اطلاعات دارویی آلدسلوکین

● آلدسلوکین شکل نوترکیبی از اینترلوکین-2 (IL-2)، یک سیتوکین طبیعی در بدن است که نقش مهمی در تنظیم سیستم ایمنی دارد.

● مکانیسم اصلی اثر آلدسلوکین اثر فعال کننده سیستم ایمنی قوی آن است.

● آلدسلوکین با اتصال به گیرنده های خاص روی سلول های ایمنی، تکثیر و فعال سازی جمعیت های مختلف سلول های ایمنی از جمله سلول های T و سلول های کشنده طبیعی (NK) را تحریک می کند.

● این فعال‌سازی منجر به افزایش پاسخ ایمنی در برابر سلول‌های سرطانی می‌شود و شناسایی و تخریب سلول‌های تومور توسط سیستم ایمنی را تسهیل می‌کند.

● هدف درمان آلدسلوکین القای پسرفت تومور و بهبودی طولانی مدت بالقوه در بیماران مبتلا به ملانوم متاستاتیک و کارسینوم سلول کلیوی متاستاتیک است.

● فارماکودینامیک آلدسلوکین شامل فعال سازی سیستم ایمنی آن، به ویژه ترویج تکثیر و فعال سازی سلول های T و سلول های NK است.

● این سلول‌های ایمنی فعال شده می‌توانند سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها حمله کنند و به پسرفت تومور و بهبودی احتمالی کمک کنند.

● اثر فعال کننده سیستم ایمنی آلدسلوکین با پتانسیل آن برای عوارض جانبی شدید، از جمله سندرم نشت مویرگی و التهاب سیستمیک مرتبط است.

● پس از انفوزیون داخل وریدی، آلدسلوکین به سرعت در سراسر بدن توزیع می شود.

● نیمه عمر کوتاهی دارد که نیاز به دوز مکرر دارد.

● آلدسلوکین در کبد متابولیسم می شود و عمدتاً از طریق کلیه ها از بدن دفع می شود.

● پارامترهای فارماکوکینتیک آلدسلوکین ممکن است تحت تأثیر عوامل فردی بیمار، مانند عملکرد اندام ها و وضعیت سلامت کلی قرار گیرد.

ملانوم متاستاتیک:
● آلدسلوکین برای درمان ملانوم متاستاتیک، نوعی سرطان پوست که به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است، اندیکاسیون دارد.

کارسینوم متاستاتیک سلول کلیه:
● آلدسلوکین همچنین در درمان کارسینوم متاستاتیک سلول کلیوی، نوعی سرطان کلیه که فراتر از کلیه به سایر اندام ها گسترش یافته است، استفاده می شود.

● دوز آلدسلوکین بر اساس وضعیت پزشکی خاص، وزن بدن و پاسخ به درمان توسط یک متخصص و با دقت تعیین می شود.

● آلدسلوکین معمولاً به صورت انفوزیون داخل وریدی در بیمارستان یا محیط بالینی تجویز می شود.

● رژیم درمانی ممکن است شامل چرخه های متعدد انفوزیون و به دنبال آن دوره های استراحت باشد تا بدن بتواند از عوارض جانبی بالقوه بهبود یابد.

● برنامه دوز و مدت درمان ممکن است بسته به نوع و مرحله سرطان تحت درمان متفاوت باشد.

● آلدسلوکین در افراد با حساسیت مفرط شناخته شده به دارو یا هر یک از اجزای آن منع مصرف دارد.

● بیماران با اختلال شدید عملکرد اندام، مانند نارسایی کبد یا نارسایی کلیه، ممکن است کاندیدای مناسبی برای درمان آلدسلوکین نباشند.

● سندرم نشت مویرگی: یکی از مهم‌ترین عوارض جانبی آلدسلوکین، سندرم نشت مویرگی است که با نشت مایع و پروتئین از رگ‌های خونی مشخص می‌شود که منجر به ادم و اختلال عملکرد اندام بالقوه می‌شود.

● تب، لرز و خستگی: علائم شبیه آنفولانزا در طول درمان شایع است.

● تهوع، استفراغ و اسهال: اختلالات گوارشی اغلب مشاهده می شود.

● فشار خون پایین: آلدسلوکین ممکن است به دلیل اثراتی که بر رگ های خونی دارد باعث افت فشار خون شود.

● سمیت کبد و کلیه: افزایش آنزیم های کبدی و اختلال عملکرد کلیه ممکن است رخ دهد.

● داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
● کورتیکواستروئیدها

● آلدسلوکین می تواند عوارض جانبی شدید و بالقوه تهدید کننده زندگی، از جمله سندرم نشت مویرگی، که می تواند منجر به تجمع مایع در بافت ها و اندام های بدن شود، ایجاد کند.

● درمان با آلدسلوکین ممکن است سیستم ایمنی را بیش از حد فعال کند و منجر به واکنش های خود ایمنی و افزایش حساسیت به عفونت ها شود.

● بیمارانی که آلدسلوکین دریافت می کنند نیاز به نظارت دقیق پزشکی در طول درمان دارند تا به سرعت هر گونه عوارض جانبی یا واکنش های نامطلوب را برطرف کنند.

● آلدسلوکین در دوران بارداری به دلیل احتمال آسیب رساندن به جنین منع مصرف دارد.

● در طول درمان باید از روش های پیشگیری از بارداری کافی استفاده شود و به زنان در سنین باروری توصیه شود که در طول درمان با آلدسلوکین باردار نشوند.