اطلاعات دارویی آسیکلوویر

● آسیکلوویر یک آنالوگ نوکلئوزیدی است که به طور انتخابی تکثیر ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) و ویروس واریسلا زوستر (VZV) را مهار می کند.

● این دارو با تبدیل شدن به شکل فعال خود، آسیکلوویر تری فسفات، در داخل سلول های آلوده عمل می کند.

● سپس آسیکلوویر تری فسفات به طور رقابتی DNA پلیمراز ویروسی را مهار می کند، آنزیمی که برای سنتز DNA ویروسی ضروری است.

● آسیکلوویر تری فسفات با ترکیب خود در زنجیره DNA ویروسی، زنجیره را خاتمه می دهد و از تکثیر بیشتر DNA ویروسی جلوگیری می کند و در نتیجه رشد و گسترش ویروس را مهار می کند.

● آسیکلوویر به طور انتخابی از سنتز DNA ویروسی با رقابت با بلوک های ساختمان طبیعی DNA جلوگیری می کند.

● هنگامی که به شکل فعال خود، آسیکلوویر تری فسفات تبدیل می شود، به طور انتخابی DNA پلیمراز ویروسی را مهار می کند و از طویل شدن زنجیره DNA ویروسی جلوگیری می کند.

● با پایان دادن به زنجیره، آسیکلوویر به طور موثری از تکثیر ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) و ویروس واریسلا-زوستر (VZV) جلوگیری می کند.

● آسیکلوویر در صورت مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود و به سطوح درمانی در بدن می رسد.

● این دارو به طور گسترده در بافت های مختلف، از جمله پوست، جایی که تکثیر ویروس رخ می دهد، توزیع می شود.

● این دارو عمدتاً از طریق دفع کلیوی از طریق فیلتراسیون گلومرولی و ترشح لوله‌ای فعال دفع می‌شود.

● آسیکلوویر نیمه عمر نسبتاً کوتاهی در حدود 2 تا 3 ساعت در بزرگسالان با عملکرد طبیعی کلیه دارد.

● در افراد مبتلا به اختلال عملکرد کلیه، نیمه عمر می تواند به طور قابل توجهی طولانی شود.

● در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی ممکن است نیاز به تنظیم دوز باشد.

● درمان تبخال تناسلی
● درمان تبخال (هرپس لبیالیس)
● درمان زونا (هرپس زوستر)
● درمان آبله مرغان (واریسلا)
● پیشگیری برای جلوگیری از تبخال تناسلی مکرر

تبخال تناسلی:
● برای شیوع اولیه، دوز معمول بزرگسالان 200 میلی گرم خوراکی هر 4 ساعت در حالت بیداری (پنج بار در روز) به مدت 10 روز است.

● برای شیوع های مکرر، دوز معمول بزرگسالان 200 میلی گرم است که هر 4 ساعت در حالت بیداری (پنج بار در روز) به مدت 5 روز به صورت خوراکی مصرف می شود.

تبخال:
● دوز معمول بزرگسالان 200 میلی گرم خوراکی هر 4 ساعت در حالت بیداری (پنج بار در روز) به مدت 10 روز است.

زونا:
● دوز معمول بزرگسالان 800 میلی گرم است که به صورت خوراکی هر 4 ساعت در حالت بیداری (پنج بار در روز) به مدت 7 تا 10 روز مصرف می شود.

آبله مرغان:
● برای کودکان (2 سال به بالا) و بزرگسالان، دوز معمول بر اساس وزن بدن است.

● دوز توصیه شده 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، حداکثر تا 800 میلی گرم، چهار بار در روز به مدت 5 روز به صورت خوراکی مصرف می شود.

● آسیکلوویر در افرادی که حساسیت یا آلرژی شناخته شده به آسیکلوویر یا هر یک از اجزای آن دارند منع مصرف دارد.

● همچنین در افراد مبتلا به نارسایی شدید کلیه یا افرادی که حساسیت مفرط به والاسیکلوویر یا فامسیکلوویر نشان داده اند منع مصرف دارد.

● عوارض جانبی رایج آسیکلوویر ممکن است شامل تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد و سرگیجه باشد.

● عوارض جانبی کمتر شایع ممکن است شامل درد شکمی، بثورات پوستی، خستگی و افزایش آنزیم های کبدی باشد.

● عوارض جانبی نادر اما جدی شامل واکنش های آلرژیک (مانند بثورات پوستی، خارش، تورم)، علائم عصبی (مانند گیجی، توهم) و اختلالات خونی (به عنوان مثال، کاهش پلاکت، کاهش گلبول های سفید) است.

● در صورت بروز هر گونه عوارض جانبی نگران کننده یا شدید، ضروری است که به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

● آسیکلوویر می‌تواند با داروهایی که بر کلیه‌ها تأثیر می‌گذارند، مانند پروبنسید، تداخل داشته باشد که منجر به افزایش سطح خونی آسیکلوویر می‌شود.

● مصرف همزمان آسیکلوویر با سایر داروهای ضد ویروسی مانند والاسیکلوویر یا فامسیکلوویر ممکن است نیاز به تنظیم دوز داشته باشد.

● برخی از داروها، مانند سایمتیدین یا مایکوفنولات موفتیل، ممکن است با آسیکلوویر تداخل داشته باشند و به طور بالقوه بر اثربخشی آن تأثیر بگذارند یا خطر عوارض جانبی را افزایش دهند.

● برای جلوگیری از تداخلات احتمالی، اطلاع رسانی به پزشک در مورد تمام داروهای مصرفی، از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و مکمل های گیاهی مهم است.

1-کپسول آسیکلویر تنها برای مصرف خوراکی می باشد.
2- آسیکلویر درصورت وجود دهیدراتاسیون،نقص عملکرد کلیه ویا اختلالات نورولوژیک باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

● آسیکلوویر باید در افرادی که سابقه بیماری کلیوی، کم آبی بدن یا اختلالات عصبی دارند با احتیاط مصرف شود.

● استفاده از آسیکلوویر باید در اولین فرصت ممکن در طول شیوع تبخال شروع شود تا اثربخشی آن به حداکثر برسد.

● فرمولاسیون موضعی آسیکلوویر فقط باید بر روی پوست یا غشاهای مخاطی آسیب دیده طبق دستورالعمل اعمال شود و نباید بلعیده شود.

● آسیکلوویر ممکن است با برخی داروها از جمله پروبنسید تداخل داشته باشد که می تواند سطح آسیکلوویر را در خون افزایش دهد. ممکن است نیاز به نظارت دقیق و تنظیم دوز بالقوه باشد.

● آسیکلوویر به طور کلی برای استفاده در دوران بارداری بی خطر در نظر گرفته می شود.

● به طور گسترده ای برای درمان تبخال تناسلی در دوران بارداری برای کاهش خطر انتقال به نوزاد استفاده می شود.

● با این حال، مهم است که با یک متخصص مشورت کنید تا مزایا و خطرات احتمالی را قبل از شروع درمان با آسیکلوویر در دوران بارداری بررسی کنید.