اطلاعات دارویی پیرازینامید

● اعتقاد بر این است که پیرازین آمید سنتز اسید مایکولیک دیواره سلولی باکتری را مختل می کند و بر یکپارچگی پوشش سلولی تأثیر می گذارد.

● فعالیت آن در محیط اسیدی موجود در ماکروفاژها و ضایعات کازئوس بهینه است و به ویژه در برابر باسیل های خفته موثر است.

● مکانیسم دقیق آن به طور کامل شناخته نشده است، اما پیرازینامید نقش مهمی در کوتاه کردن مدت درمان سل دارد.

● پیرازین آمید فعالیت ضد باکتریایی را در برابر مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به ویژه در محیط های اسیدی نشان می دهد.

● در برابر باسیل های خفته که اغلب در محیط اسیدی ماکروفاژها یافت می شوند، بسیار موثر است.

● پیرازینامید با هدف قرار دادن باکتری ها در حالت های متابولیکی مختلف به عقیم سازی عفونت سل کمک می کند.

● پیرازین آمید پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود.

● این ماده عمدتاً در کبد به شکل فعال خود یعنی اسید پیرازینوئیک تبدیل می شود.

● اسید پیرازینوئیک از طریق دفع کلیوی دفع می شود.

● سل ریوی
● سل خارج ریوی
● مننژیت سلی
● سایر اشکال سل در صورت لزوم

● دوز پیرازین آمید معمولاً بر اساس وزن است و بخشی از یک رژیم چند دارویی برای درمان سل است.

● برای بزرگسالان، دوز معمول 15 تا 30 میلی گرم بر کیلوگرم در روز، حداکثر تا 2 گرم در روز است.

● مدت درمان ممکن است متفاوت باشد، اما اغلب بخشی از یک فاز فشرده اولیه 2 ماهه است و به دنبال آن یک مرحله ادامه با سایر داروهای ضد سل است.

● حساسیت به پیرازین آمید یا هر یک از اجزای آن
● نارسایی شدید کبدی
● نقرس حاد یا سابقه نقرس

● سمیت کبدی: نظارت بر عملکرد کبد بسیار مهم است زیرا پیرازین آمید می تواند منجر به ناهنجاری های آنزیم کبدی شود.

● اختلالات گوارشی: حالت تهوع، استفراغ و درد شکم ممکن است رخ دهد.

● آرترالژی: پیرازینامید با درد مفاصل همراه است و افراد باید از نظر علائم التهاب مفاصل تحت نظر باشند.

● هیپراوریسمی: افزایش سطح اسید اوریک ممکن است منجر به نقرس یا تشدید نقرس موجود شود.

● حساسیت به نور: برخی از افراد ممکن است حساسیت به نور خورشید را تجربه کنند.

● داروهای هپاتوتوکسیک: مصرف همزمان با سایر داروهای کبدی ممکن است خطر آسیب کبدی را افزایش دهد.

● داروهای ضد دیابت: پیرازین آمید ممکن است بر سطح گلوکز خون تأثیر بگذارد و ممکن است نیاز به تنظیم داروهای ضد دیابت داشته باشد.

● پیرازین آمید ممکن است باعث سمیت کبدی شود و عملکرد کبد باید به طور منظم در طول درمان کنترل شود.

● آسیب شدید کبدی ممکن است رخ دهد و در صورت بروز علائم اختلال عملکرد کبد، دارو باید قطع شود.

● نظارت دقیق بر علائمی مانند درد و تورم مفاصل به دلیل خطر آرترالژی بسیار مهم است.

● بیمارانی که از قبل بیماری کبدی دارند باید از پیرازینامید با احتیاط استفاده کنند.

● برای به حداقل رساندن خطر هیپراوریسمی و نقرس، هیدراتاسیون کافی توصیه می شود.

● در بیماران با سابقه نقرس یا پورفیری احتیاط توصیه می شود.

● پیرازینامید به طور کلی برای استفاده در دوران بارداری ایمن در نظر گرفته می شود، البته زمانی که مزایای بالقوه آن بیشتر از خطرات آن باشد.

● این دارو جزء ضروری درمان سل است و سل درمان نشده خطرات قابل توجهی برای مادر و جنین به همراه دارد.