اطلاعات دارویی ناتالیزومب

● مکانیسم اثر ناتالیزوماب شامل اتصال به زیرواحد آلفا-4 اینتگرین، به ویژه اینتگرین α4β1 و α4β7 است.

● با انجام این کار، از چسبندگی و مهاجرت سلول های ایمنی، به ویژه لنفوسیت ها، در داخل اندوتلیوم به بافت های ملتهب جلوگیری می کند.

● این تعدیل حرکت سلول های ایمنی به کاهش التهاب در سیستم عصبی مرکزی کمک می کند و آن را در درمان بیماری هایی مانند مولتیپل اسکلروزیس موثر می کند.

● ناتالیزوماب با اتصال به زیرواحد آلفا-4 اینتگرین در سطح سلول های ایمنی، به ویژه لنفوسیت ها، عمل می کند.

● این اتصال از حرکت سلول های ایمنی در سراسر سد خونی مغزی جلوگیری می کند و التهاب مرتبط با شرایطی مانند مولتیپل اسکلروزیس را کاهش می دهد.

● با مهار این مهاجرت، ناتالیزومب پاسخ ایمنی را تعدیل می کند و منجر به کاهش شدت علائم می شود.

● نیمه عمر ناتالیزوماب تقریباً 11 روز است.

● این دارو از طریق انفوزیون داخل وریدی تجویز می شود و اجازه می دهد تا آزادسازی کنترل شده و پایدار در جریان خون ایجاد شود.

● این دارو در درجه اول از طریق تجزیه پروتئولیتیک حذف می شود.

● مولتیپل اسکلروزیس (MS)
● بیماری کرون

● دوز توصیه شده ناتالیزومب 300 میلی گرم (میلی گرم) است که به صورت داخل وریدی (IV) طی یک ساعت هر چهار هفته یکبار تجویز می شود.

● این دوز برای هر دو بیماری کرون و مولتیپل اسکلروزیس عودکننده (RMS) یکسان است.

● حساسیت مفرط شناخته شده به Natalizumab یا هر جزء از فرمولاسیون.

● سابقه فعلی یا گذشته لکوانسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده (PML).

● سرولوژی مثبت برای ویروس JC مگر اینکه مزیت آن بیشتر از خطر بالقوه باشد.

عوارض جانبی رایج:
● خستگی
● سردرد
● واکنش های تزریق (تب، لرز، حالت تهوع، گرگرفتگی)
● عفونت های تنفسی و مجاری ادراری

عوارض جانبی جدی:
● لکوانسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده (PML)
● سمیت کبدی
● واکنش های حساسیت (آنافیلاکسی، آنژیوادم)
● افزایش خطر ابتلا به عفونت

عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی:
● مصرف همزمان ناتالیزوماب با سایر عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی ممکن است خطر عفونت را افزایش دهد.

واکسن‌ها:
● واکسن‌های زنده نباید همزمان با ناتالیزوماب تجویز شوند، زیرا ممکن است در اثربخشی واکسن اختلال ایجاد کند.

● واکسن های غیرفعال ممکن است در طول درمان با ناتالیزوماب کمتر موثر باشند.

لوکوآنسفالوپاتی چند کانونی پیشرونده (PML):
● ناتالیزوماب خطر ابتلا به PML، یک عفونت جدی مغزی را افزایش می دهد.

● این خطر در افرادی که قبلا در معرض ویروس JC قرار گرفته اند بیشتر است.

سمیت کبدی:
● مواردی از آسیب کبدی از جمله افزایش آنزیم های کبدی و نارسایی کبدی گزارش شده است.

واکنش های حساسیت بیش از حد:
● آنافیلاکسی و سایر واکنش های آلرژیک می تواند در حین یا بعد از انفوزیون رخ دهد.

● سرکوب سیستم ایمنی: ناتالیزوماب ممکن است خطر عفونت را افزایش دهد. بیماران باید از نظر علائم عفونت تحت نظر باشند و وضعیت واکسیناسیون باید به روز باشد.

● عملکرد کبد: نظارت منظم بر عملکرد کبد، به ویژه در بیمارانی که از قبل بیماری های کبدی دارند، توصیه می شود.

● اثرات هماتولوژیک: ناتالیزوماب ممکن است منجر به تغییراتی در تعداد سلول های خونی شود که نیاز به نظارت دوره ای دارد.

● ناتالیزوماب تنها در صورتی باید در دوران بارداری استفاده شود که فواید احتمالی آن خطر بالقوه برای جنین را توجیه کند.