اطلاعات دارویی مولسی دومین

داروی قلبی عروقی  مولسیدومین ، به روشی مشابه نیترات های آلی عمل می کند. متابولیت SIN-1A مولسیدومین دارای گروه فعال دارویی اکسید نیتریک است که سطح GMP حلقوی را افزایش می دهد و یونهای کلسیم داخل سلول را در سلولهای عضلانی صاف کاهش می دهد. این امر منجر به شل شدن عضله صاف در رگهای خونی شده و از تجمع پلاکت ها جلوگیری می کند.

مولسیدومین منجر به شل شدن عضلات صاف در عروق کرونر قلب ، تسکین علائم آنژین و افزایش جریان خون در عروق کرونر می شود.

جذب

اوج غلظت داروی پلاسما (tmax) از 1 تا 2 ساعت پس از تجویز رخ می دهد.

حجم توزیع

98L

اتصال پروتئین

در دسترس نیست

متابولیسم

مولسیدومین از نظر کبدی به لینسیدومین متابولیزه می شود. لینسیدومین در هنگام تجزیه ، نیتریک اکسید (NO) را از سلولهای اندوتلیال آزاد می کند و به عنوان متابولیت فعال  گشادکننده عروق ، مسئول اثرات دارویی مولسیدومین میباشد.

مسیر حذف

در دسترس نیست

نیمه عمر

نیمه عمر پلاسما 5 ساعت است.

پاکسازی و حذف

دفع کلیه راه اصلی از بین بردن متابولیت ها در انسان است (90٪ تا 95٪) .

حدود 2٪ داروی بلعیده شده بدون تغییر از طریق ادرار دفع می شود

آنژین پکتوریس ، نارسایی قلبی ، انفارکتوس بعد از میوکارد

مقدار مصرف  در بزرگسالان

داخل وریدی

آنژین پکتوریس ، نارسایی قلبی ، انفارکتوس بعد از میوکارد

بزرگسالان: 2-4 میلی گرم به عنوان یک دوز واحد ؛ در صورت لزوم حداقل 2 میلی گرم در فواصل حداقل 2 ساعته تکرار می شود. حداکثر: 40 میلی گرم در روز. تزریق ممکن است با سرعت حداکثر 3 میلی گرم در ساعت انجام شود.

دهانی

آنژین پکتوریس ، نارسایی قلبی ، انفارکتوس بعد از میوکارد

بزرگسالان: 1-4 میلی گرم 2-4 بار در روز.

این دارو در بیماران با ایست قلبی حاد یا افت فشار خون شدید (فشار خون پایین) ، در دوران شیردهی و همراه با مهارکننده های PDE5 مانند سیلدنافیل نباید استفاده شود.

شایعترین عوارض جانبی سردرد و فشار خون پایین است که در 10-25 ٪ بیماران ایجاد می شود است.

در کمتر از 1٪ بیماران عوارض جانبی  شامل سرگیجه ، بی اشتهایی  ، حالت تهوع ، تاکی کاردی رفلکس (ضربان قلب سریع) ، واکنش های حساسیتی  و همچنین ترومبوسیتوپنی (تعداد پلاکت خون پایین) ممکن است ایجاد شود.

مهارکننده های PDE5  اثر کاهش فشار خون مولسیدومین را می توانند به طور قابل توجهی تقویت کنند بصورتی  که حتی  منجر به غش یا انفارکتوس میوکارد شود.

سایر داروهای ضد فشار خون مانند مسدود کننده های بتا ، مسدود کننده های کانال کلسیم  یا سایر نیتروواسکولاتورها  نیز  به میزان کمتری تداخل دارند.

 ارگولین ها می توانند اثرات مولسیدومین را کاهش دهند.

به بیمار دیابتی یا فشار خون بالا باید در مورد تداخلات دارویی اندک هشدار داده شود.

در بیماران دارای حساسیت بالا باید مراقب واکنشها یا شوک آنافیلاکتیک باشید.

 در دوران  بارداری  و شیردهی  محدودیت مصرف دارد.

در بیماران مبتلا به هپاتیت وبیماریهای کبدی و یا بیماریهای قلبی ،  باید از مصرف چند دارو خودداری کنید و یا اقدامات احتیاطی ویژه ای را انجام داد.

 در افراد خاص (سن بالا و یا دارای بیماری ضمینه ای )  تشدید عارضه جانبی دارو دیده شده است  که در بعضی مواقع ممکن است خطرناک باشد. بنابراین احتیاط هنگام مصرف دارو بسیار مهم است.

توصیه نمیشود