اطلاعات دارویی ایبوپروفن

● ایبوپروفن با مهار تولید پروستاگلاندین‌ها که پیام‌رسان‌های شیمیایی هستند که التهاب، درد و تب را افزایش می‌دهند، عمل می‌کند.

● این امر با مسدود کردن عملکرد آنزیمی به نام سیکلواکسیژناز (COX) به ویژه آنزیم‌های COX-1 و COX-2 به دست می‌آید.

● ایبوپروفن با مهار آنزیم های COX، تولید پروستاگلاندین ها را کاهش می دهد و منجر به کاهش التهاب، تسکین درد و کاهش تب می شود.

● ایبوپروفن در درجه اول در محل التهاب یا درد عمل می کند و مانند برخی از داروهای ضد التهابی دیگر کل سیستم ایمنی بدن را سرکوب نمی کند.

● اثر فارماکودینامیک اولیه ایبوپروفن، مهار آنزیم های سیکلواکسیژناز، به ویژه COX-1 و COX-2 است.

● ایبوپروفن با مهار این آنزیم ها، تبدیل آراشیدونیک اسید به پروستاگلاندین ها را کاهش می دهد که در پاسخ التهابی نقش دارند.

● در نتیجه ایبوپروفن التهاب را کاهش می دهد، درد را تسکین می دهد و تب را کاهش می دهد.

● پس از مصرف خوراکی، ایبوپروفن به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود.

● این متابولیسم در کبد عمدتاً از طریق فرآیندهای اکسیداسیون و گلوکورونیداسیون انجام می شود.

● متابولیت ها عمدتاً از طریق کلیه ها دفع می شوند.

● نیمه عمر حذف ایبوپروفن در بزرگسالان حدود 2 تا 4 ساعت است.

● مدت اثر ممکن است بسته به فرمولاسیون و دوز خاص متفاوت باشد.

● تسکین دردهای خفیف تا متوسط، مانند سردرد، درد دندان، دردهای قاعدگی و دردهای اسکلتی- عضلانی.

● کاهش تب مرتبط با شرایط مختلف، مانند سرماخوردگی، آنفولانزا، یا سایر عفونت های ویروسی.

● درمان شرایط التهابی، مانند آرتریت یا رگ به رگ شدن، برای کاهش درد و التهاب.

برای بزرگسالان و کودکان 12 سال و بالاتر:
● دوز معمول خوراکی برای تسکین درد خفیف تا متوسط یا کاهش تب 200 میلی گرم تا 400 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت، تا حداکثر 1200 میلی گرم در یک دوره 24 ساعته است.
● مهم است که از حداکثر دوز روزانه تجاوز نکنید.

برای کودکان (نوزادان تا 11 سال):
● دوز بر اساس وزن و سن کودک است.
● فرمولاسیون های اطفال در قدرت های مختلف موجود است و دوزها باید بر اساس محصول خاص و راهنمایی های پزشک تعیین شوند.

برای کاربرد موضعی:
● دستورالعمل های روی برچسب را برای فرمولاسیون موضعی دنبال کنید.
● لایه نازکی از ژل یا کرم را روی ناحیه آسیب دیده بمالید و به آرامی ماساژ دهید تا جذب شود.

● سابقه خونریزی یا زخم گوارشی
● نارسایی شدید کلیه یا نارسایی کبد
● خونریزی فعال یا اختلالات خونریزی
● سه ماهه سوم بارداری (به دلیل خطرات احتمالی برای جنین)
● در ترکیب با سایر NSAID ها یا آسپرین در دوزهای بالا استفاده شود

● عوارض جانبی رایج ایبوپروفن ممکن است شامل ناراحتی معده، سوزش سر دل، حالت تهوع و سرگیجه باشد.

● عوارض جانبی دستگاه گوارش، مانند زخم معده، خونریزی، یا سوراخ شدن، ممکن است رخ دهد، به خصوص با استفاده طولانی مدت یا با دوز بالا.

● واکنش های آلرژیک مانند بثورات پوستی، خارش، تورم یا مشکل در تنفس ممکن است رخ دهد. در صورت بروز علائم واکنش آلرژیک، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

● عوارض جانبی نادر اما جدی ممکن است شامل واکنش های پوستی شدید، مشکلات کبدی یا کلیوی و حوادث قلبی عروقی باشد.

● استفاده طولانی مدت از دوزهای بالای ایبوپروفن ممکن است خطر برخی حوادث قلبی عروقی یا آسیب کلیوی را افزایش دهد.

آسپرین , پنتوکسی فیلین , سرترالین , فلوکستین , زولمی تریپتان , منیزیوم هیدروکساید , آنالوگ پروستاگلاندین , استوهیدروکسامیک اسید , فاکتور 10 , فاکتور 13

● رقیق‌کننده‌های خون، مانند وارفارین یا آسپرین، خطر خونریزی را افزایش می‌دهند.

● سایر NSAID ها، خطر عوارض جانبی گوارشی را افزایش می دهند.

● داروهای فشار خون بالا، مانند مهارکننده های ACE یا دیورتیک ها، به طور بالقوه اثربخشی آنها را کاهش می دهند.

● کورتیکواستروئیدها، خطر عوارض گوارشی یا مشکلات کلیوی را افزایش می دهند.

● مهم است که با یک متخصص یا داروساز برای تعیین تداخلات احتمالی با سایر داروهای مصرفی مشورت کنید.

● مصرف دوزهای بالای ایبوپروفن یا استفاده طولانی مدت از آن، خطر حوادث قلبی عروقی جدی مانند حمله قلبی یا سکته مغزی را افزایش می دهد. این خطر ممکن است در افرادی با سابقه بیماری قلبی یا عوامل خطر بیماری قلبی عروقی بیشتر باشد.

● ایبوپروفن می تواند عوارض جانبی گوارشی از جمله زخم معده، خونریزی و سوراخ شدن ایجاد کند. این خطر در افراد مسن، افرادی که سابقه مشکلات گوارشی دارند، یا کسانی که از داروهای دیگری که خطر زخم معده را افزایش می دهند، مانند کورتیکواستروئیدها یا داروهای ضد انعقاد مصرف می کنند، بیشتر است.

● استفاده طولانی مدت از ایبوپروفن ممکن است منجر به آسیب یا اختلال کلیه شود، به ویژه در افرادی که از قبل بیماری کلیوی دارند یا شرایطی که جریان خون به کلیه ها را کاهش می دهد.

● واکنش های آلرژیک به ایبوپروفن، مانند بثورات پوستی، خارش، تورم یا مشکل در تنفس ممکن است رخ دهد. در صورت بروز علائم واکنش آلرژیک باید فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

● افرادی که سابقه آسم، پولیپ بینی یا واکنش های آلرژیک به آسپرین یا سایر NSAID ها دارند، ممکن است در معرض افزایش خطر واکنش های تنفسی یا تشدید علائم آسم باشند.

● ایبوپروفن در افرادی که سابقه اختلالات گوارشی، بیماری کبدی یا کلیوی یا نارسایی قلبی دارند باید با احتیاط مصرف شود.

● مهم است که دوز توصیه شده را دنبال کنید و از حداکثر دوز روزانه یا مدت استفاده بدون توصیه پزشکی تجاوز نکنید.

● ایبوپروفن ممکن است با سایر داروها از جمله رقیق کننده های خون، دیورتیک ها یا داروهای فشار خون بالا تداخل داشته باشد. قبل از استفاده از ایبوپروفن با سایر داروها، مشورت با یک متخصص یا داروساز توصیه می شود.

● افراد با سابقه واکنش های آلرژیک به ایبوپروفن یا سایر NSAID ها باید از مصرف آن اجتناب کنند و گزینه های جایگزین برای تسکین درد را بررسی کنند.

● ایبوپروفن معمولاً در سه ماهه سوم بارداری به دلیل خطرات احتمالی برای جنین، از جمله بسته شدن زودرس مجرای شریانی (رگ خونی نزدیک قلب) توصیه نمی شود.

● توصیه می شود قبل از استفاده از ایبوپروفن در دوران بارداری، به ویژه در سه ماهه اول و دوم، با یک متخصص مشورت کنید.

● ایبوپروفن با شیردهی سازگار است زیرا فقط مقادیر کمی از آن در شیر مادر دفع می شود.

● به طور کلی استفاده کوتاه مدت، در دوز توصیه شده، برای تسکین درد در دوران شیردهی بی خطر است.

● با این حال، توصیه می شود قبل از استفاده از ایبوپروفن در دوران شیردهی با یک متخصص یا مشاور شیردهی مشورت کنید تا از استفاده ایمن آن اطمینان حاصل کنید.

دیکلوفناک , ملوکسیکام , پیروکسیکام , تولمتین , ناپروکسن , نوافن , آسپرین , هیدروکدون , کدئین , فلوربی پروفن , نابومتون , والدکوکسیب , آلمینوپروفن , آمینوفنازون