اطلاعات دارویی سیتاکسنتان

Sitaxentan یک آنتاگونیست رقابتی اندوتلین -1 در گیرنده های اندوتلین-A (ET-A) و اندوتلین-ب (ET-B) است. در شرایط عادی ، اتصال اندوتلین 1 به گیرنده های ET-A یا ET-B باعث انقباض عروق ریوی می شود. با مسدود کردن این اثر متقابل ، سیتاکسنتان مقاومت عروق ریوی را کاهش می دهد. Sitaxentan به ET-B میل کمتری نسبت به ET-A دارد.

سیتاکسنتان به دسته ای از داروها معروف است که به عنوان آنتاگونیست های گیرنده های اندوتلین (ERA) شناخته می شوند. بیماران مبتلا به PAH سطح اندوتلین ، منقبض کننده قوی رگهای خونی را در پلاسما و بافت ریه خود دارند. سیتاکسنتان از اتصال اندوتلین به گیرنده های آن جلوگیری می کند و در نتیجه اثرات مخرب اندوتلین را از بین می برد.

جذب: 70-100٪
اتصال پروتئین: 99٪ +
متابولیسم: کبدی (با واسطه CYP2C9 و CYP3A4)
مسیر حذف: کلیه (50 تا 60٪) مدفوع (40 تا 50٪)
نیمه عمر: 10 ساعت

افزایش فشار ریوی

تلین به صورت خوراکی با دوز 100 میلی گرم یک بار در روز مصرف می شود. این دارو ممکن است همراه یا بدون غذا و بدون توجه به زمان روز مصرف شود. در صورت وخامت بالینی با وجود درمان تلین به مدت حداقل 12 هفته ، باید درمان های جایگزین در نظر گرفته شود. با این حال ، تعدادی از بیمارانی که تا هفته 12 درمان با تلین هیچ پاسخی نشان ندادند تا هفته 24 به طور مطلوبی پاسخ دادند ، بنابراین ممکن است 12 هفته درمان اضافی در نظر گرفته شود.
در مورد استفاده از سیتاکسنتان سدیم در دوران بارداری هیچ اطلاعات انسانی وجود ندارد. سدیم سیتاکستان باعث تراتوژنیکیت در موش صحرایی شد. اثرات بالقوه در انسان ناشناخته است. در حین بارداری نباید از تلین استفاده شود مگر اینکه کاملاً ضروری باشد ، یعنی در صورت عدم دسترسی به گزینه های درمانی دیگر.

حساسیت بیش از حد به ماده فعال یا به هر یک از مواد جانبی.
اختلال کبدی خفیف تا شدید (Child-Pugh Class A-C).
آمینوترانسفرازهای بالا قبل از شروع درمان (آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و / یا آلانین آمینوترانسفراز (ALT)> 3x ULN).
افزایش بیلی روبین مستقیم قبل از شروع درمان.
تجویز همزمان با سیکلوسپورین
شیردهی

هپاتیت , اسهال , یبوست , سردرد , تهوع , خونریزی بینی , گیجی , استفراغ , گرگرفتگی , افزایش بیلی روبین خون , افزایش INR , بیخوابی , احتقان بینی , کرامپ عضلانی , راش پوستی , خستگی , کاهش هموگلوبین , خونریزی لثه , سوئ هاضمه , کاهش هماتوکریت

ترپروستینیل , دیگوکسین , ریتوناویر , نلفیناویر , نوراتیندرون

عملکرد کبد: ناهنجاری های عملکرد کبد با PAH همراه بوده است. آنتاگونیست های گیرنده اندوتلین ، به عنوان یک کلاس ، با ناهنجاری های عملکرد کبد در ارتباط هستند. افزایش AST و / یا ALT مرتبط با تلین در اوایل و اواخر درمان رخ می دهد ، معمولاً به آرامی پیشرفت می کند و به طور معمول بدون علامت است. در طول آزمایشات بالینی ، این تغییرات معمولاً هنگام رعایت دستورالعملهای نظارت و قطع قابل برگشت بودند. در حالی که ادامه درمان با سیتاکسنتان سدیم را دارید ، ممکن است افزایش آمینوترانسفراز کبد خود به خود معکوس شود. مکانیسم سمیت کبدی کاملاً مستند نیست و ممکن است بین آنتاگونیست های گیرنده اندوتلین متفاوت باشد. هنگام شروع مصرف سیتاکستان در بیمارانی که دیگر آنتاگونیست های گیرنده اندوتلین را به دلیل ناهنجاری های آنزیم کبدی قطع می کنند ، باید مراقبت مناسب انجام شود.

خطر خونریزی با تلین افزایش می یابد ، عمدتا به صورت خونریزی از لثه.
آنتاگونیست های ویتامین K : تلین باعث افزایش سطح پلاسما آنتاگونیست های ویتامین K مانند وارفارین ، استنوکومارول و فن پروکومون می شود.

عوامل پیشگیری از بارداری خوراکی: تلین وقتی با داروهای ضد بارداری خوراکی همزمان تجویز می شود ، استروژن را افزایش می دهد. بنابراین ، به خصوص در خانمهایی که سیگار می کشند ، خطر ترومبوآمبولی افزایش می یابد. با توجه به خطر تئوریک بالاتر برای ترومبوآمبولی ، استفاده همزمان همزمان از آنتاگونیست های ویتامین K باید در نظر گرفته شود.
غلظت هموگلوبین: درمان با تلین با کاهش هموگلوبین مربوط به دوز همراه بود. بیشتر این کاهش غلظت هموگلوبین در طی هفته های اول درمان مشاهده شد و سطح هموگلوبین با 4 هفته درمان تلین تثبیت شد. توصیه می شود قبل از درمان ، بعد از 1 و 3 ماه و پس از آن هر 3 ماه غلظت هموگلوبین بررسی شود. اگر کاهش قابل توجهی در غلظت هموگلوبین رخ دهد ، برای تعیین علت و نیاز به درمان خاص باید ارزیابی بیشتری انجام شود.

گروه N ( طبقه بندی نشده )

به دلیل تراتوژنیسیته ی احتمالی ، تلین نباید در زنان دارای قدرت باروری آغاز شود مگر اینکه آنها از روش های پیشگیری از بارداری قابل اعتماد استفاده کنند. در صورت لزوم ، باید آزمایش بارداری انجام شود.

سیتاکسنتان سدیم در پلاسمای توله سگهای تغذیه شده با شیر مادر از موش های ماده تحت درمان با سیتاکسنتان سدیم تشخیص داده شد ، که نشان می دهد سدیم سیتاکسنتان در شیر مادر وجود دارد. مشخص نیست سیتاکسنتان سدیم از طریق شیر مادر دفع می شود یا نه. زنان هنگام استفاده از تلین نباید به کودک خود شیر دهند.