اطلاعات دارویی روپیواکائین

با کاهش نفوذپذیری غشا لایه های عصبی به یونهای سدیم ،  شروع و هدایت تکانه های عصبی( هر دو) را مسدود می کند ، که منجر به مهار دپولاریزاسیون از طریق بلاک القا  میشود.

بی حس کننده های تزریقی موضعی

توزیع
Vd:
کودکان: تزریق اپیدورال: 2.1 تا 4.2 لیتر بر کیلوگرم

بزرگسالان: تزریق داخل عروقی: 41 ± 7 لیتر

متابولیسم
کبدی ، از طریق متابولیت CYP1A2

دفع
ادرار (86٪ به عنوان متابولیت)

شروع عمل
بیهوشی (وابسته به مسیر): 3 تا 15 دقیقه

زمان رسیدن به پیک
سرم (به دوز و مسیر وابسته است):

نوزادان: متوسط: 60 دقیقه (دامنه: 15 تا 90 دقیقه)

کودکان: میانگین: 60 دقیقه (دامنه: 12 تا 249 دقیقه)

مدت زمان اقدام
دوز و مسیر وابسته: 3 تا 15 ساعت

حذف نیمه عمر
کودکان: اپیدورال: فاز ترمینال: 4.9 ساعت (دامنه: 3 تا 6.7 ساعت)
بزرگسالان: اپیدورال: 5 تا 7 ساعت IV: ترمینال: 111 ± 62 دقیقه

روپیواکائین برای تولید بی حسی موضعی یا منطقه ای برای جراحی و برای مدیریت درد حاد نشان داده شده است.
بیهوشی جراحی
بلوک اپیدورال برای جراحی شامل سزارین ، بلوک عصبی عمده ، نفوذ موضعی
مدیریت درد حاد
تزریق مداوم اپیدورال یا بولوس متناوب ، به عنوان مثال برای بعد از عمل یا زایمان یا نفوذ موضعی

دوز بندی: بزرگسالان
دوزینگ بسته به ، شروع و عمق بیهوشی مورد نظر ، عروق پذیری بافتها ، مدت زمان بیهوشی و وضعیت بیمار متفاوت است: قبل از القای باید دوز آزمایشی بی حس کننده موضعی کوتاه مدت حاوی اپی نفرین (به عنوان مثال 3 تا 5 میلی لیتر) تجویز شود. بلوک کامل با روپیواکائین. دوز افزایش روپیواکائین توصیه می شود. بزرگسالان:

بیهوشی جراحی:

بلوک اپیدورال کمر برای جراحی:

15 تا 30 میلی لیتر محلول 0.5٪

15 تا 25 میلی لیتر محلول 0.75٪

15 تا 20 میلی لیتر محلول 1٪

بلوک اپیدورال کمر برای سزارین:

20 تا 30 میلی لیتر دوز محلول 0.5٪

15 تا 20 میلی لیتر دوز محلول 0.75٪

بلوک اپیدورال قفسه سینه:

5 تا 15 میلی لیتر دوز محلول 0.5٪

5 تا 15 میلی لیتر دوز محلول 0.75٪

بلوک اصلی عصب:

35 تا 50 میلی لیتر دوز محلول 0.5٪

10 تا 40 میلی لیتر دوز محلول 0.75٪

بلوک مزرعه ای: دوز 1 تا 40 میلی لیتر محلول 0.5٪

مدیریت درد زایمان:
اپیدورال کمر: اولیه: 10 تا 20 میلی لیتر محلول 0.2٪. دوز انفوزیون مداوم: 6 تا 14 میلی لیتر در ساعت محلول 0.2٪ با تزریقات افزایشی 10 تا 15 میلی لیتر در ساعت محلول 0.2٪

مدیریت درد بعد از عمل:

بلوک عصب محیطی: دوز انفوزیون مداوم: 5 تا 10 میلی لیتر در ساعت محلول 0.2٪.

اپیدورال کمری یا توراسیک: دوز انفوزیون مداوم: 6 تا 14 میلی لیتر در ساعت محلول 0.2٪

نفوذ / بلوک جزئی عصب:

دوز 1 تا 100 میلی لیتر محلول 0.2٪

دوز 1 تا 40 میلی لیتر محلول 0.5٪

روپیواکائین در بیماران با حساسیت شناخته شده به روپیواکائین یا هر ماده بی حس کننده موضعی از نوع آمید منع مصرف دارد.

عوارض جانبی که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند
روپیواکائین (ماده موثره موجود در Naropin) همراه با اثرات مورد نیاز آن ، ممکن است باعث برخی اثرات ناخواسته شود. اگرچه همه این عوارض جانبی ممکن است رخ ندهد ، اما در صورت بروز ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی داشته باشند.

در صورت بروز هر یک از عوارض جانبی زیر هنگام مصرف روپیواکائین ، بلافاصله با پزشک یا پرستار خود مشورت کنید:

بیشتر رایج

تاری دید
درد یا ناراحتی قفسه سینه
گیجی
سرگیجه ، ضعف یا سبکی سر هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته
سرگیجه ، سرگیجه یا غش کردن
ضربان قلب آهسته یا نامنظم
تعریق
خستگی یا ضعف غیرمعمول
کمتر رایج

سوزش ، خزیدن ، خارش ، بی حسی ، سوزن سوزن شدن ، سوزن زدن یا احساس سوزن سوزن شدن
لرز
کاهش دفعات یا میزان ادرار
مشکل در دفع ادرار (دریبل زدن)
تب
ادرار دردناک
نادر

عدم وجود یا کاهش حرکت بدن
تحریک
اضطراب
رنگ مایل به آبی پوست یا تغییر در رنگ پوست
تغییرات بینایی
دست و پا چلفتی شدن
ادامه صدای زنگ یا وزوز یا سر و صدای غیر قابل توضیح دیگر در گوش ها
سرفه
کاهش آگاهی یا پاسخگویی
تنفس دشوار
افتادگی پلک های فوقانی
خواب آلودگی
ضربان قلب سریع یا نامنظم
احساس عمومی ناراحتی یا بیماری
از دست دادن شنوایی
از دست دادن اشتها
از دست دادن هوشیاری
دمای بدن کم
تغییرات روحی یا روانی
دردهای عضلانی
اسپاسم عضلانی (تتانی) یا تشنج های کششی
ضعف عضلانی
حالت تهوع
عصبی بودن
تنفس پر سر و صدا
درد یا ناراحتی در بازوها ، فک ، کمر یا گردن
درد ، قرمزی یا تورم در بازو یا پا
مشکلات حافظه
دیدن یا شنیدن چیزهایی که در آنجا نیستند
تشنج
خواب آلودگی شدید
خستگی یا ضعف شدید ، غیرمعمول
لرزیدن
ضربان قلب آهسته
تورم حساسیت پا یا پا
تنگی در قفسه سینه
لرزیدن
مشکل خواب
استفراغ
نبض ضعیف یا ضعیف
افزایش وزن
پوست یا چشم زرد
بروز مشخص نیست

اضطراب
افسردگی
مشکل در بلعیدن
تحریک
ضربان قلب سریع ، نامنظم ، تپش قلب
کهیر ، خارش ، بثورات پوستی
ناتوانی در تنفس بدون کمک
فلج بازوها
پف یا تورم پلک ها یا اطراف چشم ها ، صورت ، لب ها یا زبان
بی قراری
ضربان قلب آهسته
لرزیدن

آباماتاپیر موضعی
آلفنتانیل
آلپرازولام
آمیودارون
آمپراوینیر
آناگرلاید
بی پروا
آتازاناویر
بیکالوتامید
بوسپرویر
برتیلیوم
بوپیواکائین
لیپوزوم بوپیواکائین
کافئین
کاپماتینیب
سلکوکسیب
سرتینیب
کلرامفنیکل
کلردیازپوکسید
سایمتیدین
سیپروفلوکساسین
کلاریترومایسین
کلوبازام
کلونازپام
کلورازپات
کلوتریمازول
کوبیسیستات
کنیوپتان
کریزوتینیب
سیکلوسپورین
دانازول
داروناویر
داساتینیب
دفراسیروکس
دلاواردین
دیازپام
دیلتیازم
دوفتیلید
دروندارون
دوولیسیب
اکیناسه
انترسیتیب
اریترومایسین
استازولام
فدراتینیب
فلوکونازول
فلورازپام
فلوتامید
فلووکسامین
فوزامپرناویر
فوزاپرپیتانت
فاستاماتینیب
گیووسیران
گریپافلوکساسین
هالازپام
هیالورونیداز
هیدروکسی پروژسترون
ایبوتیلید
ایده آللیسیب
ایماتینیب
ایمی پرامین
ایندیناویر
ایزووکونازونیوم
ایزونیازید
ایتراکونازول
کتوکونازول
لاپاتینیب
لفامولین
لترمویر
لووبوپیواکائین
لیدوکائین
لورازپام
لورلاتینیب
ملاتونین
مپیواکائین
مکسیلتین
میبفرادیل
میکونازول
میدازولام
میفپریستون
لیپوزومی مورفین
نفازودون
نلفیناویر
نویراپین
نیفدیپین
نیلوتینیب
اسید استیکولیک
اولانزاپین
اولاپاریب
اوسیلودروستات
اگزازپام
پکسیدارتینیب
پوساکونازول
کوازپام
رانولازین
ریبوسیلیب
ریفابوتین
ریفامپین
ریفاپنتین
ریلوزول
ریتوناویر
روپینیرول
روکاپاریب
ساکویناویر
سلپر کاتینیب
somapacitan-beco
سوماترم
سوماتروپین
سوتالول
استریپنتول
تاکرین
telaprevir
تلیترومایسین
تمازپام
تربینافین
تریفلونوماید
تئوفیلین
تیکاگلر
تیلمانوسپت
تریازولام
ترولاندومایسین
توکاتینیب
ومورافنیب
وراپامیل
ووریکونازول
وکسلوتور
زفیرلوکاست

در انجام بلوک های ناروپین ، تزریق وریدی ناخواسته امکان پذیر است و ممکن است منجر به آریتمی قلبی یا ایست قلبی شود. پتانسیل احیای موفق در انسان مورد مطالعه قرار نگرفته است. گزارش های نادری از ایست قلبی در حین استفاده از Naropin برای بی حسی اپیدورال یا انسداد عصب محیطی گزارش شده است که اکثر آنها پس از تجویز ناخواسته داخل عروقی در بیماران مسن و در بیماران مبتلا به بیماری قلبی همزمان اتفاق افتاده است. در برخی موارد ، احیا دشوار بوده است. در صورت بروز ایست قلبی ، ممکن است تلاش های احیایی طولانی مدت برای بهبود احتمال نتیجه موفقیت آمیز لازم باشد.

Naropin باید در دوزهای افزایشی تجویز شود. برای موارد اضطراری که شروع سریع بیهوشی جراحی ضروری است ، توصیه نمی شود. از نظر تاریخی ، هنگامی که 0.75٪ بوپیواکائین (عضو دیگر گروه بیهوشی های موضعی آمینو آمید) به طور ناخواسته به صورت داخل وریدی تزریق می شود ، گزارش شده است که بیماران باردار در معرض خطر آریتمی قلبی ، ایست قلبی / گردش خون و مرگ هستند.

قبل از دریافت بلوک های اصلی ، وضعیت عمومی بیمار باید بهینه شود و بیمار باید یک خط IV درج کند. برای جلوگیری از تزریق داخل عروقی باید تمام اقدامات احتیاطی لازم انجام شود. داروهای بی حسی موضعی فقط باید توسط پزشكانی كه در تشخیص و مدیریت سمیت مربوط به دوز و سایر موارد اضطراری حاد كه ممكن است از بلوك مورد استفاده بوجود آیند ، تجویز داشته باشند و فقط پس از اطمینان از دسترسی فوری (بدون تأخیر) اکسیژن ، سایر داروهای احیا ، تجهیزات احیا card قلبی ریوی و منابع پرسنلی مورد نیاز برای مدیریت مناسب واکنشهای سمی و موارد اضطراری مرتبط. تأخیر در مدیریت صحیح سمیت مربوط به دوز ، تهویه کم به هر دلیل و یا حساسیت تغییر یافته ممکن است منجر به ایجاد اسیدوز ، ایست قلبی و احتمالاً مرگ شود. از محلولهای ناروپین نباید برای تولید بیهوشی بلوک پاراکراینیکال بلوک ، بلوک رتروبولبار یا بی حسی نخاعی (بلوک زیر عنکبوتیه) استفاده شود ، زیرا اطلاعات کافی برای پشتیبانی از چنین استفاده ای نیست. به دلیل کمبود تجربه بالینی و خطر دستیابی به سطح سمی خون روپیواکائین ، بیهوشی منطقه ای وریدی (بلوک بایر) نباید انجام شود.

تزریق داخل مفصلی بی حسی های موضعی به دنبال آرتروسکوپی و سایر اقدامات جراحی استفاده ای غیر قابل تأیید است و گزارش هایی از کندرولیز پس از بازاریابی در بیمارانی که چنین تزریق هایی دریافت کرده اند ، وجود دارد. اکثر موارد گزارش شده از کندرولیز مربوط به مفصل شانه است. موارد کندرولیز گلنو هومرال در کودکان و بزرگسالان بدنبال تزریق داخل مفصلی بی حسی های موضعی با و بدون اپی نفرین برای مدت 48 تا 72 ساعت شرح داده شده است. اطلاعات کافی برای تعیین اینکه آیا دوره های تزریق کوتاهتر با این یافته ها ارتباط ندارند ، وجود ندارد. زمان بروز علائم ، مانند درد مفصل ، سفتی و از دست دادن حرکت می تواند متغیر باشد ، اما ممکن است از ماه دوم بعد از جراحی شروع شود. در حال حاضر ، هیچ درمان موثری برای کندرولیز وجود ندارد. بیمارانی که کندرولیز را تجربه کرده اند ، به روشهای تشخیصی و درمانی اضافی و برخی از آنها به آرتروپلاستی یا تعویض شانه نیاز دارند.

ضروری است که آسپیراسیون خون یا مایع مغزی نخاعی (در صورت لزوم) قبل از تزریق هرگونه ماده بی حسی موضعی ، چه دوز اصلی و چه دوزهای بعدی ، برای جلوگیری از تزریق داخل عروقی یا زیر عنکبوتیه انجام شود. با این حال ، یک آسپیراسیون منفی در مقابل تزریق داخل عروقی یا زیر عنکبوتیه تضمین نمی کند.



Naropin باید با احتیاط در بیمارانی که داروهای بی حس کننده موضعی یا عوامل مرتبط با بی حسی موضعی نوع آمید دریافت می کنند ، استفاده شود ، زیرا اثرات سمی این داروها افزودنی است.

بیماران تحت درمان با داروهای ضد آریتمی کلاس III (به عنوان مثال ، آمیودارون) باید تحت نظارت دقیق و نظارت بر نوار قلب قرار بگیرند ، زیرا ممکن است اثرات قلبی افزودنی باشد.

متهموگلوبینمی
موارد متهموگلوبینمی همراه با استفاده از بی حسی موضعی گزارش شده است.

این دارو باید در دوران بارداری فقط در صورت استفاده بیشتر از خطر برای جنین استفاده شود.

گروه بارداری AU TGA: ب 1
گروه حاملگی FDA آمریکا: B

لیدوکائین
پروکائین
سفوتان
بوپیواکائین
بوتورفانول
مارکاین