اطلاعات دارویی تموسیلین

آنتی بیوتیک های بتالاکتام با مهار سنتز لایه پپتیدوگلیکان دیواره سلول باکتریایی عمل می کنند. آنتی بیوتیک های بتالاکتام به طور برگشت ناپذیر به جایگاه فعال ترانس پپتیدازها و کربوکسی پپتیدازها ( پروتئین های متصل شونده به پنی سیلین) متصل می شوند و از تولید پپتیدوگلیکان جلوگیری می کنند.

تموسیلین یک آنتی بیوتیک بتا-لاکتام تزریقی می باشد. این آنتی بیوتیک برای درمان سپتی سمی ، عفونت مجاری ادراری و عفونت دستگاه تنفسی تحتانی که وجود باسیل های گرم منفی در آن مشکوک یا تأیید شده باشد ، به کار می رود.

اطلاعاتی در دسترس نیست

تموسیلین به صورت تزریقی برای درمان عفونت های دستگاه تنفسی و عفونت های ادراری استفاده می شود

• بزرگسالان :

دوز معمول: 4 گرم در روز به صورت 2 دوز منقسم یا به صورت انفوزیون پیوسته

• دوز بالا: 6 گرم در روز به صورت 3 دوز منقسم یا انفوزیون پیوسته
• قبل از شروع انفوزیون پیوسته ، دوز بارگیری 2 گرم باید تجویز شود

تموسیلین در بیمارانی که سابقه واکنش های آلرژیک به پنی سیلین ها یا هر نوع آنتی بیوتیک بتالاکتام دارند منع مصرف دارد.

• اثرات نامطلوب معمول برای پنی سیلین های تزریقی شامل: اسهال ، درد در محل تزریق عضلانی ، بثورات جلدی
• برخی از واکنشها مانند تب ، درد مفاصل و عضلات
• آنژیوادم و شوک آنافیلاکسی
• فلبیت و ترومبوفلبیت در تزریق داخل وریدی
• اختلالات عصبی همراه با تشنج در تزریق وریدی و دوز بالا در بیماران با مشکلات کلیوی

تداخلات داروئی شناخته شده ای از این دارو در دسترس نیست

• - در تزریق وریدی, تموسیلین باید آهسته طی 3 – 4 دقیقه به داخل رگ تزریق شود یا به مدت 30 – 40 دقیقه انفوزیون شود.
• - تموسیلین ممکن است به صورت عضلانی تجویز شود. اگر در محل تزریق درد مشاهده شد می توان از محلول استریل لیدوکائین به جای آب مقطر برای رقیق سازی استفاده کرد.
• - واکنش های آنافیلاکسی جدی و گاها مهلک در بیمارانی که تحت درمان با پنی سیلین ها قرار گرفته اند ، گزارش شده است. در صورت بروز واکنش آلرژیک در طول درمان با تموسیلین ، دارو باید قطع شود.

• در بعضی از بیماران که آنتی بیوتیک های بتا-لاکتام دریافت می کنند ، خونریزی رخ داده است. این واکنش ها گاها در آزمایشات انعقادی ارزیابی شده و به احتمال زیاد در بیماران با نارسایی کلیوی رخ می دهد.
• اگر تظاهرات خونریزی رخ دهد ، آنتی بیوتیک باید قطع شود و درمان مناسب دیگری انجام شود.
• مانند هر آنتی بیوتیک ، تموسیلین ممکن است با کولیت پسودوممبران همراه باشد. در صورت بروز اسهال شدید و مداوم ، احتیاط لازم است و باید تموسیلین قطع شده و درمان مناسب (مثلاً مترونیدازول خوراکی یا وانكومایسین خوراکی) آغاز شود.
• مانند سایر آنتی بیوتیک ها ، احتمال ظهور ارگانیسم های مقاوم خصوصاً در درمان طولانی مدت باید در نظر گرفته شود.
• تموسیلین ، اگر بیش از دوز توصیه شده به صورت داخل وریدی تجویز شود ، ممکن است باعث تحریک پذیری عصبی و بروز تشنج شود.

مطالعات حیوانی با تموسیلین هیچ اثر تراتوژنیکی را نشان نداده است. هیچ تجربه ای از تموسیلین در بارداری در انسان وجود ندارد. بنابراین ، استفاده از آن در دوران بارداری توصیه نمی شود.