اطلاعات دارویی بنزتروپین

داروی بنزتروپین ، آنتاگونیست انتخابی رسپتور M1 استیل کولین می باشد. این دارو قادر است میان رسپتورهای M1 موجود در سیستم مغزی و نورون ها با ساب تایپ های محیطی رسپتورهای موسکارینی موجود در قلب و غدد تفاوت قائل شود.

بنزتروپین فعالیت کولینرژیک در سیستم عصبی مرکزی را که عامل بروز علائم بیماری پارکینسون هستند، مهار می کند. هم چنین گفته شده است که این دارو می تواند دوپامین موجود در مغز را نیز افزایش دهد. دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز می باشد که در کنترل حرکات ماهیچه های ارادی ضروری می باشد.

بنزتروپین یک عامل آنتی کولینرژیک و آنتی هیستامینی در سیستم عصبی مرکزی می باشد. این دارو مهار کننده انتخابی رسپتورهای موسکارینی M1 استیل کولین می باشد.

این دارو به طور نسبی فعالیت کولینرژیک در عقده های بازال را مهار می کند و از طرفی باعث افزایش دوپامین در دسترس مغز از طریق مهار بازجذب آن در سایت های مرکزی و در نتیجه افزایش فعالیت دوپامینژیک در مغز می شود.

مطالعات حیوانی نشان داده که فعالیت آنتی کولینرژیک بنزتروپین حدودا معادل نیمی از آتروپین می باشد. اثرات آنتی کولینرژیک داروی بنزتروپین در کنترل علائم پارکینسون به طور معناداری به اثبات رسیده است.

داروی بنزتروپین با آنتاگونیزه کردن اثرات استیل کولین باعث کاهش عدم تعادل میان انتقال دهنده های عصبی استیل کولین و دوپامین می شود در نتیجه ممکن است علائم اولیه بیماری پارکینسون بهبود پیدا کند.

• جذب: شروع اثر دارو 1 الی 2 ساعت به دنبال مصرف خوراکی می باشد. در تزریق عضلانی یا داخل رگ شروع اثر حدود چند دقیقه پس از تزریق می باشد.

• اتصال پروتئینی: بیش از95 درصد به پروتئین های پلاسما متصل می شود.

• متابولیسم : کبدی

• نیمه عمر: حدود 12 الی 24 ساعت

• دفع: ادراری. مقدار اندکی از دارو بدون تغییر از مدفوع دفع می شود.

پارکینسون , کنترل عوارض خارج هرمی

هم چنین برای کنترل علائم خارج هرمی ( به جز دیسکنزی تاخیری ) ناشی از داروهای نورولپتیک ( مانند فنوتیازین ها ) استفاده می شود.

در پارکنسون درمان با دوز 0.5 تا 1 میلی گرم در زمان خواب شروع می شود. پزشک ممکن است بر حسب لزوم دوز دارو را افزایش دهد. حداکثر دوز توصیه شده 6 میلی گرم در روز می باشد.

در درمان اختلالات خارج هرمی ناشی از داروهای نورولپتیک (مانند فنوتیازین ها) دوز توصیه شده 1 تا 4 میلی گرم یک یا دو بار در روز در فرم خوراکی و تزریقی می باشد.  

سالمندان , حساسیت به دارو , کودکان زیر 13 سال

از آنجایی که این دارو عوارض جانبی شبه آتروپین دارد در کودکان زیر 3 سال منع مصرف دارد و در سالمندان نیز باید با احتیاط مصرف شود.

افسردگی , یبوست , خشکی دهان , تاری دید , تب1 , بی اشتهایی , دردچشم , احتباس ادراری , توهم , راش پوستی , تاکیکاردی , هذیان , اختلال شناختی

دیزوپیرامید | دیسوپیرامید , آتروپین/دیفنوکسیلات ( لوموتیل ) , پتاسیم سیترات , ترانیل سیپرومین , سلژیلین , ایزوکربوکسازید , پردنیزولون , سکرتین , گلیکوپیرونیوم توسیلات , بروموپراید

داروهای زیر در مصرف همزمان با بنزتروپین ممکن است تداخل ایجاد کنند:
آنتی کولینرژیک / ضد اسپاسم ( آلکالوئید های بلادونا، کلیدینیوم )
برخی داروهای ضد آریتمی ( دیزوپرامید، کینیدین )
کورتیکواستروئیدها ( پردنیزولون )
مهار کننده های منو آمین اکسیداز ( ایزوکربوکسازید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین )
داروهای ضد بیماری حرکت ( مکلیزین، اسکوپولامین )
قرص یا کپسول حاوی پتاسیم
ضد افسردگی های سه حلقه ای ( دوکسپین، آمی تریپتیلین )

• باید به بیمار تذکر داد که بنزتروپین ممکن است توانایی های ذهنی و یا فیزیکی مورد نیاز برای انجام فعالیت های مخاطره آمیز مانند استفاده از ماشین آلات و یا رانندگی را مختل کند.
• هنگامی که داروی بنزتروپین به طور همزمان با فنوتیازین ها، هالوپریدول یا داروهای با فعالیت آنتی کولینرژیک یا آنتی دوپامینرژیک مصرف شود، باید به بیماران توصیه کرد هر گونه علائم گوارشی، تب و یا عدم تحمل گرما را گزارش کنند. فلج انسدادی روده، هایپرترمی و شوک ناشی از افزایش دمای بدن که می توانند گاها کشنده نیز باشند در مصرف همزمان این داروها دیده شده است.
• از آن جایی که بنزتروپین دارای ویژگی های ساختاری مشابه آتروپین است، ممکن است باعث بروز آنهیدروز (عدم توانایی تعریق بدن) شود. در نتیجه باید در شرایط زیر با احتیاط مصرف شود: در فصول گرم سال خصوصا در مصرف همزمان با سایر داروهایی که خواص شبه آتروپین دارند، افراد الکلی، افرادی که سایر بیماری های سیستم عصبی مرکزی دارند، و کسانی که مشاغل فیزیکی در محیط های گرم دارند. در صورت مشاهده علائم آنهیدروز، احتمال بروز هایپر ترمی (افزایش دمای بدن) را باید در نظر داشت.
• از آنجایی که بنزتروپین دارای فعالیت تجمعی است، باید به بیمار توصیه شود در تمام طول مدت درمان با این دارو تحت نظر پزشک باشد.
• داروهای ضد پارکینسون، علائم دیسکنیزی تاخیری را کاهش نمی دهند و در بعضی موارد ممکن است آن ها را تشدید هم بکنند. استفاده از این دارو برای بیماران مبتلا به دیسکنزی تاخیری توصیه نمی شود.
• پزشک باید از احتمال بروز گلوکوم آگاه باشد. بهتر است این دارو در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه بسته استفاده نشود.

بنزتروپین را حداقل یک ساعت قبل از مصرف آنتی اسیدهای حاوی منیزیم، آلومینیوم یا کلسیم مصرف کنید. آنتی اسیدها و بعضی از داروها برای درمان اسهال ممکن است از جذب کامل بنزتروپین جلوگیری کنند. این دارو مانع جذب کامل کتوکونازول در مصرف همزمان می شود.

• اگر شرایط خاص پزشکی دارید، این دارو نباید استفاده شود. قبل از استفاده از این دارو، اگر: سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم ( نوع زاویه بسته )، انسداد مثانه / مری یا معده / روده و کولیت اولسراتیو دارید با پزشک یا داروساز مشورت کنید.
• داروی بنزتروپین ممکن است ممکن است شما را گیج یا خواب آلوده کند یا باعث تاری دید شود. الکل یا ماری جوآنا می تواند موجب سرگیجه یا خواب آلودگی بیشتر شما شود. در این مواقع از رانندگی و هر فعالیت دیگری که نیاز به دید دقیق دارد اجتناب کنید.
• برای کاهش سرگیجه و احساس سبکی سر، هنگام برخواستن، به آهستگی از جای خود بلند شوید. .
• این دارو باعث کاهش تولید بزاق و در نتیجه بروز مشکلات دندانی و لثه می شود. مراقبت های بهداشت دهان و دندان و بررسی های منظم دندانپزشکی در این زمان ضروری می باشد.

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

داروی بنزتروپین باید زمانی در دوران بارداری استفاده شود که دقیقا به آن نیاز باشد. در مورد خطرات و مزایای مصرف این دارو در بارداری با پزشک خود مشورت کنید.

معلوم نیست که این دارو به شیر مادر منتقل می شود یا خیر. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

بی پریدین , تری هگزی فنیدیل , بورناپرین , کلرفنوکسامین , پروسیکلیدین , بپوتاستین