Procainamide

اطلاعات دارویی پروکائین آمید


پروکائین آمید Procainamide


● پروکائینامید یک داروی ضد آریتمی کلاس I است که معمولاً برای درمان انواع آریتمی های قلبی استفاده می شود.

● این ماده که از پروکائین مشتق شده است، با تثبیت غشای سلولی قلب، فعالیت الکتریکی غیرطبیعی را مهار می کند.

● پروکائین آمید با مسدود کردن کانال های سدیم به بازیابی ریتم طبیعی قلب در شرایطی مانند آریتمی های دهلیزی و بطنی کمک می کند.

● خواص ضد آریتمی آن آن را برای مدیریت حاد و طولانی مدت ارزشمند می کند، اگرچه نظارت دقیق به دلیل عوارض جانبی و تداخلات احتمالی ضروری است.

 

مکانیسم اثر

● پروکائین آمید اثرات ضد آریتمی خود را با مسدود کردن کانال های سدیم در سلول های قلبی در مرحله دپلاریزاسیون پتانسیل عمل اعمال می کند.

● این محاصره سرعت افزایش پتانسیل عمل را کاهش می دهد، مدت زمان پتانسیل عمل را طولانی می کند و دوره نسوز را افزایش می دهد.

● اثر خالص سرکوب فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در قلب است که به بازیابی و حفظ ریتم طبیعی کمک می کند.

فارماکودینامیک

● پروکائین آمید یک ماده ضد آریتمی کلاس Ia است که با مسدود کردن کانال های سدیم در طول دپلاریزاسیون میوکارد عمل می کند.

● غشای سلولی قلب را تثبیت می کند و مدت زمان پتانسیل عمل و دوره نسوز را طولانی می کند.

● این دارو هر دو اثر بی حس کننده موضعی و ضد آریتمی را نشان می دهد.

فارماکوکینتیک

● پروکائین آمید پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود.

● متابولیسم کبدی، عمدتاً از طریق استیلاسیون، به متابولیت فعال N-استیل پروکائین آمید (NAPA) انجام می شود.

● پروکائین آمید و NAPA هر دو از طریق ادرار دفع می شوند.

موارد مصرف پروکائین آمید

● آریتمی دهلیزی
● آریتمی های بطنی
● آریتمی های فوق بطنی
● نگهداری طولانی مدت

 

مقدار مصرف پروکائین آمید

● دوز پروکائین آمید بر اساس وضعیت بیمار، پاسخ به درمان و عملکرد کلیوی فردی است.

● برای آریتمی های فوق بطنی و بطنی، دوز معمول بزرگسالان 50 تا 100 میلی گرم هر 5 تا 10 دقیقه تا حصول اثر مطلوب است و به دنبال آن دوزهای نگهدارنده تجویز می شود.

● دوزهای نگهدارنده معمولاً در محدوده 250 تا 500 میلی گرم هر 3 تا 6 ساعت است.

● تجویز داخل وریدی (IV) در شرایط اضطراری رایج است، در حالی که فرمولاسیون خوراکی برای نگهداری طولانی مدت استفاده می شود.

 

موارد منع مصرف

● بلوک کامل قلب

● لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)

● حساسیت مفرط

● میاستنی گراویس

 

عوارض جانبی پروکائین آمید

● فشار خون بالا
● تهوع و استفراغ
● لوپوس ناشی از دارو
● دیسکرازی خون
● اثرات CNS
● اثرات قلبی

 

تداخلات دارویی

آمیودارون , دیگوکسین , ریفامپین , کینیدین | کوئینیدین

● بتا بلوکرها: بالقوه برای اثرات افزایشی بر هدایت قلبی و انقباض.
● داروهای ضد انعقاد: افزایش خطر خونریزی در صورت مصرف همزمان با داروهای ضد انعقاد.

 

هشدارها

● پروآریتمی: پروکائین آمید ممکن است خطر ابتلا به آریتمی های جدید یا بدتر از جمله تاکی کاردی بطنی و تورساد د پوینتس را افزایش دهد.

● دیسکرازی خون: احتمال بروز اختلالات خونی، از جمله آگرانولوسیتوز، که نیاز به شمارش منظم سلول های خونی دارد.

● تشدید میاستنی گراویس: تشدید علائم در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس.

● واکنش های حساسیت مفرط: واکنش های شدید حساسیت از جمله لوپوس ناشی از دارو گزارش شده است.

 

نکات قابل توصیه

● در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیوی ممکن است تنظیم دوز لازم باشد.

● در افراد مبتلا به بلوک قلبی از قبل احتیاط می شود.

● افزایش خطر ابتلا به لوپوس ناشی از دارو، به ویژه با استفاده طولانی مدت.

● در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی با احتیاط مصرف شود.

 

مصرف در بارداری

● داده های محدود در مورد ایمنی پروکائین آمید در دوران بارداری.

● خطرات احتمالی برای جنین باید در مقابل فواید آن سنجیده شود.

● افراد باردار دریافت کننده پروکائین آمید ممکن است نیاز به نظارت دقیق و تنظیم دوز داشته باشند.

مصرف در شیردهی

● پروکائین آمید در شیر مادر دفع می شود.

● مادران شیرده که پروکائین آمید مصرف می کنند به دلیل احتمال بروز عوارض جانبی در شیرخوار باید احتیاط کنند.

● تصمیم به شیردهی در حین مصرف پروکائین آمید باید شامل سنجیدن فواید درمان در برابر خطرات احتمالی برای نوزاد شیرخوار باشد.

اشکال دارو پروکائین آمید

● قرص
● تزریق داخل وریدی (IV)
● فرمولاسیون با رهش پایدار

پرسش از دکتر داروساز


سوالات کاربران
    تاکنون نظری برای این مطلب درج نشده است.