اطلاعات دارویی ایندومتاسین

● ایندومتاسین متعلق به کلاس داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) است.

● این دارو با مهار تولید برخی مواد شیمیایی به نام پروستاگلاندین ها که در التهاب، درد و تب نقش دارند، عمل می کند.

● ایندومتاسین با مسدود کردن فعالیت آنزیم های خاصی به نام سیکلواکسیژنازها (COX-1 و COX-2)، سنتز پروستاگلاندین ها را کاهش می دهد و در نتیجه اثرات ضد التهابی، ضد درد و تب بر خود را اعمال می کند.

● ایندومتاسین فعالیت آنزیم های COX را که مسئول سنتز پروستاگلاندین ها از اسید آراشیدونیک هستند، مهار می کند.

● ایندومتاسین با مهار تولید پروستاگلاندین ها، التهاب، درد و تب را کاهش می دهد.

● همچنین از تجمع پلاکت ها جلوگیری می کند که می تواند به جلوگیری از تشکیل لخته خون کمک کند.

● پس از مصرف خوراکی، ایندومتاسین به خوبی از دستگاه گوارش جذب می شود.

● حداکثر غلظت پلاسمایی آن در عرض 2 ساعت به دست می آید.

● این دارو به شدت به پروتئین متصل است (حدود 99٪) و در کبد متابولیزه می شود.

● متابولیت ها عمدتاً از طریق ادرار دفع می شوند و بخش کوچکی از آن از طریق مدفوع دفع می شود.

● نیمه عمر حذف ایندومتاسین تقریباً 2.6 ساعت است، اما ممکن است در افراد مبتلا به اختلال عملکرد کبد یا کلیه طولانی شود.

● در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی یا نارسایی کبدی ممکن است تنظیم دوز ضروری باشد.

● روماتیسم مفصلی
● آرتروز
● اسپوندیلیت آنکیلوزان
● آرتریت حاد نقرسی
● تاندونیت
● بورسیت
● شانه درد حاد (شانه یخ زده)
● درد و التهاب به دنبال جراحی یا جراحت

برای آرتریت و بیماری های اسکلتی عضلانی:
● دوز اولیه اغلب 25 میلی گرم دو تا سه بار در روز است که حداکثر دوز روزانه از 200 میلی گرم تجاوز نمی کند.

برای آرتریت حاد نقرسی:
● دوز اولیه اغلب 50 میلی گرم سه بار در روز است تا زمانی که درد قابل کنترل باشد و به دنبال آن کاهش تدریجی دوز انجام می شود.

برای سایر نشانه ها:
● دوز ممکن است متفاوت باشد و باید توسط یک متخصص بر اساس شرایط خاص تحت درمان تعیین شود.

● حساسیت یا واکنش آلرژیک شناخته شده به ایندومتاسین یا سایر NSAID ها.

● سابقه آسم، کهیر یا واکنش های آلرژیک پس از مصرف آسپرین یا سایر NSAID ها.

● خونریزی فعال دستگاه گوارش یا زخم.

● نارسایی شدید قلبی.

● بیماری شدید کبدی یا کلیوی.

● سه ماهه سوم بارداری.

دستگاه گوارش:
● درد معده، سوزش سر دل، سوء هاضمه، تهوع، استفراغ، اسهال، زخم معده، خونریزی.

قلبی عروقی:
● افزایش خطر حمله قلبی، سکته مغزی، فشار خون بالا.

کلیه:
● کاهش عملکرد کلیه، احتباس مایعات، افزایش خطر مشکلات کلیوی.

واکنش های آلرژیک:
● راش، خارش، تورم، مشکل در تنفس.

سیستم عصبی مرکزی:
● سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی، گیجی.

هماتولوژیک:
● کاهش تعداد پلاکت، افزایش تمایل به خونریزی.

کبدی:
● تست های غیر طبیعی عملکرد کبد، آسیب کبدی.

درماتولوژیک:
● بثورات پوستی، حساسیت به نور.

فوروزماید

خطر قلبی عروقی:
● ایندومتاسین ممکن است خطر حوادث قلبی عروقی جدی، از جمله حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش دهد.
● این خطر ممکن است در افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی از قبل موجود یا افرادی که دوزهای بالای ایندومتاسین را برای دوره های طولانی مصرف می کنند، بیشتر باشد.

اثرات دستگاه گوارش:
● ایندومتاسین می‌تواند باعث زخم‌های گوارشی، خونریزی و سوراخ‌ شدگی شود که می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد.
● این اثرات ممکن است بدون هشدار رخ دهد و در افراد مسن شایع تر است.

واکنش های آلرژیک:
● برخی از افراد ممکن است واکنش های آلرژیک به ایندومتاسین را تجربه کنند که با علائمی مانند بثورات پوستی، خارش، تورم و مشکل در تنفس مشخص می شود.
● در صورت بروز هرگونه نشانه ای از واکنش آلرژیک، باید فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.

نارسایی کلیوی:
● ایندومتاسین باید با احتیاط در افراد مبتلا به اختلال عملکرد کلیه استفاده شود زیرا می تواند عملکرد کلیه را بیشتر تحت تأثیر قرار دهد.

نارسایی کبدی:
● افراد مبتلا به بیماری کبدی یا اختلال عملکرد کبد باید از ایندومتاسین با احتیاط استفاده کنند زیرا ممکن است بر عملکرد کبد تأثیر بگذارد و نیاز به تنظیم دوز داشته باشد.

آسم:
● ایندومتاسین ممکن است باعث تحریک یا بدتر شدن علائم آسم در افراد با سابقه آسم یا سایر اختلالات تنفسی شود.

اختلالات خونی:
● ایندومتاسین می تواند بر عملکرد پلاکت ها تأثیر بگذارد و ممکن است خطر خونریزی را در افراد مبتلا به اختلالات لخته شدن خون یا کسانی که داروهای ضد انعقاد مصرف می کنند افزایش دهد.

● ایندومتاسین باید در دوران بارداری فقط در صورت نیاز واضح و تحت نظارت یک متخصص استفاده شود.

● به طور کلی در سه ماهه سوم بارداری به دلیل خطرات احتمالی برای جنین در حال رشد، مانند بسته شدن زودرس مجرای شریانی، توصیه نمی شود.

● قبل از استفاده از ایندومتاسین در دوران بارداری، مهم است که در مورد خطرات و مزایای بالقوه با یک متخصص صحبت کنید.

● ایندومتاسین در شیر مادر ترشح می شود و مصرف آن در دوران شیردهی به طور کلی توصیه نمی شود.

● ممکن است اثرات نامطلوبی بر روی شیرخوار شیرخوار داشته باشد، از جمله اختلالات گوارشی و اثرات بالقوه بر عملکرد پلاکت.

● اگر استفاده از ایندومتاسین ضروری باشد، باید با یک متخصص مشورت شود و گزینه های تغذیه جایگزین یا قطع شیردهی ممکن است در نظر گرفته شود.

 

دیکلوفناک , ملوکسیکام , کتورولاک , پیروکسیکام , ناپروکسن , نوافن , فلوربی پروفن , آسمتاسین , آزاپروپازون , آلمینوپروفن , آتوسیبان