Pitavastatin
اطلاعات دارویی پیتاواستاتین
پیتاواستاتین Pitavastatin
ین ماده برای کاهش کلسترول بد خون و بالا بردن کلسترول خوب (HDL) استفاده می شود.
همچنین برای کاهش تری گلیسیرید استفاده می شود.
مکانیسم اثر
پیتاواستاتین یک داروی استاتین و یک مهارکننده رقابتی آنزیم HMG-CoA (3-هیدروکسی-3-متیل گلوتاریل کوآنزیم A) ردوکتاز است که تبدیل HMG-CoA به mevalonate را کاتالیز می کند ، مرحله ای که سرعت اولیه در بیوسنتز کلسترول است. پیتاواستاتین در درجه اول در کبد عمل می کند ، جایی که کاهش غلظت کلسترول کبدی باعث تحریک تنظیم مجدد گیرنده های لیپوپروتئین با چگالی کم کبدی (LDL) می شود که جذب کبدی LDL را افزایش می دهد ، در نتیجه باعث کاهش سطح LDL-C در گردش خون می شود.
مطالعات حیوانی در شرایط in vitro و in vivo نیز نشان می دهد که استاتین ها اثرات محافظتی عروقی را مستقل از خواص کاهنده چربی خود اعمال می کنند ، همچنین به عنوان اثرات پلیوتروپیک استاتین ها شناخته می شود. این شامل بهبود عملکرد اندوتلیال ، افزایش ثبات پلاک های آترواسکلروتیک ، کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب و مهار پاسخ ترومبوژنیک است.
همچنین مشخص شده استاتین ها از نظر آلوستری به آنتی ژن 1 (LFA-1) مرتبط با عملکرد β اینتگرین متصل می شوند ، که نقش مهمی در آمد وشد لکوسیت ها و فعال سازی سلول های T دارد.
فارماکودینامیک
افزایش سطح کلسترول و به ویژه افزایش سطح لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) ، یک فاکتور خطر مهم برای ایجاد CVD است. استفاده از استاتین ها برای هدف کاهش سطح LDL در تعدادی از مطالعات مهم نشان داده شده است که به طور قابل توجهی خطر ابتلا به CVD و مرگ و میر ناشی از آن را کاهش می دهد. استاتین ها به دلیل اثبات کاهش مرگ و میر ناشی از تمام علل از جمله CVD کشنده و غیر کشنده و همچنین نیاز به رواسکولاریزاسیون جراحی یا آنژیوپلاستی بدنبال حمله قلبی ، یک گزینه درمانی مقرون به صرفه برای CVD محسوب می شوند. شواهد نشان داده است که استاتین ها حتی برای افراد کم خطر (با خطر ابتلا به یک رویداد بزرگ عروقی در طی 5 سال <10٪) باعث کاهش نسبی 20٪ -22٪ در حوادث عمده قلبی عروقی (حمله قلبی ، سکته مغزی ، عروق کرونر و مرگ کرونر) به ازای هر 1 میلی مول در لیتر کاهش LDL بدون هیچ عارضه جانبی یا خطری قابل توجه.
اثرات عضلانی اسکلتی
پیتاواستاتین ممکن است باعث میوپاتی (درد عضلانی ، حساسیت به لمس یا ضعف با کراتین کیناز (CK) بالاتر از ده برابر حد بالای نرمال) و رابدومیولیز (با یا بدون نارسایی حاد کلیوی ثانویه به میوگلوبینوریا) شود. مرگ و میر نادر در نتیجه رابدومیولیز با استفاده از استاتین ، از جمله با پیتاواستاتین رخ داده است. عوامل مستعد کننده میوپاتی شامل سن بالا (65 ≥ سال) ، جنسیت زن ، کم کاری تیروئید کنترل نشده و اختلال کلیوی است. در بیشتر موارد ، علائم عضلانی و افزایش CK با قطع سریع درمان قطع می شود. از آنجا که دوزهای پیتاواستاتین بیشتر از 4 میلی گرم در روز با افزایش میوپاتی شدید همراه است ، مونوگراف محصول حداکثر دوز روزانه 4 میلی گرم یک بار در روز را توصیه می کند.
خطر میوپاتی در طول درمان با پیتاواستاتین ممکن است با تجویز همزمان داروهای متقابل مانند فنوفیبرات ، نیاسین ، جمفیبروزیل ، یک سیکلوسپورین افزایش یابد. موارد میوپاتی ، از جمله رابدمیولیز ، با مهارکننده های HMG-CoA ردوکتاز که همزمان با کلشی سین استفاده می شود گزارش شده است ، بنابراین هنگام تجویز این دو دارو با هم باید احتیاط شود.
داده های حاصل از مطالعات مشاهده ای در دنیای واقعی حاکی از آن است که 10-15٪ از افرادی که استاتین مصرف می کنند ، ممکن است در بعضی از مراحل درمان درد عضلانی داشته باشند
.
اختلال عملکرد کبدی
افزایش ترانس آمینازهای سرم با پیتاواستاتین گزارش شده است. در اکثر موارد ، اوج گذرا بود و یا با ادامه درمان یا پس از یک وقفه کوتاه در درمان برطرف شد یا بهبود یافت. گزارش های نادر بازاریابی در مورد نارسایی کبدی کشنده و غیر کشنده در بیمارانی که استاتین مصرف می کنند ، از جمله پیتاواستاتین ، گزارش شده است.
بیمارانی که مقادیر قابل توجهی الکل مصرف می کنند و یا سابقه بیماری کبدی دارند ممکن است در معرض خطر آسیب کبدی قرار بگیرند.افزایش سطح گلوکز HbA1c و سرم ناشتاافزایش HbA1c و سطح گلوکز ناشتای سرم با استاتین ها از جمله پیتاواستاتین گزارش شده است. اقدامات مربوط به سبک زندگی ، از جمله ورزش منظم ، حفظ وزن مناسب بدن و انتخاب مواد غذایی سالم را بهینه کنید.یک مطالعه in vitro نشان داد که آتورواستاتین ، پرواواستاتین ، روزوواستاتین و پیتاواستاتین اثر سیتوتوکسیک وابسته به دوز را بر سلولهای β جزایر لوزالمعده انسان نشان می دهد ، به ترتیب در مقایسه با شاهد ، در سلول های زنده 32 ، 41 ، 34 و 29 درصد. علاوه بر این ، میزان ترشح انسولین به ترتیب 34 ، 30 ، 27 و 19 درصد نسبت به شاهد کاهش یافت.
فارماکوکینتیک
جذب:
در مقایسه با سایر استاتین ها ، پیتاواستاتین فراهمی زیستی نسبتاً بالایی دارد .
نشان داده شده است که تفاوت های ژنتیکی در ناقل کبدی OATP1B1 (پلی پپتید آلی- آنیونی حمل کننده 1B1) که توسط ژن SCLCO1B1 رمزگذاری شده است (عضو خانواده 1B1 حامل آلی حامل آلی) بر فارماکوکینتیک پیتاواستاتین تأثیر می گذارد. شواهد حاصل از مطالعات فارماكوژنتيكي در شكل گيري چند هسته اي c.521T> C تك نوكلئوتيدي (SNP) در ژن رمزگذار OATP1B1 (SLCO1B1) نشان مي دهد كه AUC پيتاواستاتين براي افراد هموزيگوت 521CC نسبت به افراد 521TT ، 3.08 برابر افزايش يافته است. سایر داروهای استاتین که تحت تأثیر این چند شکلی قرار دارند شامل سیمواستاتین ، پیتاواستاتین ، آتورواستاتین و روزواستاتین هستند. افراد با ژنوتیپ 521CC ممکن است به دلیل افزایش قرار گرفتن در معرض دارو در معرض خطر افزایش عوارض جانبی مرتبط با دوز از جمله میوپاتی و رابدومیولیز باشند.
حجم توزیع: 148 لیتر
اتصال به پروتئین: پیتاواستاتین بیش از 99٪ پروتئین در پلاسمای انسان متصل است ، عمدتا به آلبومین و گلیکوپروتئین آلفا 1 اسید.
متابولیسم: مسیر اصلی متابولیسم پیتاواستاتین ، گلوکورونیداسیون از طریق کبد uridine 5'-diphosphate glucuronosyltransferase (UGT) با تشکیل بعدی لاکتون پیتاواستاتین است. کمترین متابولیسم توسط سیستم سیتوکروم P450 وجود دارد. پیتاواستاتین توسط CYP2C9 و به میزان کمتری توسط CYP2C8 متابولیزه می شود. متابولیت اصلی در پلاسمای انسان لاکتون است که از طریق یک ترکیب استر نوع پیتاواستاتین گلوکورونید توسط UGT ها (UGT1A3 و UGT2B7) تشکیل می شود.
نیمه عمر: میانگین نیمه عمر حذف پلاسما تقریباً 12 ساعت است.
مقدار مصرف پیتاواستاتین
دوز شروع توصیه شده: 2 میلی گرم روزانه خوارکی
در صورت لزوم ممکن است به 4 میلی گرم روزانه خوراکی افزایش یابد
هشدارها
افزایش HbA1c و سطح گلوکز ناشتای سرم با استاتین ها گزارش شده است. اقدامات مربوط به سبک زندگی ، از جمله ورزش منظم ، حفظ وزن بدن و انتخاب مواد غذایی سالم را بهینه کنید.
افزایش ترانس آمینازهای سرم گزارش شده است. به طور معمول ، اوج گذرا است و با ادامه درمان یا پس از قطع مداوم درمان بهبود می یابد یا بهبود می یابد.
میوپاتی (درد عضلانی ، حساسیت به لمس ، یا ضعف با کراتین کیناز [CK]> 10 U ULN) و رابدومیولیز (با یا بدون نارسایی حاد کلیوی ثانویه به میوگلوبینوریا) گزارش شده با استاتین ها ؛ مرگ و میرهای نادر در نتیجه رابدومیولیز رخ داده است
عوامل خطر میوپاتی عبارتند از: سن ≥65 سالگی ، کم کاری تیروئید کنترل نشده ، اختلال کلیوی ، تجویز همزمان داروهایی که پاکسازی استاتین را کاهش می دهند یا به خطر میوپاتی می افزایند.
دوزهای Pitavastatin> 4 میلی گرم در روز با افزایش خطر میوپاتی شدید در آزمایشات بالینی همراه بود.
مصرف در بارداری
منع مصرف برای استفاده در زنان باردار از آنجا که ایمنی در زنان باردار به اثبات نرسیده است و هیچ فواید درمانی در دوران بارداری ندارد درمان باید به محض تشخیص حاملگی قطع شود.
هنگامی که به یک زن باردار تجویز می شود ، ممکن است باعث آسیب جنین شود. به زنان دارای توانایی باروری توصیه کنید که از روشهای جلوگیری از بارداری موثر در طول درمان استفاده کنند.
پرسش از دکتر داروساز