اطلاعات دارویی بتامتازون

بتامتازون گلوكوكورتيكوئيدی قدرتمند با حداقل فعاليت مینرالوكورتيكوئيدی می باشد.

موجب کنترل یا جلوگیری از التهاب از طریق کنترل میزان سنتز پروتئین، سرکوب مهاجرت PMN ها و فیبروبلاست ها، معکوس نمودن نفوذپذیری مویرگی و تثبیت لیزوزوم در سطح سلولی می شود . 

بتامتازون و مشتقات آن، بتامتازون سدیم فسفات و بتامتازون استات، گلوکوکورتیکوئید های سنتزی هستند. بتامتازون به علت خواص ضد التهابی یا سرکوب کنندگی سیستم ایمنی مورد مصرف قرار می گیرد و به همراه یک مینرالوکورتیکوئید جهت درمان نارسايی آدرنال به کار می رود و در فرم بتامتازون بنزوات، بتامتازون ديپروپیونات یا بتامتازون والرات برای درمان التهاب ناشی از درماتوزهای پاسخ دهنده به کورتیکواستروئید ها مورد استفاده قرار می گیرد.

بتامتازون به همراه کلوتریمازول برای درمان عفونت های قارچی پوستی به کار می رود.

جذب : کم اگر به صورت موضعی اعمال شود.

زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی : در تزریق داخل وریدی: ۱۰ تا ۳۶ دقیقه

حجم توزیع  : ۷۵ تا ۹۰ لیتر

اتصال به پروتئین ۶۴٪

متابولیسم : کبدی

مسیر حذف : عمدتا در ادرار، کمی از طریق صفرا

نیمه عمر : ۶.۵ ساعت

کلیرانس کلیوی : ۹.۵ میلی لیتر در دقیقه

مننژیت , آسم , آلرژی , سل , پوکی استخوان , بیماریهای دستگاه گوارش , آکنه , التهاب , خارش , واکنش های آلرژیک , میوپاتی , رینیت آلرژیک , تریشینوزیس , اختلالات خونی , درمان اختلالات غدد درون ریز , اختلالات روماتیسمی , بیماری های کلاژن , بیماری های پوستی , بیماری های چشمی , بیماری های تنفسی , بیماری های نئوپلاستیک , حالت های ادم , التهابات دستگاه تنفسی , Pseudotumor cerebri (در زمان قطع دارو) , کندی بهبود زخم

استفاده موضعی (کرم، لوسیون و پماد): برای تسکین علائم التهابی و خارش دار درماتوزهای پاسخ دهنده به کورتیکواستروئیدها.
استفاده به فرم اسپری بینی: کنترل رینیت آلرژیک و فصلی

• بزرگسالان

در اختلالات غدد درون ریز:

۰.۶ تا ۷.۲ میلی گرم خوراکی و به صورت منقسم ۲ تا ۴ بار در روز و یا ۰.۶ تا ۹ میلی گرم در روز عضلانی به صورت منقسم ۲ بار در روز

شرایط التهابی:

۰.۶ تا ۷.۲ میلی گرم خوراکی و به صورت منقسم ۲ تا ۴ بار در روز و یا ۰.۶ تا ۹ میلی گرم در روز عضلانی به صورت منقسم ۲ بار در روز

آرتریت روماتوئید / استئوآرتریت:

از طریق تزریق داخل مفصلی

مفاصل بسیار بزرگ: ۱ تا ۲ میلی لیتر

مفاصل بزرگ: ۱ میلی لیتر

مفاصل متوسط: ۱ میلی لیتر

مفاصل کوچک: ۰.۲۵ تا ۰.۵ میلی لیتر

• کودکان

در نارسایی آدرنال و شرایط التهابی:

کمتر از ۱۲ سال: ۰.۰۱۷۵ تا ۰.۲۵ میلی گرم بر کیلوگرم در روز عضلانی یا خوراکی به صورت منقسم هر ۶ تا ۱۲ ساعت؛ کمترین دوز را به عنوان دوز اولیه استفاده کنید.

بیشتر از ۱۲ سال: مثل بزرگسالان؛ کمترین دوز را به عنوان دوز اولیه استفاده کنید.

ازدیاد حساسیت به این دارو

ازدیاد حساسیت نسبت به بتامتازون دیپروپیونات، بتامتازون والرات، کورتیکواستروئیدهای دیگر یا هر ماده ای در فرمولاسیون.

اضطراب , بی خوابی , سردرد , ادم , گیجی , تشنج , تاری دید , سرگیجه , خارش , خشکی پوست , آب مروارید , افزایش اشتها , درد مفاصل , سوء هاضمه , اریتم , جنون , سرکوب آدرنال , DM (میلوپاتی دژنراتیو) , اختلالات مایعات / الکترولیت ها

دفراسیروکس , سیپروفلوکساسین , کلستیرامین , دسیرودین , فنین دیون | فنیندیون , تولفنامیک اسید , گرپافلوکساسین , گلیسرول فنیل بوتیرات , واکسن مننگوکوک کنژوگه , تیساگنل سلوسل

تزریق آمفوتریسین بی و داروهای دفع کننده پتاسیم - آنتی بیوتیک ها -آنتی کولین استرازها - ضد انعقادهای خوراکی - داروهای ضد دیابت - داروهای ضد سل -گلیکوزید های دیجیتالیس - استروژن ها، از جمله داروهای ضد بارداری خوراکی - القا کننده های آنزیم های کبدی (به عنوان مثال باربیتورات ها، فنی توئین، کاربامازپین، ریفامپین) - عوامل ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) - تست های پوستی - واکسن ها

بتامتازون در درمان سندروم زجر تنفسی نوزادان نارس موثر نیست.

بتامتازون فعالیت احتباس سدیم کمی دارد اما با این حال ممکن است با دوزهای بالا افزایش یابد.

اگر برای درمان نارسایی آدرنال از بتامتازون استفاده می شود، باید از یک داروی مینرالوکورتیکوئید نیز استفاده شود.

اختلالات ترومبوآمبولیک، میوپاتی، بهبود دیرهنگام زخم با مصرف این دارو مشاهده شده است.

بیمارانی که کورتیکواستروئیدها را دریافت می کنند، باید در صورت عدم واکسینه شدگی، از بیماران با آبله مرغان یا سرخک دوری کنند.

سل مزمن ممکن است دوباره فعال شود (نظارت بر بیماران مبتلا به آزمایش مثبت توبرکولین).

برخی مطالعات حکایت از افزایش جزئی ریسک شکاف کام در صورت استفاده از کورتیکواستروئیدها در بارداری می باشد، اما به طور کامل اثبات نشده است.

استفاده ی طولانی مدت و با دوز بالا از کورتیکواستروئیدها ممکن است منجر به افزایش فشار داخل چشم، گلوکوم و/ یا آب مروارید و سرکوب غده فوق کلیه و همچنین افزایش ریسک عفونت و کاهش تراکم استخوان ها شود.

واکسن های کشته شده یا غیر فعال شده می توانند همزمان با داروی بتامتازون تجویز شوند؛ با این حال، واکنش به چنین واکسن هایی قابل پیش بینی نیست.

کورتیکواستروئیدها ممکن است سبب بدتر شدن عفونت های قارچی سیستمیک شوند.

استفاده از داروی بتامتازون در درمان نوریت چشمی توصیه نمی شود.

روش های ایمن سازی ممکن است در بیمارانی که کورتیکواستروئیدها را به عنوان درمان جایگزین در دوزهای فیزیولوژیک دریافت می کنند (به عنوان مثال برای بیماری آدیسون)، انجام شود.

اگر علائم یا مشکلات بیماری شما بهبود نیافته یا بدتر شدند، با پزشک خود تماس بگیرید.

داروی خود را به دیگران پیشنهاد نکنید.

در مصرف طولانی مدت از داروی بتامتازون ، سدیم رژیم غذایی خود راکاهش دهید و از پتاسیم بیشتری استفاده کنید.

بتامتازون ممکن است قند خون شما را بالا ببرد. در صورتی که مبتلا به دیابت هستید پزشک خود را مطلع سازید.

در صورت استفاده طولانی مدت از این دارو نباید آن را به صورت ناگهانی قطع کنید بلکه باید دوز آن را تحت نظر پزشک به تدریج کاهش داد و قطع کرد.

لیستی از تمام داروهای خود را (تجویزی، محصولات طبیعی، ویتامین ها، OTC) داشته باشید و این لیست را به دکتر خود نشان بدهید.

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

بکلومتازون , تریامسینولون , فلوتیکازون , فلودروکورتیزون , متیل پردنیزولون , هیدروکورتیزون , پردنیزولون , تریامسینولون ان ان , دگزامتازون , فلوسینولون , مومتازون , کلوبتازول , دایووبت , آلکلومتازون , هالوبتازول , هالسینونید , فلوران درنولید