اطلاعات دارویی لیوتیرونین

لیوتیرونین با افزایش سطح اکسیژن سلولها باعث افزایش متابولیسم پایه ، متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین شده و سطح عملکرد هوازی میتوکندری را افزایش می دهد و در تنظیم رشد سلولی و گلوکونئوژنز نقش دارد.

تجویز لیوتیرونین علائم کمای میکزادم (شامل علائم گوارشی, قلبی، تنفسی، سیستم اعصاب مرکزی، کلیوی و هایپوترمیا) را کاهش داده یا از بین می برد. این دارو ضربان قلب و برون ده قلبی را افزایش داده و باعث کاهش مقاومت عروق محیطی می شود. این دارو هایپوترمی را بوسیله افزایش متابولیسم پایه درمان می کند .

لیوتیرونین در مصرف خوراکی به خوبی جذب شده و علی رغم اتصال پروتئینی بالا به علت اینکه پیوند محکمی با پروتئین های سرمی ندارد به راحتی در اختیار بافت های بدن قرار می گیرد و عمل میکند .
زمان شروع اثر دارو 1 تا 4 ساعت است و حداکثر اثر درمانی 2 روز می باشد. تا حدودی در کبد متابولیزه شده و در صفرا ترشح می شود.

میکزادم , کمای میکزادم , هایپوتیروئیدی , تست های بررسی تیروئید

• بزرگسالان :
هایپوتیروئیدیسم : دوز اولیه 25 میکروگرم یکبار در روز که هر یک تا دو هفته 25 میکروگرم افزایش می یابدتا براساس بررسی آزمایشات بیمار و پاسخ بالینی اثربخشی مناسب مشاهده شود. دوز نگهدارنده 25 تا 75 میکروگرم خوراکی روزانه یک بار می باشد.
میکزادم : دوز اولیه 5 میکروگرم خوراکی یک بار در روزکه هر یک تا دو هفته 10-5 میکروگرم افزایش می یابد تا براساس بررسی ازمایشات بیمار و پاسخ بالینی اثربخشی مناسب مشاهده شود. دوز نگهدارنده 50 تا 100 میکروگرم خوراکی روزانه یک بار می باشد.
کمای میکزادم : 25 تا 50 میکروگرم وریدی (بیمار از لحاظ قلبی و عروقی کاملا مونیتور شود.)
تست سرکوب تیروئید : 75 تا 100 میکروگرم خوراکی روزانه برای 7 روز
سرکوب TSH :
دوز اولیه 5 میکروگرم روزانه خوراکی که هر یک تا دو هفته 5 تا 10 میکروگرم افزایش می یابد تا براساس بررسی ازمایشات بیمار و پاسخ بالینی اثربخشی مناسب مشاهده شود. دوز نگهدارنده 75 میکروگرم خوراکی روزانه یک بار می باشد.
کودکان
هایپوتیروئیدیسم
- زیر 3 سال : دوز اولیه 5 میکروگرم خوراکی بصورت روزانه که هر سه هفته 5 میکروگرم افزایش می یابد. ( حداکثر دوز برای زیر یکسال 20 میکروگرم روزانه و برای یک تا سه سال 50 میکروگرم روزانه.
- بالای 3 سال : مشابه دوز بزرگسالان
گواتر (غیر سمی)
کودکان : دوز اولیه 5 میکروگرم خوراکی بصورت روزانهکه هر 1 تا 2 هفته 5 میکروگرم افزایش می یابد.دوز نگهدارنده 15 تا 20 میکروگرم خوراکی روزانه یک بار می باشد.

سابقه حساسیت مفرط به دارو یا اجزای آن , بیماران دارای تیروتوکسیکوز , اختلالات آدرنوکورتیکوئیدی تصحیح نشده , MI حاد بدون هایپوتیروئیدی

واکنش های حساسیتی , کاهش فشارخون , تب1 , نارسایی احتقانی قلب , فلبیت , آنژین , آریتمی (6 درصد) , تاکیکاردی (3 درصد) , ارست قلبی ریوی , آنفارکتوس میوکارد

پروتامین سولفات , کتامین , دالتپارین , تینزاپارین , آهن

استروژن - انسولین - کنتراسپتیو
ضد افسردگی های سه حلقه ای -ضد انعقاد ها-دیژیتال ها - منقبض کننده های عروقی - داروهای کاهش دهنده قند خون

- مصرف داروی لیوتیرونین  همراه با سایر داروها یا به تنهایی در درمان چاقی جایگاهی ندارد و نبایستی سوء مصرف شود. - تنها در درمان کمکاری و کمبود هورمون های تیروئیدی کاربرد دارد .
- در بیماران قلبی دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود .
- در بیماران میکزادم بایستی تجویز دارو با دوز بسیار کم شروع شود و بعد به تدریج افزایش یابد تا عوارض قلبی محتمل کمتر شود.
- هایپوتیروئیدی طولانی ممکن است باعث کاهش عملکرد آدرنوکورتیکال شده و سطح متابولیسم پایه کاهش یابد.
- بنابراین در موارد فوق ممکن است مصرف مکمل های استروئیدی نیاز باشد .
- گاهی ممکن است تجویز لیوتیرونین علائم هایپرتیروئیدیسم ایجاد کند .
- در تجویز این دارو با دیژیتال ها و تنگ کننده های عروقی بایستی کاملا دقت کرد.

• در صورت وجود تیروتوکسیکوز، بیماریهای کورتکس ادرنال و سابقه حمله قلبی دارو نبایستی مصرف شود .
• در صورت مصرف داروهای استروژنی،ضد انعقا ها، انسولین و سایر داروهای کاهش دهنده قند خون با پزشک مشورت شود .
• در صورت ایجاد علائم هایپرتیروئیدی (ریزش مو،تحریک پذیری و اضطراب) به پزشک گزارش دهید.
• مصرف ید و غذاهای حاوی آن بایستی محدود شود.
• این دارو تنها نشانه های بیماری را کنترل میکند و ممکن است نیاز باشد تا مدتها مصرف شود.

A (بی خطر)

لووتیروکسین