اطلاعات دارویی کلرپروتیکسن

تیوگزانتن های آنتی سایکوتیک با مهار گیرنده های دوپامینی پس سیناپسی در مغز عمل میکنند.همچنین  اثر بلاک کنندگی آلفا ادرنرژیک و کاهش ترشح اغلب هورمون های هیپوتالاموسی و هیپوفیزی را دارد.اگرچه در نتیجه ی بلاک شدن فاکتور مهاری پرولاکتین که باعث مهار ترشح پرولاکتین از غده هیپوفیز میشود، غلظت پرولاکتین افزایش می یابد

یک داروی ضد روان پریشی نسل قدیم ازدسته ی تیوکسانتین است. قدرت آنتی سایکوتیک کمی دارد (نصف تا 2/3 کلرپرومازین). کلروپروتیکسن اثر ضد افسردگی یا مسکن را کاملاً نشان نداده است اما اثرات ضد استفراغ را نشان داده است. در معالجه عصبی ، روحی و عاطفی استفاده می شود. تصور می شود که بهبود در چنین شرایطی ناشی از تأثیر دارو بر مسیرهای عصبی در مناطق خاص مغز است. کلرپروتیکسن دارای پروفایل اثر جانبی مشابه کلرپرومازین است ، گرچه عوارض جانبی آلرژیک و آسیب کبدی کمتر مشاهده می شود.

پذیرفته شده:
-درمان اختلالات روانی(کنترل علائم اولیه و ثانویه اختلالات روانی )
-تزریق فلوپنتیکسول دکانوئات طولانی اثر ممکن است در کنترل بیماران شیزوفرنی مزمن غیر آژیته که با نورولپتیک های کوتاه اثر پایدار شده اند استفاده شود
پذیرفته نشده :
فلوپنتیکسول برای مدیریت و کنترل بیماران سایکویتک شدیدا بی قرار،بیماران روان پریش،یا سالمندان با درجاتی از گیجی یا بی قراری اندیکاسیون ندارد

دوزهای دارویی در این کلاس برای بیماران مختلف متفاوت خواهد بود. دستورات پزشک را دنبال کنید. اطلاعات زیر فقط دوزهای متوسط این داروها را شامل می شود. اگر دوز مصرفی شما متفاوت است ، آن را تغییر ندهید ، مگر اینکه پزشک به شما گفته باشد
برای درمان روان پریشی:
برای فرم های خوراکی (سوسپانسیون یا قرص):
بزرگسالان و نوجوانان - 25 تا 50 میلی گرم  سه یا چهار بار در روز.
کودکان 6 تا 12 سال - 10 تا 25 میلی گرم سه یا چهار بار در روز.
کودکان تا 6 سال - مصرف و دوز آن باید توسط پزشک تعیین شود.
برای فرم تزریقی:
بزرگسالان و نوجوانان - 25 تا 50 میلی گرم ، سه یا چهار بار در روز به عضله تزریق می شود.
کودکان تا 12 سال - میزان مصرف و دوز آن باید توسط پزشک تعیین شود

از عوارض جانبی شدید یا غیر قابل برگشت کلرپروتیکسن ، که منجر به عوارض بعدی می شود ، می توان به دیسکینزی تاخیری، تشنج ، لوپوس اریتماتوز سیستمیک اشاره کرد.

کلروپروتیکسن اثرات بالقوه تهدید کننده حیات ایجاد می کند که شامل یرقان انسدادی، سندرم بدخیم نورولپتیک است که باعث قطع درمان با کلروپروتیکسن هستند.

علائم و نشانه هایی که پس از مصرف بیش از حد حاد کلرپروتیکسن ایجاد می شود شامل کاهش فشار خون ، تاکی کاردی ، آریتمی های قلبی ، تشنج ، دپرسیدن قلبی ، ایست تنفسی ، کاهش پریستالیست GIT ، الیگوری حاد است.

واکنشهای جانبی علامت دار تولید شده توسط کلروپروتیکسن کم و بیش قابل تحمل است و در صورت شدت یافتن ، می تواند به صورت علامتی درمان شود ، این موارد شامل بثورات پوستی X ، آرام بخشی ، پارکینسون ، آکاتیسیا ، افت فشار خون ، حالت تهوع و استفراغ ، دیستونی حاد،القاخصومت ،علادم خارج است. 

افدرین , بروموکرپتین , دوپامین , لوودوپا , گوانیتیدین , متارامینول تارترات , متوکسامین

کلرپروتیکسن باید با احتیاط فوق العاده در بیمارانی که اکاتیسیا و بی قراری دارندرا با احتیاط مصرف شود زیرا این بیماران ممکن است افزایش فشار، خشونت،اضطراب،افسردگی،بیخوابی و تمایل به خودکشی را نشان دهند.از آنجا که احتمال وجود خودکشی در روان پریشی شدید وجود دارد ، بیماران باید در طول درمان سریع با دارو تحت مراقبت قرار بگیرند
_در صورت استفاده از این دارو در بیمارانی که تغییر ناگهانی فشارخون، ممکن است منجر به مشکلات جدی سیستم قلبی- عروقی شود ، باید احتیاط  فراوان در نظر گرفته شود.
_ کلرپروتیکسن باید با احتیاط به بیماران مبتلا به آسیب کبدی و یا کلیوی تجویز شود.
_ بیماران باید در مورد تغییرات عملکرد تیروئید ، تغییر در سرعت متابولیکی پایه ، توسعه ی نودول ها یا یک افزایش گسترش اندازه غده تیروئید ... تحت نظارت قرار گیرند.
_ دارو باید با احتیاط در بیماران مبتلا به سابقه اختلالات صرعی تجویز شود.

-کلروپروتیکسن ممکن است همراه با غذا یا یک لیوان پر (8 اونس) آب یا شیر مصرف شود تا تحریک معده کاهش یابد.
-دور از دسترس اطفال نگه دارید.
-دارو را در دمای اتاق و دور از گرما ، رطوبت و نور مستقیم در ظرف دربسته نگه دارید. از یخ زدگی خودداری کنید.
-اگر دوز این دارو را فراموش کردید ، آن را در اسرع وقت مصرف کنید. با این حال ، اگر تقریباً زمان نوبت بعدی رسیده است ، از دوز فراموش شده صرف نظر کرده و به برنامه منظم دوز خود برگردید. دوز را دو برابر نکنید.

مشخص نیست که تیوگزانتن ها در شیر مادر ترشه می شوند یا خیر. احتیاط توصیه می شود زیرا فنوتیازین های مرتبط با دارو از طریق شیر مادر توزیع می شوند و باعث افزایش خطر دیسکینزی تاخیری و خواب آلودگی احتمالی در نوزاد شیرخوار می شوند.