اطلاعات دارویی هیدروکسی زین

مکانیسم اثر

هیدروکسی زین یک آنتاگونیست انتخابی گیرنده H1 هیستامینی است. اثرات آرام بخش و خواب آور دارو عمدتا به خاطر مهار فعالیت سطح ساب کورتیکال سیستم عصبی مرکزی می باشد.
خاصیت آنتی اسپاسمودیک هیدروکسی زین ظاهرا به خاطر تداخل آن با مکانیسم عوامل اسپاسموژنیک مانند استیل کولین، هیستامین و سروتونین می باشد.
اثر ضد تهوعی آن نیز احتمالا به خاطر فعالیت آنتی کولینرژیکی مرکزی آن است.

فارماکودینامیک

هیدروکسی زین دارای خاصیت آنتی هیستامینی, تضعیف سیستم عصبی مرکزی, آنتی کولینرژیک, آنتی اسپاسمودیک, بی حسی موضعی, ضد درد, خواب آوری و ضد تهوع می باشد. همچنین تا حدودی اثرات شل کننده عضلات دارد.

فارماکوکینتیک

جذب: هیدروکسی زین پس از مصرف خوراکی به سرعت از دستگاه گوارش جذب می شود و تقریباً 2 ساعت پس از تجویز به حداکثر غلظت پلاسما (Tmax) می رسد.
حجم توزیع: هیدروکسی زین به طور گسترده ای در اکثر بافت ها و مایعات بدن توزیع می شود و حجم توزیع آن در بزرگسالان 16 لیتر برکیلوگرم و در سالمندان 23 لیتر بر کیلوگرم است.
اتصال پروتئینی: نشان داده شده است که هیدروکسی زین در شرایط آزمایشگاهی به آلبومین انسان متصل می شود ، اما میزان اتصال پروتئین در پلاسما ارزیابی نشده است.
متابولیسم: هیدروکسی زین توسط CYP3A4 و CYP3A5 در کبد متابولیزه می شود. در حالی که سرنوشت دقیق متابولیکی هیدروکسی زین مشخص نیست ، متابولیت اصلی و فعال آن (45 تا 60 درصد از دوز خوراکی تجویز شده) ، تولید شده توسط اکسیداسیون قسمت الکل آن به یک اسید کربوکسیلیک ، نسل دوم آنتی هیستامین، یعنی ستیریزین است. هیدروکسی زین احتمالاً به چندین متابولیت دیگر تجزیه می شود ، اگرچه ساختارها و مسیرهای خاصی در انسان روشن نشده است. 
مسیر حذف: تقریبا 70٪ متابولیت فعال هیدروکسی زین ، ستیریزین ، بدون تغییر از طریق ادرار دفع می شود. میزان دقیق دفع کلیوی و مدفوع در انسان مشخص نشده است.
نیمه عمر: گزارش شده است که نیمه عمر هیدروکسی زین 25-14 ساعت است و به نظر می رسد به طور متوسط در کودکان (1/7 ~ ساعت) نسبت به بزرگسالان (20 ساعت) کمتر باشد. نیمه عمر حذف در سالمندان طولانی تر است ، به طور متوسط تقریباً 29 ساعت و به احتمال زیاد در بیماران با اختلالات کلیوی یا کبدی به طور مشابه طولانی می شود.

موارد مصرف هیدروکسی زین

اضطراب
تهوع استفراغ
خارش
آرام بخشی و خواب آوری
کهیر

مقدار مصرف هیدروکسی زین

*بزرگسالان:

1-اضطراب : مونوتراپی یا درمان کمکی:
توجه: ممکن است برای بی خوابی همراه با اضطراب یا کنترل فوری علائم تا مدت زمان کوتاهی تا زمانی که درمان نگهدارنده موثر باشد مفید باشد.
خوراکی: محدوده دوز معمول: 25 تا 50 میلی گرم تا 4 بار در روز ، در صورت لزوم ممکن است براساس پاسخ و تحمل تا 400 میلی گرم در روز افزایش یابد.
حداکثر دوز تکی: 100 میلی گرم. برای بی خوابی همراه با اضطراب ، آن را قبل از خواب استفاده کنید.
عضلانی: 50 تا 100 میلی گرم در ابتدا و سپس هر 4 تا 6 ساعت در صورت نیاز.

2-کهیر:
توجه: آنتی هیستامین های نسل دوم با خواب آوری کمتر ارجح هستند.
خوراکی: دوز اولیه: 10 تا 25 میلی گرم هنگام خواب ؛ ممکن است بر اساس پاسخ و تحمل، 10 تا 25 میلی گرم هر هفته تا 200 میلی گرم در روز افزایش یابد. قبل از خواب مصرف شود یا در 3 تا 4 دوز منقسم تجویز شود. حداکثر دوز منفرد: 100 میلی گرم

3-آرام بخشی و خواب آوری:
خوراکی : 50 تا 100 میلی گرم
عضلانی: 25 تا 100 میلی گرم

4-تهوع استفراغ:
عضلانی : 25 تا 100 میلی گرم

*کودکان

1-آرام بخشی و خواب آوری، قبل و بعد از عمل ، درمان کمکی:
خوراکی: کودکان و نوجوانان: 0.6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دوز ؛ حداکثر دوز: 100 میلی گرم در هر دوز
عضلانی: نوزادان ، کودکان و نوجوانان: 1.1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دوز. حداکثر دوز: 100 میلی گرم در هر دوز

2-آرام بخشی، درمان کمکی در اقدامات پزشکی (به عنوان مثال ، دندانپزشکی ، اکوکاردیوگرافی):
اطلاعات محدود موجود: کودکان 2 تا 12 ساله: خوراکی: 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هر دوز به عنوان یک دوز واحد، 30 تا 45 دقیقه قبل از عمل در ترکیب با سایر داروهای آرامبخش (به عنوان مثال ، میدازولام ،  کلرال هیدرات) در کودکان قبل از اقدامات دندانپزشکی یا اکوکاردیوگرافی استفاده شده است. حداکثر دوز: 100 میلی گرم در هر دوز

3-ضد استفراغ:
توجه: توصیه های متخصص در مورد تهوع و استفراغ بعد از عمل (PONV) هیدروکسی زین را به عنوان یک گزینه درمانی پیشنهاد نمی کند. استفاده به طور معمول توسط عوامل جدیدتر با مشخصات ایمنی بهبود یافته جایگزین شده است.
نوزادان ، کودکان و نوجوانان:
عضلانی: 1.1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دوز. حداکثر دوز: 100 میلی گرم در هر دوز.

4-اضطراب:
توجه: FDA این دارو را برای استفاده در اضطراب تأیید کرده است. متخصصان کودکان هیدروکسی زین را به عنوان گزینه درمانی برای مدیریت اختلالات اضطرابی (به عنوان مثال ، اختلال اضطراب عمومی ، اضطراب جدایی ، ترس های خاص ، اختلال وحشت ، PTSD) در نظر نمی گیرند.
کودکان و نوجوانان:
از راه خوراکی: 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در هر دوز هر 6 ساعت.
حداکثر دوز وابسته به سن است: سن <6 سال: 12.5 میلی گرم در دوز ؛ سن ≥6 سال: 25 میلی گرم در هر دوز.
توجه: در کودکان ، برخی از متخصصان دوزهای اولیه کمتری را توصیه کرده اند.


5-خارش همراه با شرایط آلرژیک یا کهیر مزمن:
کودکان و نوجوانان:
دوز مصرفی بر اساس سن:
کودکان <6 سال: خوراکی: 12.5 میلی گرم 3 تا 4 بار در روز
کودکان 6 سال به بالا و بزرگسالان: خوراکی: 12.5 تا 25 میلی گرم 3 تا 4 بار در روز.
توجه: بر اساس مطالعات فارماکوکینتیک ، دوز یک بار در روز (هنگام خواب) یا دو بار در روز ممکن است به دلیل نیمه عمر طولانی کافی باشد.

دوز مصرفی بر اساس وزن:
وزن بیمار ≤40 کیلوگرم: خوراکی: 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز هر 6 تا 8 ساعت در صورت لزوم تقسیم می شود.
حداکثر دوز: 25 میلی گرم در هر دوز.
توجه: بر اساس مطالعات فارماکوکینتیک ، دوز یک بار در روز (هنگام خواب) یا دو بار در روز ممکن است به دلیل نیمه عمر طولانی کافی باشد.
وزن بیمار> 40 کیلوگرم: خوراکی: 25 تا 50 میلی گرم یک بار در روز قبل از خواب یا دو بار در روز

6-خارش به علت مصرف اپیوئید:
اطلاعات محدود موجوداست.
کودکان و نوجوانان:
عضلانی، خوراکی: 0.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دوز هر 6 ساعت در صورت لزوم.
حداکثر دوز معمول: 50 میلی گرم در هر دوز 

*سالمندان: منع مصرف

موارد منع مصرف

حساسیت بیش از حد به هیدروکسی زین یا هر یک از اجزای فرمولاسیون
اوایل بارداری (3 ماهه اول)
فاصله QT طولانی
تزریق: تزریق زیرجلدی ، داخل شریانی یا وریدی

عوارض جانبی هیدروکسی زین

سیستم عصبی مرکزی: خواب آلودگی (گذرا)، سردرد
 تنفسی: سرکوب تنفسی (دوزهای بالا)
آنتی کولینرژیک: خشکی دهان

تداخلات دارویی

ایپراتروپیوم بروماید , تالیدومید , تیوتروپیوم بروماید , زولپیدم , کلوزاپین , آزلاستین , فلونیترازپام , گلیکوپیرونیوم توسیلات , پیتولیسانت , بروم پریدول , بلونانسرین , کلرمتیازول , لمبورکسانت , اورفنادرین , سوورکسانت , پراملینتاید , گلیکوپیرولات , متوتری مپرازین , روفناسین , اکسی کدون , پتاسیم سیترات , بوپرنورفین , دروپریدول , الوکسادولین , مپریدین

آزلاستین (بینی): ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS داروهای سرکوبگر CNS را افزایش دهد. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

باربیتورات ها: هیدروکسی زین ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS در باربیتورات ها را افزایش دهد. مدیریت: در صورت استفاده همزمان با هیدروکسی زین ، کاهش دوز باربیتورات را در نظر بگیرید. تداخل رده D: اصلاح درمان

بلونانسرین: داروهای CNS ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS بلونانسرین را افزایش دهند. مدیریت: در صورت استفاده همزمان از داروهای سرکوب کننده CNS و بلونانسرین ، احتیاط کنید. تداخل رده D: اصلاح درمان

برومپریدول: ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS داروهای سرکوبگر CNS را افزایش دهد. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

بوپرنورفین: داروهای سرکوبگر CNS ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS بوپرنورفین را افزایش دهند. تداخل رده D: اصلاح درمان

کلورمتیازول: ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS داروهای سرکوبگر CNS را افزایش دهد. تداخل رده D: اصلاح درمان

کلوزاپین: داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است اثر یبوست کلوزاپین را افزایش دهند. مدیریت: در صورت امکان گزینه های دیگری را برای این ترکیب در نظر بگیرید. در صورت ترکیب ، از نزدیک علائم و نشانه های کم تحرکی دستگاه گوارش را کنترل کرده و درمان ملین جهت پیشگیری را در نظر بگیرید. تداخل رده D: اصلاح درمان

واکسن COVID-19 (mRNA): آنتی هیستامین ها ممکن است اثر نامطلوب یا سمی واکسن COVID-19 (mRNA) را افزایش دهد. به طور خاص ، استفاده پیشگیری از آنتی هیستامین ها ممکن است علائم را پنهان کند و تشخیص و مدیریت آنافیلاکسی را به تأخیر بیندازد. مدیریت: برای جلوگیری از واکنشهای آلرژیک ، آنتی هیستامین ها را به گیرندگان واکسن COVID-19 mRNA قبل از واکسیناسیون تزریق نکنید. استفاده ممکن است علائم پوستی را پنهان کند ، که می تواند منجر به تاخیر در تشخیص و مدیریت آنافیلاکسی شود. تداخل رده D: اصلاح درمان

دروپریدول: ممکن است اثر سرکوب CNS داروهای سرکوبگر CNS را افزایش دهد. تداخل رده D: اصلاح درمان

الوکسادولین: داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است اثر یبوست داروی الوکسادولین را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

فلونیترازپام: داروهای سرکوبگر CNS ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS فلونیترازپام را افزایش دهند. تداخل رده D: اصلاح درمان

گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی): داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است اثر آنتی کولینرژیک گلیکوپیررولات (استنشاق دهانی) را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

گلیکوپیرونیم (موضعی): ممکن است اثر آنتی کولینرژیک داروهای آنتی کولینرژیک را افزایش دهد. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

ایپراتروپیوم (استنشاق دهانی): ممکن است اثر آنتی کولینرژیک داروهای آنتی کولینرژیک را افزایش دهد. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

لمبورکسانت: ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS داروهای سرکوبگر CNS را افزایش دهد. تداخل رده D: اصلاح درمان

لووسولپیراید: داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است اثر درمانی لووسولپیراید را کاهش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

مپریدین: هیدروکسی زین ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS مپریدین را افزایش دهد. تداخل رده D: اصلاح درمان

متوتریمپرازین: داروهای سرکوب کننده CNS ممکن است اثر سرکوب CNS متوتریمپرازین را افزایش دهند. متوتریمپرازین ممکن است اثر سرکوب CNS داروهای سرکوبگر CNS را افزایش دهد. تداخل رده D: اصلاح درمان

آگونیست های اپیوئیدی: سرکوب کننده های  CNS ممکن است اثر سرکوب CNS آگونیست های اپیوئیدها را افزایش دهند. مدیریت: از مصرف همزمان آگونیست های مواد افیونی و بنزودیازپین تا حد امکان خودداری کنید. تداخل رده D: اصلاح درمان

اورفنادرین: سرکوب کننده های CNS ممکن است اثر سرکوب کنندگی CNS Orphenadrine را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

اوکساتوماید: ممکن است اثر آنتی کولینرژیک داروهای آنتی کولینرژیک را افزایش دهد. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

اوکسوممازین: ممکن است اثر سرکوب CNS داروهای سرکوب کننده CNS را افزایش دهد. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

اکسی کدون: داروهای سرکوبگر CNS ممکن است اثر سرکوب CNS اکسی کدون را افزایش دهند. مدیریت: در صورت امکان از مصرف همزمان اکسی کدون و بنزودیازپین ها یا سایر داروهای سرکوب کننده CNS خودداری کنید. در صورت ترکیب ، دوزها و مدت زمان مصرف هر دارو را محدود کنید. تداخل رده D: اصلاح درمان

پارالدئید: سرکوب کننده های CNS ممکن است اثر سرکوب CNS پارالدئید را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

پیتولیسانت: آنتی هیستامین ها ممکن است اثر درمانی Pitolisant را کاهش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

پتاسیم کلرید: عوامل آنتی کولینرژیک ممکن است اثرایجاد زخم کلرید پتاسیم را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

پتاسیم سیترات: داروهای آنتی کولینرژیک ممکن است اثر ایجاد زخم سیترات پتاسیم را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

پراملینتید: ممکن است اثر آنتی کولینرژیک داروهای آنتی کولینرژیک را افزایش دهد. این اثرات خاص دستگاه گوارش است. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

روفناسین: عوامل آنتی کولینرژیک ممکن است اثر آنتی کولینرژیک Revefenacin را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

سوورکسانت: سرکوب کننده های CNS ممکن است اثر سرکوب CNS سوورکسانت را افزایش دهند. مدیریت: کاهش دوز سووروکسانت و یا هر داروی دیگر سرکوب کننده CNS ممکن است لازم باشد. استفاده از سووروکسانت با الکل توصیه نمی شود و استفاده از سووروکسانت با هر داروی دیگری برای درمان بی خوابی توصیه نمی شود. تداخل رده D: اصلاح درمان

تالیدومید: داروهای سرکوب کننده CNS ممکن است اثر سرکوب CNS تالیدومید را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

تیوتروپیوم: عوامل آنتی کولینرژیک ممکن است اثر آنتی کولینرژیک تیوتروپیوم را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان

زولپیدم: داروهای سرکوب کننده CNS ممکن است اثر سرکوب CNS زولپیدم را افزایش دهند. از مصرف با الکل اجتناب کنید. تداخل رده D: اصلاح درمان

هشدارها

• احتمال ایجاد آزردگی های موضعی, آبسه های استریل, اریتم, قرمزی موضعی و نکروز بافت در محل تزریق وجود دارد. فلبیت و همولیز در طی تزریق وریدی ممکن است ایجاد شود.
• هیدروکسی زین به ندرت ممکن است منجر به ایجاد یک واکنش شدید پوستی به نام acute generalized exanthematous pustulosis (AGEP) شود که تظاهرات آن شامل تب، پاسچول های استریل غیر فولیکولار سطحی کوچک و در تعداد زیاد و در سطح گسترده ای از اریتم ادماتوز است. بیمار را آگاه کنید که به محض دیدن راش پوستی یا بدتر شدن علائمی که به خاطر آن دارو را استفاده کرده مصرف دارو را قطع و به پزشک مراجعه کند.
• فرم تزریقی دارو فقط جهت استفاده به صورت عضلانی است.
• در بیماران مبتلا به گلوکوم زاویه باریک با احتیاط مصرف شود.غربالگری توصیه می شود.
• در بیماران با هایپرپلازی پروستات و یا احتباس ادرار با احتیاط مصرف شود.
• در بیماران مبتلا به آسم یا بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) با احتیاط مصرف شود.

نکات قابل توصیه

• در صورت وجود هرکدام از موارد زیر قبل از مصرف دارو با پزشک مشورت شود:
• سابقه آلرژی به دارو یا ترکیبات آن و آلرژی به سایر داروها و مواد غذایی
• در صورت ابتلا به سندرم طولانی بودن فاصله QT
• در صورت آلرژی و حساسیت بیش از حد به سیتریزین یا لووسیتریزین
• در بارداری و مخصوصا در 3 ماهه اول بارداری که نباید هیدروکسی زین مصرف شود. چرا که ممکن است برای نوزاد مضر بوده و نقایص جنینی ایجاد کند.
• هیدروکسی زین باعث خواب آلودگی می شود بنابراین بایستی در انجام کارهای دقیق احتیاط شود.
• در طی درمان باید از روش های مناسب پیشگیری از بارداری استفاده شود.
• مصرف همزمان با سایر مضعف های سیستم عصبی مانند الکل و خواب آورها باعث تشدید اثرات تضعیف سیستم عصبی می شود.
• برای اطمینان از بی خطر بودن دارو موارد زیر با پزشک مشورت شود:
• انسداد گوارشی, انسداد مثانه, سایر مشکلات سیستم ادراری, گلوکوم, مشکلات قلبی, ریتم کند قلبی, اختلالات الکترولیتی (بالا یا پایین بودن سطح پتاسیم) و حمله قلبی اخیر.
• دارو بدون تجویز پزشک در اطفال استفاده نشود.
• هیدروکسی زین تنها برای مصرف کوتاه مدت است و بیش از 4 ماه نباید مصرف شود.

مصرف در بارداری

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

در نظر گرفته می شود که در اوایل بارداری (سه ماهه اول بارداری) منع مصرف دارد. داده های محدود فعلی نشان می دهد که این دارو خطر قابل توجهی در محدودیت رشد ، ناهنجاری های ساختاری ، عملکردی یا نقایص رفتاری ، یا مرگ در هر زمان از بارداری نشان نداده است.
هیدروکسی زین از جفت عبور می کند. علائم احتمالی ترک در نوزادان به دنبال استفاده مزمن هیدروکسی زین توسط مادر در دوران بارداری مشاهده شده است. هیدروکسی زین برای کنترل کمکی قبل و بعد از زایمان برای کنترل تهوع ، کاهش دوز اپیوئیدها و درمان اضطراب تأیید شده است. با این حال ، استفاده در اوایل بارداری توسط تولید کننده منع مصرف دارد و سایر داروها برای درمان حالت تهوع و استفراغ بارداری توصیه می شوند. در صورت نیاز به درمان سیستمیک ، ممکن است از هیدروکسی زین به عنوان ضد خارش استفاده شود.

مصرف در شیردهی

شیردهی توسط تولید کننده توصیه نمی شود. به طور کلی ، اگر نوزاد شیرخوار از طریق شیر مادر در معرض آنتی هیستامین نسل اول قرار گیرد ، باید از نظر تحریک پذیری یا خواب آلودگی تحت کنترل قرار گیرد.
در صورت نیاز به درمان با آنتی هیستامین در زنان شیرده ، آنتی هیستامین های نسل دوم ترجیح داده می شوند.

دارو های مشابه

پرومتازین , دیفن هیدرامین , دیمن هیدرینات , سیپروهپتادین , کلماستین , دکس کلرفنیرامین