اطلاعات دارویی ریوسیگوآت

مکانیسم اثر ریوسیگوآت

ریوسیگوات محرک سیکلازگوانیلات(sGC) محلول است که آنزیمی در سیتم قلبی ریوی بوده و رسپتور نیتریک اکساید (NO) است. زمانی که نیتریک اکساید به سیکلاز گوانیلات محلول متصل می­شود، آنزیم سنتز مولکول پیام رسان مونوفسفات گوانوزین حلقوی ( cGMP) را کاتالیز می­کند. cGMP داخل سلولی نقش مهمی در پروسه­های تنظیمی ایفا می­کند که شامل تونیسیته­ی عروق، تکثیر، فیبروز و التهاب است. هایپرتنشن ریوی وابسته به عدم عملکرد اندوتلیال، اختلال در سنتزنیتریک اکساید و تحریک ناکافی مسیر NO-cGS-cGMP می­باشد.

ریوسیگوات دو عملکرد دارد. cGS را به NO اندوژن از طریق پایدار کردن اتصال NO-sGC حساس می­کند. همپنینی ریوسیگوات به طور مستقیم sGC را از طریق محل اتصال متفاوت ، به صورت غیروابسته به NO تحریک می­کند.

فارماکودینامیک

در دسترس نیست

فارماکوکینتیک

جذب: فارماکوکینتیک ریوسیگوات متناسب با دوز است از 0.5 تا 2.5mg. فراهمی زیستی خالص آن تقریبا 94 درصد است. بعد از تجویز خوراکی، در حدود 1.5 ساعت به پیک غلظت پلاسمایی می­رسد. غذا اثری بر روی فراهمی زیستی ریوسیگوات ندارد.

حجم توزیع: 30 لیتر

پروتئین بایندینگ: 95 درصد با آلبومین سرم و آلفا 1 اسید گلیکوپروتئینی که جزو اجزای متصل شده­ی اصلی باشد.

متابولیسم: متابولیت فعال ریوسیگوات از لحاظ قدرت 1/3  تا 1/10 ریوسیگوات است.

سرعت حذف: ریوسیگوات 40 درصد در ادرار و 53 درصد در مدفوع دفع میشود.

نیمه عمر: حدود 12 درصد در بیماران و 7 ساعت در نمونه های سالم.

موارد مصرف ریوسیگوآت

ریوسیگوات در درمان بزرگسالان با هایپرتنشن ریوی ترومبوآمبولیک مزمن (CTEPH) (گروه 4 WHO) بعد از درمان جراحی یا CTEPH غیرقابل جراحی برای بهبود ظرفیت فعالیتی و کلاس عملکردی WHO کاربرد دارد. ریوسیگوات برای درمان بزرگسالان با هایپرتنشن شریان ریوی (PAH) (گروه 1 WHO) برای بهبود ظرفیت فعالیتی، کلاس عملکردی WHO و به تاخیر انداختن شرایط بد بالینی کاربرد دارد. اثربخشی در بیماران با درمان تک دارویی با ریوسیگوات یا در ترکیب با آنتاگونیست گیرنده­ی اندوتلین مشاهده شده است.

مقدار مصرف ریوسیگوآت

دوز اولیه: 1 میلیگرم خوراکی 3 بار در روز. در  صورت عدم تحمل بیمار به اثرات کاهش فشارخون 0.5 میلیگرم خوراکی سه بار در روز.

در صورت فشار سیستولی بالای 95mmHg و نبود علائم کاهش فشارخون دوز دارو از 0.5 میلی­گرم خوراکی 3 بار در روز شروع شده و طی حداقل دو هفته به دوز حداکثر 2.5 میلی­گرم خوراکی 3 بار در روز افزایش می­یابد.

موارد منع مصرف ریوسیگوآت

بارداری : پیشگیری از بارداری در طول درمان و یک ماه پس از اتمام درمان

تجویز همزمان با نیترات­ها یا مشتقات نیتریک اکساید(مثل آمیل نیتریت)، مهارکننده­های فسفودی استراز (مثل آوانافیل، سیلدنافیل، تادالافیل، واردنافیل)، مهارکننده

-های فسفودی استراز غیر انتخابی ( مثل دی پیریدامول، تئوفیلین) بخاطر افزایش اثرات کاهش فشارخون

24 ساعت فاصله با تادالافیل و سیلدنافیل

عوارض جانبی ریوسیگوآت

سردرد، دیس پپسی و التهاب معده، گیجی، تهوع، اسهال، کاهش فشارخون، استفراغ، آنمی، رفلاکس معده ، یبوست، خونریزی جدی، 

تداخلات دارویی ریوسیگوآت

آتورواستاتین , آزیترومایسین , آمیودارون , اریترومایسین , ایزوسورباید دی نیترات , ایزونیازید , ایماتنیب , پروپافنون , پروپرانولول , پنتوپرازول , پوساکونازول , تادالافیل | قرص تادالافیل | قرص سیالیس , تاکرولیموس , دیپیریدامول , سانی تینیب , سیلدنافیل | قرص سیلدنافیل , سیمواستاتین , سیکلوسپورین , لاپاتینیب , لوواستاتین , نیتروگلیسیرین , نیفدیپین , نیلوتینیب , واردنافیل , وراپامیل , وریکونازول , کارودیلول , کتوکونازول , کلرامفنیکل , ایزوسورباید مونو نیترات , داروناویر , نفازودون , ساکویی ناویر | ساکیناویر , ایدلالیزیب , کینیدین | کوئینیدین , تاموکسیفن , ایندیناویر , ریتوناویر , کینین , وندتانیب , لوپیناویر , افاتینیب , گریپ فروت , میفه پریستون , لومیتاپید , نلفیناویر , فوسامپرناویر , دروندارون , ومورافنیب , آوانافیل , نیکاردیپین , آپالوتامید , پوناتینیب , رانولازین , مفلوکین , پالیپریدون , تیپراناویر , روفلومیلاست , جفیتینیب , اکس تریفیلین , کانابیدیول , آمبریسنتان , یولی پریستال , دابرافنیب , اتراویرین , الترومبوپگ , کوبیسیستات , آمیل نیتریت , کونیواپتان , ایووزیدنیب , اردافیتینیب , دارولوتامید , لاسمیدیتان , وکسلوتور

منع مصرف:
آمیل نیتریت، آوانافیل، دی پیریدامول، ایزوسورباید دی نیترات، ایزوسورباید مونونیتزات، نیتروگلیسرین وریدی، خوراکی، زیرزبانی، زیرپوستی، سیلدنافیل، تادالافیل، واردنافیل

،تداخل جدی:
آفاتینیب، آمیودارون، آپالوتامید، آتورواستاتین، آزیترومایسین، کارودیلول، کلرامفنیکل، کنیواپتان، سیکلوسپورین، دابرافینیب، دارولوتامید، داروناویر، دی پیریدامول، دروندارون، الترومبوپگ، الویتگراویر/کوبیستات/تنوفوویر، اردافیتینیب، اریترومایسین، اتراویرین، فوزامپرناویر، ایماتینیب، ایزونیازید، کتوکونازول، لاپاتینیب، لوپیناویر، لوواستاتین، مفلوکین، میفه پریستون، نفازودون، نلفیناویر