اطلاعات دارویی فن فورمین

فنفورمین به پروتئین کیناز فعال شده با  AMP متصل می شو که AMPK یک حسگر انرژی سلولی فوق العاده حساس است که میزان مصرف انرژی را کنترل می کند و هنگام فعال سازی فرآیندهای مصرف ATP را تنظیم می کند. نشان داده شده است که فنورفین به طور مستقل فرآیندهای حمل و نقل یون را کاهش می دهد ، بر متابولیسم سلولی تأثیر می گذارد و AMPK را فعال می کند. فعالیت هیپوگلیسمی فنفورمین با تأثیر آن در فعال کردن AMPK و فریب سلولهای حساس به انسولین در فکر اینکه میزان انسولین کم است و باعث می شود بدن از گلوکز استفاده کند ، گویی در شرایط کم کالری است. . به نظر می رسد این دارو چندین گونه از کانال های پتاسیم حساس به ATP را مهار کند.

به منظور درمان دیابت ، فنفورمین یک ماده هیپوگلیسمیک با عمل و دارای کاربردهای مشابه با متفورمین (گلوکوفاژ) یک ماده گاوآهنوئید (شامل 2 گروه گوانیدینو) است. هر دو دارو با کاهش جذب گلوکز توسط روده ها کار می کنند ، باعث کاهش تولید گلوکز در کبد می شوند و با افزایش توانایی بدن در استفاده بهتر از انسولین. به طور خاص ، فنفورمین با بهبود حساسیت به انسولین ، کنترل قند خون را بهبود می بخشد. به طور کلی فنفورین به نظر می رسد که با شیوع غیرقابل قبول زیاد اسیدوز اتیک همراه باشد. بطور کلی از بیگوانید فقط در بیماران دیابتی نوع II پایدار استفاده می شود که عاری از مشکلات کبدی ، کلیوی و قلبی عروقی هستند و با رژیم غذایی کنترل نمی شوند.

برای درمان دیابت نوع 2.

دارو در مواردي مانند بيماري هاي كبدي و كليوي، بيماري هاي قلبي، استعداد ابتلا به اسيدوز لاكتيك، عفونت شديد، سوختگي شديد، جراحي، تروما، دهيدراتاسيون، اغماي ديابتي و كتواسيدوز نبايد مصرف شود

مهمترين عوارض جانبي ناشي از  فن فورمين بي اشتهايي، تهوع، استفراغ، اسهال( معمولاً زودگذر)، اسيد لاكتيك( قطع درمان لازم مي باشد) و كاهش جذب ويتامين B12 مي باشند.

اطلاعات کمی در زمینه تاثیر فنفورمین در در بارداری و شیردهی در دسترس است .