اگر پنومونی‌تان درمان نشود، ممکن است مایعی در اطراف ریه‌ها در پلور ایجاد شود که به آن افیوژن پلور می‌گویند. جنب غشاهای نازکی هستند که خارج از ریه‌ها و داخل قفسه سینه را می‌پوشانند. مایع ممکن است عفونی شود و نیاز به تخلیه داشته باشد.
○ آسیب کلیه، قلب و کبد. این اندام‌ها ممکن است در صورت عدم دریافت اکسیژن کافی یا واکنش بیش از حد سیستم ایمنی به عفونت آسیب ببینند.
○ مرگ. در برخی موارد، پنومونی می‌تواند کشنده باشد.
پیشگیری از ذات الریه
● در بسیاری از موارد، پنومونی قابل پیشگیری است.
واکسیناسیون
● اولین خط دفاعی در برابر ذات الریه، واکسینه شدن است. چندین واکسن وجود دارد که می‌تواند به پیشگیری از ذات الریه کمک کند.
Prevnar 13 و Pneumovax 23
● این دو واکسن پنومونی به محافظت در برابر ذات الریه و مننژیت ناشی از باکتری پنوموکوک کمک می‌کنند. پزشک می‌تواند بهترین مورد را برایتان تجویز کند.
● Prevnar 13 در برابر 13 نوع باکتری پنوموکوک مؤثر است. CDC این واکسن را برای موارد زیر توصیه می‌کند:
- ○ کودکان زیر 2 سال
- ○ افراد بین 2 تا 64 سال با بیماری‌های مزمن که خطر ابتلا به ذات الریه را در آنها افزایش می‌دهد
- ○ بزرگسالان 65 سال و بالاتر به توصیه پزشک
● پنوموواکس 23 در برابر 23 نوع باکتری پنوموکوک مؤثر است. CDC آن را برای موارد زیر توصیه می‌کند:
- ○ بزرگسالان 65 سال و بالاتر
- ○ بزرگسالان 19 تا 64 ساله که سیگار می‌کشند
- ○ افراد بین 2 تا 64 سال با بیماری‌های مزمن که خطر ابتلا به ذات الریه را در آنها افزایش می‌دهد
واکسن آنفولانزا
● ذات الریه اغلب می‌تواند یکی از عوارض آنفولانزا باشد، بنابراین حتماً واکسن آنفولانزای سالانه دریافت کنید. همه افراد ۶ ماهه و بالاتر باید واکسینه شوند، به ویژه کسانی که ممکن است در معرض خطر عوارض آنفولانزا باشند.
واکسن Hib
● این واکسن در برابر هموفیلوس آنفولانزا نوع b (Hib)، نوعی باکتری که می‌تواند باعث ذات‌الریه و مننژیت شود، محافظت می‌کند. این واکسن را برای افراد زیر توصیه می‌شود:
- ○ همه کودکان زیر 5 سال
- ○ کودکان بزرگ‌تر یا بزرگسالان واکسینه نشده که دارای شرایط سلامت خاصی هستند
- ○ افرادی که پیوند مغز استخوان انجام داده‌اند
● با توجه به مؤسسه ملی قلب، ریه و خون، واکسن‌های ذات الریه از همه موارد این بیماری جلوگیری نمی‌کنند.
● اما اگر واکسینه شده باشید، احتمالاً به بیماری خفیف‌تر و کوتاه‌تر و همچنین خطر کمتری برای عوارض مبتلا خواهید شد.
سایر نکات پیشگیری
● علاوه بر واکسیناسیون، کارهای دیگری نیز وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری از ذات الریه انجام دهید:
- ○ اگر سیگار می‌کشید، سعی کنید آن را ترک کنید. سیگار کشیدن شما را مستعد ابتلا به عفونت‌های تنفسی، به ویژه ذات الریه می‌کند.
- ○ دست‌های خود را به طور مرتب با آب و صابون به مدت حداقل 20 ثانیه بشویید.
- ○ سرفه و عطسه خود را بپوشانید. دستمال‌های استفاده شده را به سرعت دور بریزید.
- ○ برای تقویت سیستم ایمنی خود یک سبک زندگی سالم را حفظ کنید. استراحت کافی داشته باشید، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید و به طور منظم ورزش کنید.
● همراه با واکسیناسیون و اقدامات پیشگیرانه اضافی، می‌توانید به کاهش خطر ابتلا به ذات الریه کمک کنید.
آیا پنومونی قابل درمان است؟
● انواع عوامل عفونی باعث ذات الریه می‌شوند. با شناخت و درمان مناسب، بسیاری از موارد پنومونی را می‌توان بدون عارضه از بین برد.
● برای عفونت‌های باکتریایی، قطع زودهنگام آنتی بیوتیک می‌تواند باعث شود که عفونت به طور کامل از بین نرود. این بدان معنی است که ذات الریه تان ممکن است عود کند.
● قطع زودهنگام آنتی بیوتیک نیز می‌تواند به مقاومت آنتی بیوتیکی کمک کند. درمان عفونت‌های مقاوم به آنتی بیوتیک دشوارتر است.
● ذات الریه ویروسی اغلب در 1 تا 3 هفته با درمان خانگی برطرف می‌شود. در برخی موارد، ممکن است به داروهای ضدویروسی نیاز داشته باشید.
● داروهای ضدقارچ، پنومونی قارچی را درمان می‌کنند. ممکن است به دوره درمان طولانی‌تری نیاز داشته باشد.
پنومونی در بارداری
● ذات الریه ای که در دوران بارداری رخ می‌دهد، ذات الریه مادر نامیده می‌شود. افراد باردار بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند ذات الریه هستند. این به دلیل سرکوب طبیعی سیستم ایمنی است که در دوران بارداری اتفاق می‌افتد.
● علائم ذات الریه در سه ماهه متفاوت نیست. با این حال، ممکن است به دلیل سایر ناراحتی‌هایی که ممکن است با آنها مواجه شوید، بعداً در بارداری متوجه برخی از آنها شوید.
● اگر باردار هستید، به محض شروع علائم ذات الریه با پزشک خود تماس بگیرید. ذات الریه مادر می‌تواند منجر به عوارض مختلفی مانند زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد شود.
پنومونی در کودکان
● ذات الریه می‌تواند یک بیماری نسبتاً شایع دوران کودکی باشد. بر اساس گزارش صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) سالانه از هر 71 کودک در سراسر جهان، 1 کودک به ذات الریه مبتلا می‌شود.
● علل ذات الریه دوران کودکی می‌تواند بسته به سن متفاوت باشد. به عنوان مثال، پنومونی ناشی از ویروس‌های تنفسی، استرپتوکوک پنومونیه و هموفیلوس آنفلوآنزا در کودکان زیر 5 سال شایع‌تر است.
● پنومونی ناشی از مایکوپلاسما پنومونیه اغلب در کودکان 5 تا 13 ساله مشاهده می‌شود. مایکوپلاسما پنومونیه یکی از علل پنومونی سرپایی است. این نوع خفیف‌تر پنومونی است.
● اگر متوجه علائم زیر در فرزند خود شدید به پزشک اطفال مراجعه کنید:
- ○ در تنفس مشکل دارد
- ○ کمبود انرژی
- ○ تغییراتی در اشتها
● ذات الریه می‌تواند به سرعت خطرناک شود، به ویژه در کودکان خردسال.
چشم انداز
● اکثر مردم به درمان پاسخ می‌دهند و از ذات الریه بهبود می‌یابند. مانند درمان، زمان بهبودی شما به نوع ذات الریه، شدت آن و سلامت عمومیتان بستگی دارد.
● یک فرد جوان‌تر ممکن است یک هفته پس از درمان احساس کند که به حالت عادی بازگشته. برخی دیگر ممکن است زمان بیشتری برای بهبودی داشته باشند و ممکن است خستگی طولانی مدت داشته باشند. اگر علائم شدید باشد، بهبودی ممکن است چند هفته طول بکشد.
- ○ این مراحل را برای کمک به بهبودی و جلوگیری از بروز عوارض در نظر بگیرید:
- ○ به برنامه درمانی که پزشکتان تهیه کرده است پایبند باشید و تمام داروها را طبق دستور مصرف کنید.
- ○ حتماً استراحت کافی داشته باشید تا به بدنتان در مبارزه با عفونت کمک کنید.
- ○ به مقدار زیاد مایعات بنوشید.
- ○ از پزشک خود بپرسید که چه زمانی باید قرار ملاقات بعدی را تعیین کنید. آنها ممکن است بخواهند یک عکس دیگر از قفسه سینه بگیرند تا مطمئن شوند که عفونت برطرف شده است.
خلاصه
● پنومونی یک عفونت ریه است که توسط باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها ایجاد می‌شود. واکنش سیستم ایمنی بدن به این عفونت باعث می‌شود کیسه‌های هوایی ریه مملو از چرک و مایعات شود. این حالت منجر به علائمی مانند مشکلات تنفسی، سرفه با یا بدون مخاط، تب و لرز می‌شود.
● برای تشخیص ذات الریه، پزشک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد سابقه پزشکی شما صحبت می‌کند. ممکن است آزمایش‌های بیشتری مانند اشعه ایکس قفسه سینه را توصیه کند.
● درمان بستگی به علت عفونت دارد. ممکن است شامل آنتی بیوتیک، داروهای ضدویروسی یا داروهای ضدقارچ باشد.
● پنومونی اغلب در عرض چند هفته از بین می‌رود. در صورت بدتر شدن علائم فوراً به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است برای پیشگیری یا درمان عوارض جدی‌تر نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید.
درج نظر