اطلاعات دارویی بریواراستام

مکانیسم دقیق آن مشخص نیست.
میل ترکیبی زیاد و انتخابی برای وزیکول پروتئین سیناپتیک (2A (SV2A در مغز نشان می دهد، که ممکن است به اثر ضد تشنج کمک کند.

بریواراستام با میل ترکیبی زیاد به  SV2A متصل می شود. مشخص شده است که SV2A از طریق تعدیل انتشار GABA سیناپسی در ایجاد صرع نقش دارد. تصور می شود که بریواراستام از طریق اتصال به SV2A اثرات ضد صرع خود را اعمال می کند. همچنین مشخص شده است که بریواراستام کانال های Na + را مهار می کند که ممکن است در عملکرد ضد صرعی آن نقش داشته باشد.

-جذب: بسیار نفوذ پذیر است و پس از تجویز خوراکی به سرعت و تقریباً به طور کامل جذب می شود

- زمان پیک پلاسما: 1 ساعت (بدون غذا) ؛ جذب کندتر با یک وعده غذایی پرچرب
-پروتئین بایندینگ: ≤ 20٪
-حجم توزیع: 0.5 لیتر در کیلوگرم
-متابولیسم:
در ابتدا با هیدرولیز بخش آمید متابولیزه می شود و متابولیت اسید کربوکسیلیک مربوطه را تشکیل می دهد که با واسطه آمیداز کبدی و خارج کبدی انجام می شود.
در مرحله دوم با هیدروکسیلاسیون روی زنجیره جانبی پروپیل متابولیزه می شود و متابولیت هیدروکسی را ایجاد می کند که در درجه اول با واسطه CYP2C19 انجام می شود.
متابولیت هیدروکسی اسید اضافی با هیدرولیز بخش آمیدی بر روی متابولیت هیدروکسی یا هیدروکسیلاسیون زنجیره جانبی پروپیل بر روی متابولیت اسید کربوکسیلیک ایجاد می شود (عمدتا توسط CYP2C9).
3 متابولیت از نظر دارویی فعال نیستند.
-نیمه عمر: 9 ساعت
-دفع:
ادرار (> 95٪) مدفوع (<1٪)
<10٪ از دوز بدون تغییر از طریق ادرار دفع می شود
34٪ از دوز به عنوان متابولیت اسید کربوکسیلیک از طریق ادرار دفع می شود.

تشنج پارشیال

تشنج پارشیال 

بزرگسالان
-در ابتدا 50 میلی گرم خوراکی یا IV هر 12 ساعت؛ بر اساس تحمل بیمار و پاسخ درمانی فردی ، دوز را بین 25 تا 100 میلی گرم خوراکی یا IV دو بار در روز  (50-200 میلی گرم در روز) تنظیم کنید.
-در تمام درجات نارسایی کبدی: دوز شروع را تا 25 میلی گرم دو بار در روز کاهش دهید و از 75 میلی گرم دوبار در روز (150 میلی گرم در روز) تجاوز نکند.
کودکان
قرص یا محلول خوراکی:
برای تشنج با شروع پارشیال در کودکان و نوجوانان ≥4 سال مشخص شده است
- <4 سال: ایمنی و کارآیی اثبات نشده است.
-4 تا <16 سال
11 تا <20 کیلوگرم: 0.5-1.25 میلی گرم / کیلوگرم خوراکی 2 بار در روز (1-2.5 میلی گرم / کیلوگرم در روز) در ابتدا و سپس بر اساس تحمل بیمار و پاسخ درمانی فردی ، دوز را بین 0.5-2.5 میلی گرم / کیلوگرم خوراکی 2 بار در روز (1-5 میلی گرم / کیلوگرم در روز) تنظیم کنید.
20 تا <50 کیلوگرم: 0.5-1 میلی گرم / کیلوگرم خوراکی 2 بار در روز (1-2 میلی گرم در کیلوگرم در روز) در ابتدا. بر اساس تحمل بیمار و پاسخ درمانی فردی ، دوز را بین 0.5-2 میلی گرم / کیلوگرمخوراکی 2 بار در روز(1-4 میلی گرم / کیلوگرم در روز) تنظیم کنید.
≥50 کیلوگرم: 25-50 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز (50-100 میلی گرم در روز) در ابتدا ؛ بر اساس تحمل بیمار و پاسخ درمانی فردی ، دوز را بین 25 تا 100 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز (50-200 میلی گرم در روز) تنظیم کنید.
-≥16 سال
50 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز (100 میلی گرم در روز) در ابتدا ؛ بر اساس تحمل بیمار و پاسخ درمانی فردی ، دوز را بین 25 تا 100 میلی گرم خوراکی 2 بار روزانه (50-200 میلی گرم در روز) تنظیم کنید.
-تزریق
برای تشنج با شروع پارشیال در نوجوانان ≥ 16 سال مبتلا به صرع مشخص شده است
تزریق ممکن است در بیمارانی که تجویز خوراکی به طور موقت برای آنها امکان پذیر نیست استفاده شود
- کمتر از 16 سال: ایمنی و کارآیی اثبات شده نیست
-≥16 سال: در ابتدا 50 میلی گرم IV هر12 ساعت ؛ بر اساس تحمل بیمار و پاسخ درمانی فردی ، دوز را بین 25-100 میلی گرم IV هر 12 ساعت  (50-200 میلی گرم در روز) تنظیم کنید.
تجربه مطالعه بالینی در خصوص تزریق دارو به 4 روز درمان متوالی محدود می شود.
- اختلال کبدی در کودکان
-شروع تنظیمات دوز
11 تا <20کیلوگرم: از 0.5 میلی گرم در کیلوگرم خوراکی 2 بار در روز (1 میلی گرم در کیلوگرم در روز) شروع کنید
20 تا <50 کیلوگرم: از 1.5 میلی گرم در کیلوگرمخوراکی 2 بار در روزشروع کنید (3 میلی گرم در کیلوگرم در روز)
≥50 کیلوگرم: با 25 میلی گرم خوراکی 2 بار در روز (50 میلی گرم در روز) شروع کنید
- حداکثر دوز با اختلال کبدی
11 تا <20 کیلوگرم: بیش از 2 میلی گرم در کیلوگرم خوراکی 2 بار در روز پیشنهاد نمی شود (4 میلی گرم در کیلوگرم در روز)
20 تا <50 کیلوگرم: 1.5 میلی گرم در کیلوگرم خوراکی 2 بار در روز (3 میلی گرم در کیلوگرم در روز)
≥50 کیلوگرم: بیش از 75 میلی گرم  خوراکی 2 بار در روز پیشنهاد نمی شود(150 میلی گرم در روز)

ازدیاد حساسیت

حساسیت بیش از حد- اسپاسم برونش و آنژیوادم 

یبوست , آنژیوادم , سرگیجه , ضعف , کاهش نوتروفیل خون , کاهش گلبول سفید خون , ازدیاد حساسیت , خواب آلودگی , درد در ناحیه تزریق , خستگی , آتاکسی , سوء هاضمه , برونکو اسپاسم , تحریک پذیری , بی حالی و رخوت , اختلالات روانپزشکی , کاهش تعادل , سرخوشی , راه رفتن غیر عادی , نیستاگموس , تهوع و استفراغ , آستنیا (ضعف فیزیکی و کاهش سطح انرژی) , سداسیون , افکار خودکشی

خواب آلودگی ، خستگی ، پرخوابی ، بی حالی ، ضعف ، سداسیون ، راه رفتن غیر عادی ، آتاکسی ، سرگیجه ، اختلال تعادل ، اختلال روانپزشکی ، آستنی ، نیستاگموس ،سرخوشی ، درد در محل تزریق ، احساس نشئگی ، تحریک پذیری ، حالت تهوع ، استفراغ ، سوء هاضمه ، یبوست ، کاهش تعداد گلبول های سفید خون ، افکارخودکشی ، واکنش حساسیت بیش از حد ، آنژیوادم ، اسپاسم برونش ، کاهش نوتروفیل ها

لاسمیدیتان , ریفامپین , لوتیراستام , متوکلوپرامید , کاربامازپین , دیو تترابنازین , استری پنتول , روکاپاریب , برکسانولون , لمبورکسانت , سنوبامات , سلینکسور

- داروهای ضد صرع خطر رفتار و افکار خودکشی را افزایش می دهند.
- ممکن است باعث واکنشهای جانبی روحی روانی، از جمله علائم غیرسایکوتیک و سایکوتیک  شود.
- ممکن است باعث خواب آلودگی و خستگی (وابسته به دوز) ، سرگیجه و اختلال در راه رفتن یا هماهنگی شود.
- واکنشهای ازدیاد حساسیت گزارش شده است از جمله برونکوسپاسم و آنژیوادم.
- متابولایزرهای ضعیف CYP2C19 و بیمارانی که از مهار کننده های CYP2C19 استفاده می کنند ممکن است به کاهش دوز نیاز داشته باشند. القا کننده های قوی CYP2C19 (به عنوان مثال ، ریفامپین) به افزایش دوز نیاز دارند.
- مصرف همزمان با کاربامازپین ممکن است بدن را بیشتر در معرض کاربامازپین-اپوکسید ، متابولیت فعال کاربامازپین، قرار دهد.
- از آنجا که بریواراستام می تواند غلظت فنی توئین در پلاسما را افزایش دهد، هنگامی که بریواراستام به رژیم درمانی مداوم با فنی تویین، اضافه شود یا از رژیم حذف شود، سطح فنی توئین را در بیماران کنترل کنید.
-اثرات هماتولوژیک: ممکن است باعث ناهنجاری های هماتولوژیک شود. کاهش قابل توجه تعداد گلبول های سفید و کاهش تعداد نوتروفیل گزارش شده است.

- بررسی بروز یا بدتر شدن افسردگی ، تغییرات غیرمعمول در خلق و خو یا رفتار، یا افکارو رفتار خودآزاری و خودکشی ؛
- در صورت داشتن برنامه برای قطع دارو ، به دلیل خطر افزایش دفعات تشنج و حالات صرع ، دارو را به تدریج قطع کنید. اگر به دلیل یک عارضه نامطلوب جدی نیاز به قطع دارو باشد ، سریعا دارو را قطع کنید.
- تزریق دارو ممکن است برای بیمارانی که تجویز خوراکی به طور موقت برای آنها امکان پذیر نیست استفاده شود. تجربه مطالعه بالینی با تزریق دارو به 4 روز متوالی درمان محدود می شود.
- مصرف همزمان با ریفامپین: افزایش 100٪  دوز(یعنی دوز دو برابر)

تاکنون به اثبات نرسیده است.

هیچ مطالعه کافی و کنترل شده ای در زنان باردار وجود ندارد.
در مطالعات حیوانی ، بریواراستام در مواجهه پلاسمایی نسبت به مواجهه بالینی شواهدی بیشتری از سمیت رشدی ایجاد کرده است.

توزیع در شیر مادر ناشناخته است.
مطالعات روی موش ها دفع در شیر را نشان داده است.
از آنجا که بسیاری از داروها از طریق شیر مادر دفع می شوند ، باید تصمیم گرفت که با توجه به اهمیت دارو برای مادر، قطع شیردهی یا قطع  مصرف دارو صورت گیرد.