اطلاعات دارویی اکسیپامید

● اکسیپامید به عنوان آنتاگونیست NCC عمل می کند، که یک پروتئین غشایی است که یون های سدیم و کلرید را از مایع لوله ای به سلول های اپیتلیال لوله پیچیده دیستال منتقل می کند.

● زیپامید با مسدود کردن این ناقل، بازجذب سدیم و کلرید را کاهش می‌دهد و اسمولاریته مایع لوله‌ای را افزایش می‌دهد.

● این یک گرادیان ایجاد می کند که انتشار غیرفعال آب را از مایع لوله ای به داخل بینابینی هدایت می کند و در نتیجه خروجی ادرار افزایش می یابد.

● اکسیپامید همچنین با افزایش بازجذب کلسیم و ترشح پتاسیم در کلیه بر تعادل کلسیم و پتاسیم در بدن تأثیر می گذارد.

● Xipamide همچنین کربنیک انیدراز را مهار می کند، آنزیمی که واکنش برگشت پذیر دی اکسید کربن و آب را برای تشکیل بی کربنات و پروتون کاتالیز می کند.

● زیپامید با مهار این آنزیم، دسترسی بی کربنات و پروتون ها را برای تبادل سدیم و کلرید در لوله پروگزیمال کاهش می دهد و دفع بی کربنات و پتاسیم را در ادرار افزایش می دهد.

● اکسیپامید یک دیورتیک است که متعلق به کلاس تیازید مانند است که با مهار سمپورتر سدیم کلرید (NCC) در لوله پیچیده دیستال کلیه عمل می کند.

● این منجر به افزایش دفع سدیم، کلرید و آب و کاهش بازجذب کلسیم می شود.

● اکسیپامید همچنین کربنیک انیدراز را در دوزهای بالا مهار می کند که منجر به افزایش دفع بی کربنات و پتاسیم می شود.

● اکسیپامید با کاهش حجم پلاسما و مقاومت عروق محیطی فشار خون را کاهش می دهد.

● اکسیپامید همچنین علائم ادم را با کاهش تجمع مایع در بافت ها بهبود می بخشد

● اکسیپامید پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود و فراهمی زیستی آن در حدود 95٪ است.

● حداکثر غلظت پلاسما در عرض یک ساعت به دست می آید و اتصال به پروتئین پلاسما حدود 98٪ است.

● اکسیپامید به طور گسترده در کبد متابولیزه می شود، عمدتاً توسط گلوکورونیداسیون، برای تشکیل متابولیت های غیر فعال.

● حدود یک سوم دوز بدون تغییر از طریق ادرار دفع می شود و بقیه از طریق صفرا و مدفوع دفع می شود.

● نیمه عمر حذف زیپامید حدود 6 ساعت است.

● اکسیپامید را می توان با همودیالیز حذف کرد، اما نه با دیالیز صفاقی

● فشار خون بالا، به صورت تک درمانی یا همراه با سایر داروهای ضد فشار خون.

● ادم ناشی از علل قلبی، کبدی، کلیوی یا لنفاوی.

● استفاده خارج از برچسب برای پدیده رینود، برای بهبود جریان خون در اندام ها و جلوگیری از زخم.

● دوز زیپامید به شرایط تحت درمان، پاسخ بیمار و سایر عوامل بستگی دارد.

● برای فشار خون بالا، دوز شروع معمول 20 میلی گرم خوراکی یک بار در روز است که در صورت نیاز می توان آن را تا 60 میلی گرم افزایش داد.

● برای ادم، دوز معمول 40 میلی گرم خوراکی یک بار در روز است که پس از کنترل وضعیت، می توان آن را به 10-20 میلی گرم کاهش داد.

● در موارد مقاوم ممکن است از دوزهای بالاتر تا 80 میلی گرم استفاده شود.

● ممکن است برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی یا کبدی، یا برای کسانی که داروهای دیگری مصرف می کنند که ممکن است با زیپامید تداخل داشته باشند، تنظیم دوز مورد نیاز باشد.

● فئوکروموسیتوم، تومور غده فوق کلیوی که باعث فشار خون بالا و سایر علائم می شود.

● فشار خون غیر طبیعی پایین است، زیرا زیپامید می تواند آن را بیشتر کاهش دهد و جریان خون را به اندام های حیاتی کاهش دهد.

● آلرژی به هر یک از ترکیبات موجود در زیپامید، که می تواند باعث واکنش های جدی پوستی یا آنافیلاکسی شود.

● درد قفسه سینه، ضربان قلب سریع، تنگی نفس، احتباس مایعات، افزایش وزن و واکنش های آلرژیک.

● این موارد ممکن است نشان دهنده مشکل قلبی یا واکنش شدید به دارو باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم فوراً به پزشک مراجعه کنید.

● بثورات پوستی و خارش، تب، گلودرد، تورم در صورت یا زبان، سوزش در چشم‌ها، درد پوست، و به دنبال آن راش پوستی قرمز یا بنفش که گسترش می‌یابد و باعث ایجاد تاول و لایه‌برداری می‌شود.

● این علائم ممکن است نشان دهنده یک واکنش شدید پوستی به نام سندرم استیونز-جانسون یا نکرولیز اپیدرمی سمی باشد.

● در صورت داشتن این علائم، مصرف زیپامید را متوقف کنید و از کمک پزشکی اورژانسی استفاده کنید.

● تغییر در رنگ، طول یا ضخامت موهای بدن یا صورت. این معمولا پس از قطع دارو قابل برگشت است، اما ممکن است برای برخی افراد نامطلوب باشد.

● حالت تهوع، استفراغ، بثورات پوستی یا درد یا حساسیت سینه. اینها عوارض جانبی رایجی هستند که ممکن است با گذشت زمان یا تنظیم دوز از بین بروند.

● گوانتیدین، یک داروی فشار خون که ممکن است اثر کاهش فشار خون زیپامید را افزایش دهد و باعث کاهش بیش از حد فشار خون شود.

● بتا بلوکرها، دیورتیک ها و سایر داروهای ضد فشار خون که ممکن است فشار خون را کاهش دهند و خطر عوارض جانبی زیپامید را افزایش دهند.

● رقیق‌کننده‌های خون، مانند وارفارین، هپارین یا آسپرین، که ممکن است خطر خونریزی یا کبودی را در صورت مصرف با زیپامید افزایش دهند.

● سایر گشادکننده‌های عروق، مانند نیتروگلیسیرین، سیلدنافیل یا هیدرالازین، که ممکن است در صورت ترکیب با زیپامید باعث گشاد شدن عروق و کاهش فشار خون شوند.

● اکسیپامید ممکن است عوارض جانبی جدی مانند فشار خون پایین، سطوح پایین پتاسیم، کم آبی بدن، مشکلات کلیوی و واکنش های آلرژیک ایجاد کند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم فوراً به پزشک مراجعه کنید.

● اکسیپامید همچنین ممکن است باعث سرگیجه، سردرد، خستگی یا تاری دید شود. تا زمانی که متوجه نشدید زیپامید چگونه بر شما تأثیر می گذارد، رانندگی نکنید و با ماشین آلات کار نکنید.

● اکسیپامید ممکن است با داروهای دیگر مانند لیتیوم، دیگوکسین، داروهای ضد التهابی یا داروهای ضد دیابت تداخل داشته باشد. قبل از استفاده از زیپامید در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.

● اکسیپامید برای افرادی که دچار نارسایی شدید کلیه، سطح سدیم پایین یا نقرس هستند توصیه نمی شود.

● قبل از استفاده از زیپامید، در صورت داشتن شرایط پزشکی مانند دیابت، بیماری کبد یا مشکلات تیروئید به پزشک خود اطلاع دهید.

● دستورالعمل های روی برچسب یا نسخه را به دقت دنبال کنید. بیشتر یا کمتر از دوز یا دفعات توصیه شده استفاده نکنید.

● بدون نظر پزشک مصرف زیپامید را قطع نکنید، زیرا ممکن است فشار خون شما افزایش یابد یا ادم شما بدتر شود. در صورت نیاز به قطع، پزشک به شما خواهد گفت که چگونه دوز خود را به تدریج کاهش دهید.

● در حین مصرف زیپامید، مایعات زیادی بنوشید و غذاهای غنی از پتاسیم مانند موز، پرتقال یا سیب زمینی مصرف کنید. این به جلوگیری از کم آبی و سطح پایین پتاسیم کمک می کند.

● اکسیپامید به عنوان یک داروی حاملگی دسته C طبقه بندی می شود، به این معنی که ممکن است به جنین آسیب برساند یا بر بارداری تأثیر بگذارد.

● شواهد کافی برای تعیین ایمنی زیپامید در دوران بارداری وجود ندارد، بنابراین باید از مصرف آن اجتناب کرد، مگر اینکه فواید بالقوه آن بیشتر از خطرات احتمالی باشد.

● اگر در حین استفاده از زیپامید باردار شدید، دارو را قطع کرده و با پزشک خود مشورت کنید.

● هیدروکلروتیازید، یک دیورتیک تیازیدی است که روی همان هدف زیپامید اثر می‌گذارد، اما مدت اثر کوتاه‌تری دارد و بروز هیپوکالمی بیشتر است.

● هیدروکلروتیازید همچنین برای درمان ادم استفاده می شود، اما ممکن است باعث افزایش قند خون، هیپراوریسمی یا هیپرکلسمی شود.

● فوروزماید، یک دیورتیک حلقه ای که روی هدف متفاوتی نسبت به زیپامید عمل می کند، اما دارای اثر ادرارآور قوی تر و نیمه عمر کوتاه تری است.

● فوروزماید برای درمان ادم استفاده می شود، اما ممکن است باعث سمیت گوش، هیپوکالمی یا آلکالوز متابولیک شود.

● اسپیرونولاکتون، یک دیورتیک نگهدارنده پتاسیم که روی هدفی متفاوت از زیپامید عمل می کند، اما اثر ادرارآور ضعیف تری دارد و نیمه عمر بیشتری دارد.

● اسپیرونولاکتون برای درمان ادم استفاده می شود، اما ممکن است باعث ژنیکوماستی، بی نظمی قاعدگی یا هیپرکالمی شود.