اطلاعات دارویی پگ اینترفرون بتا

بیان و پاسخ به آنتی ژن های سطح را تغییر می دهد و می تواند فعالیت های سلول ایمنی را افزایش دهد. خواص اینترفرون بتا که واکنشهای بیولوژیکی را اصلاح می کند با اثر متقابل گیرنده های سطح سلول ایجاد می شود. مکانیسم آن در درمان بیماری ام اس ناشناخته است.
 

مکانیسم عمل:
سازوکاری که پگ اینترفرون بتا -1a اثرات خود را در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس اعمال می کند ناشناخته است.
جذب:
بعد از 125 میکروگرم دوز زیر جلدی پگینترفرون بتا -1a در بیماران مولتیپل اسکلروزیس ، حداکثر غلظت بین 1 تا 1.5 روز رخ داد ، میانگین Cmax 280 pg / ml بود و AUC بیش از 14 روز فاصله دوز 34.8 ng.hr / ml بود. .
حجم توزیع:
481 لیتر
اتصال پروتئین:
در دسترس نیست
متابولیسم:
Peginterferon beta-1a به طور گسترده در کبد متابولیزه نمی شود.
مسیر حذف:
مسیر اصلی دفع کلیه است.
نیمه عمر:
78 ساعت
کلیرنس:
4.1 لیتر در ساعت
 

مولتیپل اسکلروزیس ، عودکننده: درمان بیماران مبتلا به اشکال عودکننده بیماری مولتیپل اسکلروزیس ، از جمله سندرم جدا شده بالینی ، بیماری عود کننده-بهبودی و بیماری پیشرونده ثانویه فعال
 

دوز معمول بزرگسالان برای مولتیپل اسکلروزیس:
روز اول: 63 میکروگرم زیر جلدی
روز پانزدهم: 94 میکروگرم زیر جلدی
روز 29 و هر 14 روز پس از آن: 125 میکروگرم زیر جلدی

حساسیت بیش از حد به اینترفرون بتا یا پگ اینترفرون طبیعی یا نوترکیب یا هر یک از اجزای فرمولاسیون آن.

بیشتر رایج:
مشکل در حرکت است-خارش ، بثورات ، قرمزی ، درد ، تورم یا گرما در محل تزریق-کمبود یا از دست دادن قدرت-سفتی عضله-درد ، قرمزی یا شلی پوست در محل تزریق-تغییر رنگ پوست به رنگ سبز آبی تا سیاه-لرز-سرفه-اسهال-سرگیجه-تب یا دمای بدن بسیار شدید-تنفس سریع و کم عمق-ضربان قلب سریع و ضعیف-تب-احساس عمومی ناراحتی یا بیماری-درد مفصل-دردهای عضلانی ، گرفتگی و درد-پوست رنگ پریده و نرم-آبریزش بینی-لرزیدن-گلو درد-تعریق-تشنگی-مشکل خواب-خستگی یا ضعف غیرمعمول-استفراغ

کمتر رایج:
ادرار تیره-کاهش اشتها-احساس خستگی یا ضعف عمومی-خارش پوست-مدفوع به رنگ روشن-درد معده یا شکم-چشم یا پوست زرد

نادر:
مشکل در بلعیدن-کهیر یا جوش ، بثورات پوستی-تورم بزرگ ، مانند کهیر در صورت ، پلک ها ، لب ها ، زبان ، گلو ، دست ها ، پاها ، پاها یا اندام های تناسلی
پف یا تورم پلک ها یا اطراف چشم ها ، صورت ، لب ها یا زبان-قرمزی پوست-تنگی در قفسه سینه

Zidovudine-Pegvaliase-Pegloticase-Cladribine

اختلالات خود ایمنی:
ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک ، پرکاری و کم کاری تیروئید و هپاتیت،خود ایمن  گزارش شده است. قطع درمان در بیمارانی که به یک اختلال خودایمنی جدید مبتلا می شوند لازم است.
سرکوب مغز استخوان:
ممکن است باعث کاهش تعداد سلول های خون محیطی در تمام رده های سلولی ، از جمله موارد نادر پان سیتوپنی و ترومبوسیتوپنی شدید شود. CBC را با دیفرانسیل و پلاکت کنترل کنید. بیماران را از نظر عفونت ، خونریزی و علائم کم خونی کنترل کنید. بیماران مبتلا به سرکوب میلو ممکن است نیاز به نظارت فشرده تری داشته باشند.
 اثرات کبدی:
آسیب شدید کبدی ، از جمله هپاتیت ، هپاتیت خود ایمنی و نارسایی شدید کبدی (نادر) گزارش شده است. افزایش بدون علامت ترانس آمینازهای کبدی نیز گزارش شده و پس از ترمیم مجدد عود کرده است. علائم و نشانه های آسیب کبدی را کنترل کنید.
 حساسیت بیش از حد:
آنافیلاکسی و سایر واکنشهای آلرژیک جدی (به عنوان مثال ، آنژیوادم ، کهیر) ممکن است رخ دهد (نادر). در صورت بروز واکنش آلرژیک جدی ، درمان را قطع کنید و درمان حمایتی مناسب را شروع کنید.
واکنش های محل تزریق:
واکنش های محل تزریق (به عنوان مثال اریتم محل تزریق ، درد ، خارش ، ورم ، نکروز) می تواند با استفاده از زیر جلدی رخ دهد. اگر نکروز در یک مکان واحد رخ داد ، از تجویز در نزدیکی منطقه آسیب دیده خودداری کنید. در صورت بروز ضایعات متعدد ، تا زمان بهبودی آن را قطع کنید.
 اختلالات اعصاب و روان:
افسردگی ، افکار خودکشی و خودکشی گزارش شده است. نظارت بر علائم افسردگی و افکار خودکشی. قطع درمان با ایجاد افسردگی یا سایر علائم شدید روانپزشکی را در نظر بگیرید.
میکروآنژیوپاتی ترومبوتیک:
میکروآنژیوپاتی ترومبوتیک (TMA) ، از جمله پورپورای ترومبوسیتوپنیک ترومبوتیک (TTP) یا سندرم اورمیک همولیتیک (HUS) ، با محصولات اینترفرون بتا (کشنده) گزارش شده است. چندین هفته پس از شروع درمان موارد گزارش شده است. نظارت بر فشار خون بالا ، ترومبوسیتوپنی ، نارسایی کلیوی ؛ مصرف در بیمارانی که TMA ایجاد می کنند و به طور مناسب مدیریت می کنند ، قطع شود

-به بیمار باید توصیه شود که نقاط تزریق (شکم ، پشت بازو و ران) را بچرخاند.
-قلم و سرنگ های پر شده فقط برای یک دوز هستند و باید پس از استفاده دور ریخته شوند.
-استفاده پروفیلاکتیک و همزمان از مسکن ها و / یا تب ها و تیتراسیون دوز ممکن است از علائم شبه آنفولانزا که گاهی اوقات تجربه می شود جلوگیری یا کاهش دهد.

اطلاعات مربوط به استفاده از پگینترفرون بتا -1a در بارداری محدود است .
به طور کلی ، درمان های اصلاح کننده بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) قبل از بارداری برنامه ریزی شده متوقف می شود ، مگر در خانمهایی که در معرض خطر بالای فعالیت ام اس قرار دارند.
تأخیر در بارداری برای زنانی که فعالیت بیماری مداوم دارند توصیه می شود.