اطلاعات دارویی پروکاربازین

مکانیسم دقیق اثرات سمیت سلولی پروکاربازین شناخته شده نیست. ممکن است به علت مهار ترانس متیلاسیون گروه متیل متیونین به t-RNAباشد که منجر به مهار سنتز پروتئین RNA و DNA می شود.

طی اتواکسیداسیون پروکاربازین هیدروژن پروکساید تولید می شود که به گروه های سولفیدریل پروتئین ها حمله کرده و اثرات ضد سلول ایجاد می کند. این اثرات از بین برنده سلول مربوط به بافت هایی است که پرولیفراسیون سریعتری دارند. این دارو مهار کننده آنزیم MAO نیز می باشد.

بعد از مصرف خوراکی پروکاربازین , دارو سریع و کامل جذب شده و حداکثر غلظت پلاسمایی یک ساعت بعد از مصرف خوراکی ظاهر می شود. مصرف خوراکی تقریبا غلظت مشابه مصرف وریدی در خون ایجاد می کند.
دارو سریعا از سد خونی مغزی عبور کرده و وارد مایع مغزی نخاعی می شود. پس از تجویز خوراکی سریعا بین پلاسما و مایع مغزی نخاعی به تعادل می رسد. بعد از تزریق وریدی،در بافتهای کبد, کلیه, پوست و دیواره روده ها توزیع می شود.
شواهدی در خصوص ترشح دارو در شیر موجود نیست. متابولیزاسیون دارو عمدتا در کبد و کلیه صورت گرفته و دارو به صورت متابولیت در ادرار دفع می شود.

مرحله 3 و 4 بیماری هوجکین , تومورهای مغزی , داروی همراه در رژیم درمانی لنفوم غیر هوجکین با درجه متوسط

• بیماری هوجکین : درمان تک دارویی : جهت کاهش تهوع و استفراغ، دوز توصیه شده در هفته اول 2 تا 4 میلی گرم در روز به صورت یک بار در روز یا منقسم است و سپس 4 تا 6 میلی گرم روزانه تا زمانی که حداکثر پاسخ دهی ایجاد شود یا تعداد گلبولهای سفید به زیر 4000 یا پلاکت ها به زیر 100000کاهش یابد. بعد از شروع حداکثر پاسخ دهی دوز نگهدارنده به 1 تا 2 میلی گرم روزانه کاهش می یابد.
• آستروسیتومای آناپلاستیک : زمانی که به عنوان جزئی از رژیم ترکیبی همراه با لوموستین و وین کریستین استفاده می شود: 60 میلی گرم به ازای هر متر مربع سطح بدن به صورت خوراکی یک بار در روز از روز 8 تا 21. این رژیم برای 29 روز ادامه می یابد.
• گیلوبلاستومای مولتی فرم : زمانی که به عنوان جزئی از رژیم ترکیبی همراه با لوموستین و وین کریستین استفاده می شود: 60 میلی گرم به ازای هر متر مربع سطح بدن به صورت خوراکی یک بار در روز از روز 8 تا 21. این رژیم برای 29 روز ادامه می یابد.

سابقه حساسیت مفرط به دارو یا اجزای آن , ناکافی بودن ذخیره نوتروفیلی مغز استخوان

تهوع , سردرد2 , بی خوابی , خشکی دهان , یبوست , استفراغ , تشنج , سرگیجه , اسهال , ضعف , کهیر , کاهش فشارخون , سرفه , خون در مدفوع , بی اشتهایی , التهاب معده , پنومونی , حساسیت به نور , توهم , دوبینی , ضعف , آنمی همولیتیک , خستگی , تاکیکاردی , اختلالات هضم غذا , پاراستزی , درد شکمی , آنمی , لکوپنی , آتاکسی , ترومبوسایتوپنی , آلوپسی , کاهش شنوایی , عفونت , هماچوری , راش , لرز , پان سیتوپنی , درماتیت , لتارژی , سنکوپ , فلاشینگ , استفراغ خونی , خونریزی پورپورا , پتشی , اختلال کبدی , یرقان , لکوانسفالوپاتی , کما , نروپاتی , نیستاگموس , کاهش رفلکس ها , خونریزی چشمی , ادم مردمک , افیوژن پلورال , هایپر پیگمانتاسیون , بدخیمی غیرلنفوئید ثانویه , سرطان ریه , لوسمی میلوسیتیک , تعریق شدید , خستگی

اکسپکتورانت , ایمی پرامین , فنیل پروپانولامین , پزودوافدرین , تترابنازین , سیبوترامین , نفازودون , راساژیلین (رازاگیلین) , پالونوسترون , دولاسترون , تاپنتادول , واکسن واریسلا زوستر , دی اتیل پروپیون , پنتازوسین , بوتورفانول , نالبوفین , گوانادرل , فن دی مترازین , دوکساپرام , دکس فن فلورامین , دس ونلافاکسین , میلناسیپران , کلرسیکلیزین+ پسودوافدرین , دوکسیلامین , انتاکاپون , کلرسیکلیزین + فنیل افرین , اکسی مورفون , واکسن مننگوکوک کنژوگه , ات کلر وینول , دیفنوکسین , دی پی پانون , واکسن کلرا , بنزهیدروکدون/استامینوفن , کلورسیکلایزین , دیمتیندن , نسیریتاید

الکل - اپیوئیدها - فنوتیازین ها - آنتی هیستامین ها - باربیتورات ها -دارو های خواب آور - سرکوب کننده های مغزاستخوان - تنباکو

• پروکاربازین تا حدودی اثرات مهارکننده آنزیم MAO دارد بنابراین از مصرف همزمان با برخی غذاها یا داروهای مهارکننده MAO باید خودداری شود.
• لکوپنی, آنمی, ترومبوسایتوپنی و کاهش در سایر رده های خونی غالبا رخ می دهد. ساپرس مغز استخوان معمولا 2 تا 8 هفته بعد از شروع درمان صورت می گیرد. لکوپنی ممکن است نیاز به اقدامات حمایتی یا حتی بستری در بیمارستان داشته باشد تا از وقوع عفونت های سیستمیک جلوگیری شود.
• دارو ممکن است اثرات مخربی روی جنین داشته باشد بنابراین در دوران بارداری یا در صورتی که قصد باردار شدن وجود دارد نباید استفاده شود.
• بدخیمی های ثانویه ( لوسمی میلوئید, سرطان ریه و میلواسکلروزیس بدخیم ) در بیمارانی که پروکاربازین را همراه با سایر داروهای شیمی درمانی یا پرتودرمانی مصرف می کنند ممکن است روی دهد.
• در صورت مصرف پروکاربازین با تنباکو ریسک ایجاد سرطان ریه افزایش می یابد. • مواردی از واکنش های افزایش حساسیت در مصرف این دارو گزارش شده است و در صورت ایجاد علائم حساسیت مصرف دارو باید قطع شود.
• تهوع و استفراغ و اسهال شدید ممکن است ایجاد شود. در صورت ایجاد استوماتیت ( التهاب دهان و آفت) دارو باید قطع شود.
• در صورت ایجاد پاراستزی, نوروپاتی و گیجی مصرف دارو باید قطع شود.
• به علت سمیت بالای دارو , مصرف دارو فقط باید تحت نظارت افراد آموزش دیده و مجرب در زمینه شیمی درمانی انجام شود.

• جهت اطمینان از ایمن بودن دارو در شما، در صورت وجود موارد زیر با پزشک مشورت شود:
- سابقه آلرژی به پروکاربازین یا هرکدام از اجزای دارو
- مشکلات سلامتی شامل تعداد پائین گلبولهای سفید و پلاکت ها, آنمی, مصرف هرگونه دارویی, شیردهی و بارداری.
• تا مشخص شدن اثرات دارو روی هوشیاری بیمار, از انجام کارهای دقیق و رانندگی خودداری شود.
• برای کاهش احتمال سرگیجه و ایجاد خطر سقوط, بهتر است بیمار به آرامی از جا بلند شده و از حرکات ناگهانی خودداری شود.
• به علت افزایش احتمال خون ریزی, از مسواک نرم و ریش تراش های برقی استفاده شود.
• احتمال ابتلا به عفونت افزایش می یابد بنابراین تمهیدات بهداشتی لازم برای پیشگیری از عفونت انجام شود.
• احتمال ایجاد سرطان های ثانویه وجود دارد بنابراین چکاپ های لازم باید به صورت دوره ای انجام شود.
• در صورت قصد باردار شدن یا باردار بودن از مصرف دارو اجتناب شود.
• دارو بدون توجه به غذا با یک لیوان پر از آب مصرف شود.
• از خوردن پنیرهای کهنه, سوسیس, کالباس, شراب قرمز یا سایر غذاهای حاوی تیرامین باید خودداری شود چراکه احتمال ایجاد بحران فشارخون وجود دارد. حتی تا دو هفته بعد از قطع پروکاربازین باید رژیم غذایی کم تیرامین رعایت شود.
• در صورت فراموش کردن یک دوز، دارو باید بلافاصله استفاده شود ولی اگر تا دوز بعدی زمان زیادی باقی نیست از دوز فراموش شده صرف نظر شده و برنامه عادی مصرف دارو ادامه یابد و دوز دارو 2 برابر نشود.

D ( در این گروه از داروها، مطالعات و نتایج حاصل از آن بیانگر وجود خطر برای جنین انسان است. زمانی که استفاده از دارو برای زنان باردار اجتناب ناپذیر است و خطرات احتمالی پذیرفته شده است، پزشک دارو را تجویز می کند. )

داکاربازین , لوموستین , ترئوسولفان , تیوتپا