اطلاعات دارویی میواکوریوم

میواکوریوم به طور رقابتی به گیرنده های کولینرژیک در صفحات انتهایی حرکتی متصل می شود تا اثر استیل کولین را خنثی کند و موجب بلوک انتقال عصبی-عضلانی شود. این عمل با مهارکننده های استیل کولین استراز، مانند نئوستیگمین، خنثی می شود.

میواکوریوم یک عامل مسدود کننده عصبی - عضلانی اسکلتی کوتاه مدت است که توسط کولین استراز پلاسما هیدرولیز می شود. میواکوریوم  با اتصال رقابتی به گیرنده های کولینرژیک در صفحات انتهایی حرکتی منجر به انسداد انتقال عصبی عضلانی می شود و اثر استیل کولین را خنثی می کند.
بلوک عصبی عضلانی تولید شده توسط میواکوریوم به آسانی با عوامل آنتی کولین استراز آنتاگونیزه می شود. سطح عمیق تر بلوک عصبی عضلانی مدت زمان و دوز آنتی کولین استراز بیشتری برای بازیابی عملکرد عصبی عضلانی لازم دارد.

متابولیسم: گسترده و سریع از طریق هیدرولیز آنزیمی کاتالیز شده توسط کولین استراز پلاسما. بیوترانسفورماسیون ممکن است به طور قابل توجهی در بیماران با فعالیت غیر طبیعی یا کاهش فعالیت کولین استراز پلاسما، به ویژه افراد مبتلا به اختلال ژن کولین استراز هموزیگوت آتیپیک، کاهش یابد.

نیمه عمر: متوسط نیمه عمر حذف از 1.7 تا 2.6 دقیقه در بزرگسالان جوان سالم با دزو 0.1 تا 0.25 میلی گرم/کیلوگرم  است.

شل کننده عضلانی در جراحی , شل کننده عضلانی برای اتصال به دستگاه تنفسی

بزرگسالان

دوزهای 0.15  میلی گرم/کیلوگرم به مدت 5 تا 15 ثانیه و  0.2 میلی گرم/کیلوگرم در عرض 30 ثانیه یا 0.25 میلی گرم/کیلوگرم  در دوزهای منقسم (0.15 میلی گرم بر کیلوگرم و سپس 30 ثانیه با 0.1 میلی گرم/کیلوگرم) برای تسهیل لوله گذاری تراشه برای اکثر بیماران

کودکان

دوز توصیه شده میواکوریوم برای تسهیل لوله گذاری تراشه در کودکان 2 تا 12 ساله 0.2 میلی گرم/کیلوگرم به مدت 5 تا 15 ثانیه است.

واکنش حساسیت شدید به میواکوریوم کلراید یا دیگر بنزیل ایزوکینولینیوم ها که با واکنش هایی نظیر کهیر یا دیسترس تنفسی شدید یا افت فشارخون مشخص می شود .

گرگرفتگی

کانامایسین , پروکائین , جنتامایسین , نئومایسین , توکسین انابوتولینوم , توکسین ریمابوتولینوم , توبرامایسین , پارومومایسین , اینکوبوتولینوم توکسین آ , نتیل مایسین سولفات , پرابوتولینوم توکسین آ | prabotulinumtoxina

آبوبوتولینومتوکسین آ، پلازومایسین

میواکوریوم کلراید باید با دوز دقیق تنظیم شده توسط یا تحت نظارت متخصصین با تجربه که با اثرات دارویی و عوارض احتمالی استفاده از آن آشنا هستند، تجویز شود. دارو نباید بدون وجود پرسنل و امکانات احیا و حمایت از حیات (لوله گذاری تراشه، تهویه مصنوعی، درمان با اکسیژن) و آنتاگونیست میواکوریوم کلراید در دسترس، تجویز شود.
توصیه می شود که محرک عصبی محيطی برای اندازه گيری عملکرد عصبی عضلانی در طول تزريق میواکوریوم کلرايد جهت نظارت بر اثر دارو، تعيين نياز به داروي اضافی و تأييد بازیابی از بلوک عصبی عضلانی، مورد استفاده قرار گيرد.

میواکوریوم کلراید اثر شناخته شده ای بر هوشیاری، آستانه درد یا تفکر ندارد. برای جلوگیری از ناراحتی بیمار، بلوک عصبی عضلانی قبل از بیهوشی نباید انجام شود.

میواکوریوم كلرايد با كولين استراز پلاسما متابوليزه مي شود و در صورتي كه بيمار شناخته شده يا مشكوك به هموزيگوتي براي ژن آتیپیکال كولين استراز پلاسمايي باشد، بايد با احتیاط بسيار مورد استفاده قرار گيرد.

میواکوریوم کلراید تزریقی اسیدی است (3.5 تا 5.0 pH) و ممکن است با محلول های قلیایی با pH بالاتر از 8.5 سازگار نباشد (مثلا محلول های باربیتورات).

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

سوکسینیل کولین , راپاکورونیوم , آتراکوریوم , سیس آتراکوریوم , پانکرونیوم , روکورونیوم , دوکساکوریوم