اطلاعات دارویی اولاراتوماب

اولاراتوماب، نوعی آنتی‌بادی بلوک کننده PDGFR-α است که به این گیرنده باند شده و از فعالیت آن جلوگیری می‌کند.

اولاراتوماب دارویی است که مجوز لازم را  از طریق سازمان غذا و داروی آمریکا در اکتبر 2016 برای درمان سارکوم بافت نرم با زیرگونه بافت شناسی غیر کاپوسی(لیومیوسارکوما،لیپوسارکوما و سارکوم های سینوویال) که به آنتراسیکلین حساس هستند و به پرتودرمانی یا جراحی پاسخ درمانی مطلوب نداده اند دریافت کرده است. اولاراتوماب، یک آنتی بادی مونوکلونال هموگلوبین G1 انسانی است که به گیرنده آلفای فاکتور رشد مشتق از پلاکت که روی سلول های مزانشیال بروز می کند، متصل می شود. گیرنده آلفای فاکتور رشد مشتق از پلاکت که روی سطح سایر سلول های مزانشیال و سلول های سایر تومورها نظیر سارکوم ها هم یافت می شود و در تکثیر سلولی و متاستازنقش ثابت شده دارد.

اولاراتوماب پس از تزریق وریدی، حجم توزیعی معادل ۷٫۷ لیتر در حالت پایا دارد و نیمه‌عمرش معادل ۱۱ روز است.

این دارو در ترکیب با دوکسورابیسین جهت درمانِ سارکوم بافت نرم بالغین که قابل جراحی یا پرتودرمانی نباشد؛ یا آنهایی که قبلاً هیچگونه درمانی دریافت نکرده‌اند، به‌کار می‌رود.

اولاراتوماب به شکل انفوزیون وریدی طی 60 دقیقه با دوز 15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روزهای 1 و 8 چرخه های 21 روزه تا زمان پیشرفت بیماری به دلیل عدم پاسخ دهی درمانی یا مسمومیت دارویی غیرقابل تحمل، ادامه می یابد. این دارو را باید همراه با دوکسوروبیسین در 8 چرخه اول تجویز کرد. همچنین، بیمار باید 25 تا 50 میلی گرم وریدی دیفن هیدرامین و 10 تا 20 میلی گرم دگزامتازون وریدی قبل از شروع اولاراتوماب در روز اول چرخه اول دریافت کند.

این دارو هیچگونه منع مصرفی بجز حساسیت به دارو ندارد.

در مطالعات انجام شده، مهمترین عارضهٔ جانبیِ ترکیب اولاراتوماب/دوکسورابیسین، نوتروپنی بوده که نوع ۳ تا ۴ آن در ۵۵٪ بیماران دیده شده است. دردهای اسکلتی-عضلانی درجه ۳ تا ۴ در ۸٪ بیماران وجود دارد. عوارض جانبی خفیف تر دیگر عبارتند از: لنفوپنی، سردرد، اسهال، تهوع، استفراغ، التهاب مخاط (موکوزیت) و بروز حساسیت موضعی در محل تزریق.

این دارو چون توسط سیتوکروم پی ۴۵۰ کبدی تجزیه نمی‌شود و عبور تراغشایی هم ندارد در نتیجه انتظار نمی‌رود که با هیچ داروی دیگری تداخل اثر داشته باشد.

ترکیب این دارو با دوکسوروبیسین ممکن است میزان مسمومیت دستگاه گوارش را افزایش دهد ، از جمله اسهال ، حالت تهوع ، استفراغ و درد شکمی.

• بروز بالاتر لنفوپنی و نوتروپنی درجه 3 و 4 و میزان بالاتر ترومبوسیتوپنی گزارش شده در بیماران تحت درمان با دوکسوروبیسین ممکن روی دهد.
• ممکن است واکنش های مرتبط با تزریق ایجاد کند.
• واکنش های مربوط به تزریق ممکن است نیاز به قطع موقتی یا قطع مداوم تزریق داشته باشد.
• بر اساس داده های حیوانات و مکانیسم عملکرد آن ، در صورت تجویز به یک زن باردار می تواند باعث آسیب به جنین شود.
• علائم زیر نیاز به مراقبت پزشکی دارد ، اما اضطراری نیست. پس از مشاهده موارد زیر ، با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود تماس بگیرید:
• حالت تهوع
• استفراغ
• اسهال
• خونریزی یا کبودی غیرمعمول
• مدفوع سیاه یا خون در مدفوع
• خون در ادرار
• خستگی مفرط
• زخم های دهانی
• علائم عفونت مانند قرمزی یا تورم ، گلودرد ، درد در گوش یا سینوس ها ، سرفه مخاطی ، یا سوزش ادرار.
• علائم کم آبی بدن: خستگی ، تشنگی ، خشکی دهان ، کاهش میزان ادرار یا سرگیجه.
• علائم قند خون بالا مانند گیجی ، احساس خواب آلودگی ، تشنگی بیشتر ، گرسنگی ، دفع ادرار بیشتر ، گرگرفتگی ، تنفس سریع یا نفسی که بوی میوه می دهد.
• سوزش ، بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست یا پا.
• علائم مشکل الکترولیت مانند گیجی ، تغییرات خلقی ، درد یا ضعف عضلانی ، ضربان قلب غیر طبیعی ، تشنج یا حالت تهوع و استفراغ.

مصرف این دارو بستگی به نظر پزشک دارد.