اطلاعات دارویی پروپرانولول

مکانیسم اثر

مکانیسم ضد فشار خون بالای داروی پروپرانولول هنوز کاملا مشخص نیست با اینحال پروپرانولول اثرات زیر را در کاهش فشار خون بالا اعمال می کند :
1-کاهش برون ده قلبی
2-کاهش رهاسازی رنین توسط کلیه ها
3-کاهش جریان خروجی سمپاتیک از مراکز وازوموتور در مغز.

فارماکودینامیک

داروی پروپرانولول از عوامل مسدود کننده غیرانتخابی گیرنده های بتاآدرنرژیک می باشد. این دارو برای اتصال به گیرنده های بتاآدرنرژیک با عوامل محرک گیرنده های بتاآدرنرژیک رقابت می کند.
هنگامیکه پروپرانولول گیرنده بتا را مسدود کرد متناسب با آن پاسخ های گشادکنندگی عروق و یونوتروپیک کرونوتروپیک به تحریک بتا آدرنرژیک کاهش می یابد.

فارماکوکینتیک

جذب: داروی پروپرانولول تمایل زیادی به چربی دارد. پروپرانولول پس از مصرف خوراکی تقریبا بطور کامل جذب می شود.
اتصال پروتئین: تقریبا 90% با پروتئینهای پلاسما (آلبومین و آلفا-1-گلیکوپروتئین اسید) پیوند می یابد.
- پروپرانولول از سد مغزی-خونی و جفت عبور می کند. در شیر توزیع می شود.
متابولیسم: پروپرانولول بصورت وسیعی در کبد متابولیزه میشود و اکثر متابولیت هایش از طریق ادرار دفع می شود.
نیمه عمر: 4 ساعت

موارد مصرف پروپرانولول

کاربردهای اصلی (Labeled indications):
1-آنژین ، پایدار مزمن (عامل جایگزین)
2-فیبریلاسیون دهلیزی یا فلاتر
3-لرزش اساسی
4-پرفشاری خون (عامل جایگزین)
5-پروفیلاکسی سردرد میگرنی
6-سکته قلبی ، درمان اولیه و پیشگیری ثانویه (عامل جایگزین)
7-فئوکروماسیتوما (عامل کمکی)
8-آریتمی های بطنی

کاربردهای دیگر (Off-Labeled indications):
1-آکاتزیا ناشی از داروهای ضدسایکوز
2-اختلالات اضطرابی
3-تاکی کاردی فوق بطنی (به عنوان مثال ، تاکی کاردی برگشتی گره دهلیزی ، بطنی ، تاکی کاردی عروقی دهلیزی ، بطنی ، تاکی کاردی دهلیزی کانونی)
4-طوفان تیروئیدی
5-تیروتوکسیکوز (عامل جایگزین)
6-لرزش متوسط تا شدید ، ناشی از لیتیوم
7-پروفیلاکسی خونریزی واریسی

مقدار مصرف پروپرانولول

*بزرگسالان:
کاربردهای اصلی (Labeled indications):
1-آنژین ، پایدار مزمن (عامل جایگزین):
توجه: برای آنژین وازوسپاستیک ، بتا بلاکرها توصیه نمی شوند. عوامل دیگر (به عنوان مثال ، مسدود کننده های کانال کلسیم ، نیترات ها) ترجیح داده می شوند. برای آنژین غیرواسپاسپاتیک ، دستورالعمل ها توصیه می کنند که دوز را تا ضربان قلب در حالت استراحت 55 تا 60 ضربان در دقیقه تیتر کنید ، در حالی که متخصصان دیگر هدف قرار دادن 60 تا 70 ضربان در دقیقه را توصیه می کنند.
خوراکی: اولیه: 80 میلی گرم در روز (ممکن است فرمولاسیون IR یا ER انتخاب شود) ؛ دوز را تا حد تحمل اثر مطلوب افزایش دهید. محدوده دوز معمول: 80 تا 320 میلی گرم در روز.
2-فیبریلاسیون دهلیزی یا فلاتر:
کنترل شرایط حاد(عامل جایگزین):
وریدی: 1 میلی گرم در مدت 1 دقیقه ؛ هر 2 دقیقه حداکثر تا 3 دوز در صورت لزوم تکرار کنید.
دوز نگهدارنده:
دامنه دوز معمول: 30 تا 160 میلی گرم در روز در 3 تا 4 دوز منقسم
3- ترمور (لرزش) اساسی:
توجه: ممکن است به عنوان مونوتراپی یا همراه با پریمیدون استفاده شود.
خوراکی: اولیه: 60 تا 80 میلی گرم در روز (ممکن است یک فرمولاسیون IR یا ER انتخاب شود) ؛ بر اساس پاسخ و تحمل ، دوز را در صورت لزوم افزایش دهید. دامنه دوز معمول: 60 تا 320 میلی گرم در روز.
4- فشار خون بالا (عامل جایگزین):
توجه: در صورت عدم وجود بیماری های خاص (به عنوان مثال ، بیماری ایسکمیک قلب ، لرزش اساسی ، میگرن) توصیه نمی شود.
خوراکی: اولیه: 80 میلی گرم در روز (ممکن است یک فرمولاسیون IR یا ER انتخاب شود) ؛ در صورت نیاز بر اساس پاسخ بیمار در فواصل ≥1 هفته تیتر کنید.
محدوده معمول دوز: 80 تا 160 میلی گرم در روز. برخی از متخصصان استفاده از فرمولاسیون ER (آهسته رهش) را ترجیح می دهند مگر اینکه نگرانی برای تحمل وجود داشته باشد ، در این صورت ممکن است فرمولاسیون IR (سریع رهش) مناسب باشد.
5- سردرد میگرنی ، پیشگیری:
خوراکی: اولیه: 40 تا 80 میلی گرم در روز (ممکن است یک فرمولاسیون IR یا ER انتخاب شود) ؛ دوز را به تدریج بر اساس پاسخ و تحمل به محدوده معمول دوز موثر 40 تا 160 میلی گرم در روز افزایش دهید. بعضی از بیماران ممکن است از تیتراسیون حداکثر تا 240 میلی گرم در روز (بر اساس توصیه تولید کننده) بهره مند شوند. حداکثر دوز قابل تحمل باید برای بیشتر از 3 ماه قبل از تشخیص شکست درمان حفظ شود. برخی از کارشناسان توصیه می کنند فرمولاسیون IR را با 20 میلی گرم دو بار در روز و در صورت لزوم با تیتراژ بالا آغاز کنید.
6-سکته قلبی ، درمان اولیه و پیشگیری ثانویه (عامل جایگزین):
توجه: برای بیشتر بیماران در طی 24 ساعت اول یک بتا بلاکر خوراکی توصیه می شود. برخی از متخصصان مسدود کننده بتا را ترجیح می دهند. بیمارانی که ظرف 24 ساعت از انفارکتوس میوکارد مسدود کننده بتا دریافت نکرده اند ، باید برای پیشگیری ثانویه در یک روز بعد ارزیابی مجدد شوند. مدت زمان مطلوب درمان ناشناخته است. برخی از متخصصان حداقل 3 سال درمان را توصیه می کنند و برای بیماران با ویژگی های پرخطر در ارائه اولیه مدت بیشتری ادامه می یابد.
رهش فوری: خوراکی: اولیه: 60 تا 120 میلی گرم در روز در 2 تا 3 دوز منقسم. تیتراسیون را بر اساس ضربان قلب و فشار خون انجام دهید تا 240 میلی گرم در روز.
7- آریتمی های بطنی:
- تاکی کاردی بطنی ، از نظر همودینامیکی پایدار:
الف:تاکی کاردی حاد بطنی (تاکی کاردی بطنی بی وقفه یا طوفان الکتریکی) (عامل کمکی):
توجه: بتا-بلاکرها به طور کلی علاوه بر داروی ضد آریتمی IV (به عنوان مثال آمیودارون) تجویز می شوند و برخی از متخصصان پروپرانولول را نسبت به سایر بتابلوکرها در این مورد ترجیح می دهند. همچنین ممکن است برای کاهش شوک در بیماران دارای دفیبریلاتور کاردیوورتر قابل کاشت از یک بتا بلاکر استفاده شود.
وریدی: 1 تا 3 میلی گرم هر 5 دقیقه تا حداکثر 5 میلی گرم در ترکیب با ضد آریتمی IV .
داروی سریع رهش: خوراکی: 40 میلی گرم هر 6 ساعت در ترکیب با ضد آریتمی IV . دوزهای اضافی IV ممکن است برای دستیابی به اثر بخشی مناسب در آریتمی های بطنی داده شود.
ب:پیشگیری از تاکی کاردی بطنی:
فرم سریع رهش : خوراکی: اولیه: 10 تا 40 میلی گرم هر 6 ساعت. دوز را بر اساس پاسخ و تحمل در صورت لزوم تنظیم کنید.

-تاکی کاردی بطنی ناپایدار یا ضربان های زودرس بطنی ، علامت دار:
فرم سریع رهش: خوراکی: اولیه: 10 تا 40 میلی گرم هر 6 ساعت. در صورت لزوم ، دوز را بر اساس پاسخ و تحمل بیمار تنظیم کنید. برخی از متخصصان توصیه می کنند 10 میلی گرم هر 8 تا 12 ساعت شروع کنید. سپس بر اساس پاسخ و تحمل به کمترین دوز موثر که علائم را کاهش می دهد ، تیتر کنید. حداکثر دوز: 320 میلی گرم در روز.
فرم پیوسته رهش: خوراکی: اولیه: 80 میلی گرم یک بار در روز ؛ سپس بر اساس پاسخ و تحمل به کمترین دوز موثر که علائم را کاهش می دهد ، تیتر کنید. حداکثر دوز: 320 میلی گرم در روز.

کاربردهای دیگر (Off-labeled indications):
1-آکاتزیا ناشی از داروهای ضدسایکوز:
فرم سریع رهش:
خوراکی: اولیه: 10 میلی گرم دو بار در روز. در صورت نیاز ، دوز را بر اساس پاسخ و تحمل (مثلاً در فواصل 1 هفته) تا 120 میلی گرم در روز تنظیم کنید.
2-اختلال اضطراب عملکرد:
فرم سریع رهش: خوراکی: 10 یا 20 میلی گرم 30 تا 60 دقیقه قبل از وضعیت تحریک کننده اضطراب تجویز می شود. اگر دوز اولیه به اندازه کافی موثر نباشد ، ممکن است 10 تا 20 میلی گرم قبل از وضعیت بعدی تحریک کننده اضطراب تا حداکثر 60 میلی گرم افزایش یابد.
3-تاکی کاردی فوق بطنی (به عنوان مثال ، تاکی کاردی برگشتی گره دهلیزی ، بطنی ، تاکی کاردی عروق دهلیزی بطنی ، تاکی کاردی دهلیزی کانونی):
-درمان حاد (عامل جایگزین):
IV: اولیه: 1 میلی گرم در مدت 1 دقیقه ؛ هر 2 دقیقه حداکثر تا 3 دوز تکرار کنید.
توجه: در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با احتیاط شروع شود. در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی جبران شده اجتناب کنید. ترجیح قلب الکتریکی
-درمان نگهدارنده:
فرم سریع اثر: خوراکی: اولیه: 30 تا 60 میلی گرم در روز در 2 یا 3 دوز منقسم تا زمان تاثیرگذاری تیتر شود.
حداکثر دوز توصیه شده: 160 میلی گرم در روز
4-طوفان تیروئید:
فرم سریع رهش: خوراکی: اولیه: 60 تا 80 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت برای تنظیم ضربان قلب و فشار خون
وریدی: 0.5 تا 1 میلی گرم در طی 10 دقیقه، تجویز می شود. دوز تکرار 1 تا 3 میلی گرم در طی 10 تا 15 دقیقه ممکن است هر چند ساعت یک بار در صورت لزوم تا زمان شروع و اثربخشی درمان خوراکی داده شود.
5- تیروتوکسیکوز (عامل جایگزین):
توجه: برای کنترل اثرات قلبی عروقی تا زمانی که بیماری تیروئید رفع شود.
خوراکی: اولیه: 30 تا 160 میلی گرم در روز (ممکن است یک فرمولاسیون IR یا ER انتخاب شود)
6-لرزش ، ناشی از لیتیوم ، متوسط تا شدید:
سریع رهش: خوراکی: اولیه: 10 میلی گرم 3 تا 4 بار در روز. در صورت نیاز ، دوز را بر اساس پاسخ و تحمل تا 80 میلی گرم در روز تیتر کنید.
7-پیشگیری از خونریزی واریس:
فرم سریع رهش: خوراکی: اولیه: 10 تا 20 میلی گرم دو بار در روز. با توجه به ضربان قلب در حالت استراحت (با 55 تا 60 ضربان در دقیقه) هدف را تیتر کنید ، در حالی که فشار خون را حفظ می کنید (به عنوان مثال ، فشار خون سیستولیک ≥90 میلی متر جیوه)
حداکثر دوز روزانه:
بدون آسیت: 320 میلی گرم در روز.
آسیت: 160 میلی گرم در روز.

*کودکان:
1-لرزش اساسی:
داده های محدود موجود است: کودکان و نوجوانان: خوراکی: فرمولاسیون های سریع رهش: اولیه: 0.5 تا 1 میلی گرم در کیلوگرم در روز در 3 دوز منقسم. حداکثر دوز روزانه: 4 میلی گرم در کیلوگرم در روز.
2-فشار خون بالا:
توجه: بتا-بلاکرها به عنوان عوامل ضد فشار خون اولیه در کودکان توصیه نمی شوند.
کودکان و نوجوانان ≤17 سال: فرمولاسیون سریع رهش: خوراکی: اولیه: 1 تا 2 میلی گرم در کیلوگرم در روز در 2 تا 3 دوز در روز تقسیم شده است. دوز تیترات برای اثر؛ حداکثر دوز روزانه: 4 میلی گرم در کیلوگرم در روز تا 640 میلی گرم در روز ؛ فرمولاسیون با ماندگاری ممکن است یک بار در روز دوز شود. برخی دیگر حداکثر دوز روزانه 16 میلی گرم بر کیلوگرم در روز تا حداکثر 640 میلی گرم در روز را پیشنهاد کرده اند.
3-سردرد میگرنی؛ پیشگیری:
اطلاعات محدود موجود است. دوز مطلوب مشخص نشده است.
خوراکی: فرمولاسیون سریع رهش: دوز مصرفی به صورت وزنی: کودکان ≥3 سال و نوجوانان: دامنه گزارش شده: 0.5 تا 3 میلی گرم در کیلوگرم در روز در 2 تا 3 دوز منقسم. برخی از آزمایشات ، درمان را در انتهای پایین دامنه شروع کرده و به سمت بالا تیتر می کنند. دوزهای کم 0.5 تا 1 میلی گرم در کیلوگرم در روز ممکن است موثر باشد. از دوزهای حداکثر 4 میلی گرم در کیلوگرم در روز استفاده شده است. حداکثر دوز روزانه: 120 میلی گرم در روز
دوز ثابت: کودکان ≥ سال و بزرگسالان: اولیه: 10 میلی گرم در روز. در فواصل هفتگی با 10 میلی گرم افزایش ؛ محدوده معمول دوز: 10 تا 20 میلی گرم 3 بار در روز؛ از دوزهای بالای 120 میلی گرم در روز استفاده شده است.
4-تاکی آریتمی:
اطلاعات محدود موجود است.  نوزادان ، کودکان و نوجوانان: خوراکی: فرمولاسیون های با رهش سریع: اولیه: 0.5 تا 1 میلی گرم در کیلوگرم در روز در دوزهای منقسم هر 6 تا 8 ساعت. دوز دارو را هر 3 تا 5 روز به سمت بالا تیتر کنید. دوز معمول روزانه: 2 تا 4 میلی گرم در کیلوگرم در روز ؛ دوزهای بالاتر ممکن است لازم باشد. حداکثر دوز روزانه: 16 میلی گرم در کیلوگرم در روز یا 60 میلی گرم در روز
وریدی: 0.01 تا 0.15 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در هر دوز آهسته وریدی طی 10 دقیقه ؛ ممکن است هر 6 تا 8 ساعت در صورت لزوم تکرار شود. حداکثر دوز وابسته به سن است: نوزادان: 1 میلی گرم در هر دوز. کودکان و نوجوانان: 3 میلی گرم در هر دوز
5-تیروتوکسیکوز:
نوزادان و کودکان: خوراکی: فرمولاسیون با رهش سریع: 0.5 تا 2 میلی گرم در کیلوگرم در روز منقسم هر 8 ساعتد. حداکثر دوز: 40 میلی گرم در هر دوز
نوجوانان: خوراکی: فرمولاسیون با سرعت فوری: 10 تا 40 میلی گرم هر 6 تا 8 ساعت.
6-طوفان تیروئید:
اطلاعات محدود موجود است. نوزادان و کودکان: خوراکی: فرمولاسیون های فوری آزاد: 1 تا 4 میلی گرم در کیلوگرم در روز در دوزهای منقسم ، تیتراسیون بر اساس فشار خون و ضربان قلب؛ شرایط معمول در نوجوانان و بزرگسالان هر 4 تا 6 ساعت است.
نوجوانان: خوراکی: فرمولاسیون با رهش فوری: 20 تا 40 میلی گرم در هر 4 تا 6 ساعت؛ تیتراسیون بر اساس فشار خون و ضربان قلب ؛ دوزهای بالای 60 تا 80 میلی گرم هر 4 ساعت توصیه شده است.
وریدی: فشار 0.5 تا 1 میلی گرم آهسته IV طی 10 دقیقه. فاصله دوز در نوجوانان مشخص نشده است. در بزرگسالان ، دوزها ممکن است هر چند ساعت با نظارت مستمر قلب تکرار شوند. هنگام انتقال به درمان خوراکی ، ممکن است لازم باشد درمان وریدی تا رسیدن به اثرات درمان خوراکی ادامه یابد.

*سالمندان:
مصرف با احتیاط. شروع با کمترین دوز.
خوراکی:
فشار خون بالا: دوزهای اولیه کمتری را در نظر بگیرید و براساس پاسخ بیمار تیتر کنید.
آریتمی قلبی ، درمان نگهدارنده یا پیشگیری: فرم سریع رهش: خوراکی: دوز اولیه: 10 میلی گرم دو بار در روز. دوز را هر 3 تا 7 روز افزایش دهید. محدوده معمول دوز: 10 تا 320 میلی گرم در روز در دوزهای منقسم تجویز می شود.

موارد منع مصرف

حساسیت بیش از حد به پروپرانولول ، بتا بلاکرها ، یا هر جزء دیگر از فرمولاسیون
نارسایی قلبی جبران نشده (مگر اینکه این نارسایی به دلیل تاکی آریتمی های تحت درمان با پروپرانولول باشد)، شوک کاردیوژنیک، برادی کاردی سینوسی شدید ؛ سندرم سینوس بیمار ؛ یا انسداد قلب بیشتر از درجه اول (به استثنای بیماران با ضربان ساز مصنوعی). آسم برونشیال

مستندات واکنش متقابل حساسیت برای مسدود کننده های بتا محدود است. با این حال ، به دلیل شباهت در ساختار شیمیایی و یا اقدامات دارویی ، امکان حساسیت متقابل را نمی توان با اطمینان رد کرد.

عوارض جانبی پروپرانولول

عوارض جانبی شایع (بیشتر از 10%):
سیستم عصبی: اختلال خواب (نوزادان: 16٪ تا 18٪)
تنفسی: برونشیولیت (نوزادان) ، برونشیت (نوزادان: 8٪ تا 13٪)

عوارض جانبی با شیوع کمتر (1% تا 10%):
قلب و عروق: سردی اندام های انتهایی (نوزادان: 7٪ تا 8٪)
دستگاه گوارش: درد شکم (نوزادان: 4٪) ، یبوست (1٪ تا 3٪) ، کاهش اشتها (نوزادان: 3٪ تا 4٪) ، اسهال (نوزادان: 5٪ تا 6٪)
سیستم عصبی: تحریک (نوزادان: 5٪ تا 9٪) ، سرگیجه (4٪ تا 7٪) ، خواب آلودگی (نوزادان: 5٪) ، خستگی (5٪ تا 7٪) ، تحریک پذیری (نوزادان: 6٪) ، کابوس های شبانه ( نوزادان: 6٪)

تداخلات دارویی

اورتیدین , اکسپکتورانت , بروموکرپتین , پاروکستین , آمینوفیلین , ایبوپروفن , ایندومتاسین , پیروکسیکام , تئوفیلین , توپوتکان , آبامتاپیر , دروندارون , آمیفوستین , سریتینیب , تاسیملتئون , سیپونیمود , اوبینوتوزومب , لیدوکائین , ماپروتیلین , هیدرالازین , وراپامیل , کلرپرومازین , اس سیتالوپرام , ریواستیگمین , سالبوتامول , سالمترول , سایمتیدین , فنوباربیتال , گلی کلازید , تیزانیدین , تیوریدازین , دی هیدرو ارگوتامین , دیلتیازم , رپاگلینید , ریزاتریپتان , پروپیل تیواوراسیل , تری فلوپرازین , تستوسترون , توپیرامات , تیوتیکسن , تیکلوپیدین , دروسپیرنون , سرترالین , سولفاسالازین , سیتالوپرام , فلوکستین , فیناستراید , فینگولیمود , گادوپنتتات دی مگلومین , گادودیامید ( امنی اسکن) , مفنامیک اسید , نیتروگلیسیرین , یوهمبین , کلستیرامین , انسولین گلارژین , فورمترول , فلکاینید | فلکایینید , دیلتیژل , آنتی هموروئید , زولمی تریپتان , ریتودرین , پگ اینترفرون آلفا 2بی , تری فلونوماید , گلی پیزاید , دولاسترون , دی متیل فومارات , دوکسازوسین , دوتارم (گادوترات مگلومین) , پروهنس , اومکلیدینیوم بروماید + ویلانترول استنشاقی , ترپروستینیل , ادوکسابان , پنبوتولول , لیپیودول , نبیوولول , ریوسیگوآت , بیتولترول , اولوداترول , اکس تریفیلین , آرفورموترول , کانابیدیول , سیکلوپنتیازید , فلوربتاپیر F18

آبامتاپیر: ممکن است غلظت سرمی سوبستراهای CYP1A2 را افزایش دهد (خطر بالا با مهارکننده ها). تداخل رده X: منع مصرف همزمان
آگونیست های آلفا 2: ممکن است اثر مسدود کننده AV بتا-بلاکرها را افزایش دهد. اختلال در عملکرد گره سینوسی نیز ممکن است افزایش یابد. مسدود کننده های بتا ممکن است اثر فشار خون برگشتی آگونیست های آلفا 2 را افزایش دهند. مدیریت: ضربان قلب را در حین درمان با مسدود کننده بتا و کلونیدین به دقت کنترل کنید. در صورت امکان چندین روز قبل از مصرف کلونیدین مسدود کننده های بتا را کنار بگذارید و فشار خون را از نزدیک کنترل کنید.تداخل رده D: اصلاح درمان
آمیفوستین: عوامل کاهنده فشار خون ممکن است اثر افت فشار خون آمیفوستین را افزایش دهند. مدیریت: هنگامی که در دوزهای شیمی درمانی استفاده می شود ، داروهای پایین آورنده فشار خون را به مدت 24 ساعت قبل از تجویز آمیفوستین قطع کنید. اگر قطع درمان با داروی کاهنده فشار خون امکان پذیر نیست ، آمیفوستین را تجویز نکنید. با دوزهای رادیوتراپی آمیفوستین احتیاط کنید. تداخل رده D: اصلاح درمان
آگونیست های بتا 2: بتا-بلاکرها (غیرانتخابی) ممکن است اثر برونکودیلاتاسیون آگونیست های بتا 2 را کاهش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان
برومپریدول: ممکن است باعث کاهش فشار خون در عوامل کاهنده فشار خون شود. عوامل کاهش فشار خون ممکن است اثر افت فشار خون برومپریدول را افزایش دهند. تداخل رده X: منع مصرف همزمان
سریتینیب: عوامل ایجاد کننده برادی کاردی ممکن است اثر برادی کاردی سریتینیب را افزایش دهند. مدیریت: اگر نمی توان از این ترکیب جلوگیری کرد ، بیماران را برای اثبات برادیکاردی علامت دار کنترل کرده و فشار خون و ضربان قلب را در حین درمان از نزدیک کنترل کنید. تداخل رده D: اصلاح درمان
مهارکننده های CYP1A2 (قوی): ممکن است غلظت سرمی پروپرانولول را افزایش دهد. مدیریت: از دوز اولیه کمتری پروپرانولول استفاده کنید و هنگام ترکیب با مهارکننده های قوی CYP1A2 ، در هنگام تیتراسیون دوز پروپرانولول احتیاط بیشتری داشته باشید. تداخل رده D: اصلاح درمان
دروندارون: ممکن است اثر برادی کاردی مسدود کننده های بتا را افزایش دهد. دارون دارون ممکن است غلظت سرمی بتا-بلاکرها را افزایش دهد. این احتمالاً فقط در مورد عواملی اعمال می شود که توسط CYP2D6 متابولیزه می شوند. مدیریت: از دوزهای اولیه بتا بلاکر استفاده کنید. تحمل کافی ترکیب ، بر اساس یافته های ECG ، باید قبل از هر گونه افزایش دوز مسدود کننده بتا تأیید شود. نظارت را برای پاسخ بالینی و عوارض جانبی افزایش دهید. تداخل رده D: اصلاح درمان
فینگولیمود: مسدود کننده های بتا ممکن است اثر برادی کاردیک فینگولیمود را افزایش دهند. مدیریت: در صورت امکان از مصرف همزمان فینگولیمود و بتا بلاکرها خودداری کنید. در صورت لزوم تجویز همزمان ، بیماران باید یک شبانه روز به طور مداوم نظارت بر نوار قلب را انجام دهند که بعد از اولین دوز فینگولیمود انجام شود. بیماران را از نظر برادی کاردی کنترل کنید. تداخل رده D: اصلاح درمان
اوبینوتوزومب: ممکن است باعث کاهش فشار خون در عوامل کاهش فشار خون شود. مدیریت: مصرف داروهای کاهش دهنده فشار خون را از 12 ساعت قبل از تزریق اوبینوتوزوماب و تا 1 ساعت بعد از پایان تزریق قطع کنید. خطر D: اصلاح درمان
ریواستیگمین: ممکن است اثر برادی کاردی مسدود کننده های بتا را افزایش دهد. تداخل رده X: منع مصرف همزمان
ریزاتریپتان: پروپرانولول ممکن است غلظت سرمی ریزاتریپتان را افزایش دهد. مدیریت: برای بزرگسالان ، دوز ریزاتریپتان را به 5 میلی گرم (حداکثر 3 دوز در هر 24 ساعت) محدود کنید. برای کودکان ، اگر وزن 40 کیلوگرم یا بیشتر باشد ، ریزاتریپتان را به یک دوز 5 میلی گرم در هر 24 ساعت محدود کنید. اگر وزن کمتر از 40 کیلوگرم است مصرف نکنید. تداخل رده D: اصلاح درمان
سیپونیمود: عوامل ایجاد کننده برادی کاردی ممکن است اثر برادی کاردیک سیپونیمود را افزایش دهند. مدیریت: از مصرف همزمان سیپونیمود با داروهایی که ممکن است باعث برادی کاردی شود خودداری کنید. در صورت ترکیب ،نظارت بر بیمار توسط پزشک قلب و عروق را در نظر بگیرید. تداخل رده D: اصلاح درمان
تاسیملتئون: مسدود کننده های بتا ممکن است اثر درمانی تاسیملتئون را کاهش دهند. مدیریت: در نظر داشته باشید که از تجویز شبانه بتا بلاکرها در طول درمان با تاسیملتئون خودداری کنید ، به دلیل احتمال کاهش اثر تاسیملتئون . تداخل رده D: اصلاح درمان
تیزانیدین: مهارکننده های CYP1A2 (ضعیف) ممکن است غلظت سرمی تیزانیدین را افزایش دهند. مدیریت: در صورت امکان از این ترکیب ها خودداری کنید. در صورت لزوم استفاده ترکیبی ، تیزانیدین را با دوز بزرگسال 2 میلی گرم شروع کنید و بر اساس پاسخ بیمار ، 2 تا 4 میلی گرم افزایش دهید. تداخل رده D: اصلاح درمان

هشدارها

1-از قطع مصرف ناگهانی و بدون مشورت پزشک بپرهیزید زیرا در قطع مصرف نادرست پروپرانولول وخیم تر شدن آنژین وافارکتوس میوکارد ممکن است رخ دهد. پس قطع مصرف این دارو باید با کاهش تدریجی در عرض چند هفته صورت پذیرد.
2-در مصرف پروپرانولول واکنش های ازدیاد حساسیت شامل واکنش های آنافیلاکسی ممکن است بروز کند.
3-در مصرف این دارو واکنش های پوستی شامل سندروم استیون جانسون ، نکرولیز سمی اپیدرم ،درماتیت اگزفولیاتیو،اریتم مولتی فرم و کهیر ممکن است رخ دهد.
4-تجویز پروپرانولول در بیماران دارای نارسایی احتقانی قلب با احتیاط انجام شود.در بیماران با نارسایی احتقانی قلب تحریک سمپاتیک یک یک عامل حیاتی حامی عمل گردش خون می باشد و مهار آن توسط مسددهای گیرنده بتا از جمله پروپرانولول می تواند این نارسایی را تشدید کند.حتی در بیمارانی که سابقه نارسایی قلبی ندارند مصرف مسددهای گیرنده بتا از جمله پروپرانولول ممکن است منجر به نارسایی قلبی شود.
5- این دارو با مهارتحریک کاتکول آمین گشاد کننده برونش گیرنده های بتامی تواند باعث تحریک حمله آسم نایژه ای شود.از اینرو در بیماران دارای سابقه آسم نایژه ای یاآمفیزم یا برونشیت غیز آلرژیک با احتیاط مصرف شود.
6-مصرف مزمن داروی پروپرانولول نباید مطابق روال عادی قبل از اعمال جراحی اصلی قطع گردد.هر چندتوانایی ناقص قلب در پاسخ به محرک های آدرنرژیک رفلکس ممکن است خطرات ناشی از بیهوشی عمومی و روند جراحی را افزایش دهد.
7-مسددهای گیرنده بتا از جمله پروپرانولول ممکن است علائم افت شدید قند خون را بپوشانند پس تجویز پروپرانولول در بیماران دیابتی بخصوص دیابت وابسته به انسولین با احتیاط فراوان صورت پذیرد.
8-مسددهای گیرنده بتا از جمله این دارو ممکن است علائم بالینی پرکاری تیروئید را بپوشانند پس تجویزداروی پروپرانولول در بیماران دارای پرکاری تیروئید با احتیاط فراوان انجام شود.
9-استفاده مسددهای گیرنده بتا از جمله پروپرانولول در بیماران دارای سندروم وُلف-پارکینسون-وایت و تاکی کاردی با برادی کاردی شدید نیازمند درمان با ضربان ساز همراه است.
10- پروپرانولول در بیماران با اختلال عملکرد کبدی یا کلیوی با احتیاط فراوان تجویز گردد.

نکات قابل توصیه

1- پروپرانولول را هر روز سر ساعت معینی میل کنید.
2-در حین مصرف این دارو اندازه گیری فشار خون بصورت مکرر ضروری است.
3-اگر جراحی در پیش دارید سابقه مصرف پروپرانولول را با پزشک خود در میان بگذارید . ممکن است لازم باشد برای مدت کوتاهی مصرف این دارو را کنار بگذارید.
4- داروی پروپرانولول زیادی فشارخون را درمان نمی کند بلکه آن را کنترل می کند و این دارو تنها بخشی از یک برنامه کامل درمان شامل رژیم ، ورزش و کنترل وزن می باشد.

مصرف در بارداری

C ( داروهای گروه C فقط باید با تجویز پزشک مورد مصرف قرار بگیرد. خطرات ناشی از مصرف این گروه از داروها هنوز رد نشده است و یا اینکه مطالعات انسانی انجام نشده است و پزشک زمانی که احساس کند فواید مصرف این گروه از داروها از مضرات احتمالی آن بسیار بیشتر است و مصرف آن برای بیمار ضروری است تجویز انجام می‌دهد. )

پروپرانولول از جفت عبور می کند.
به گفته سازنده ، ناهنجاری های مادرزادی به دنبال استفاده مادر از پروپرانولول گزارش شده است. قرار گرفتن در معرض پروپرانولول در دوران بارداری همچنین ممکن است خطر سایر عوارض جانبی در نوزاد را افزایش دهد. در صورت نیاز به استفاده از مسدودکننده های بتا توسط مادر ، رشد جنین باید در دوران بارداری کنترل شود و نوزاد باید 48 ساعت پس از زایمان از نظر برادی کاردی ، افت قند خون و سرکوب تنفسی کنترل شود.
فشار خون مزمن مادر همچنین با عوارض جانبی در جنین یا نوزاد همراه است. فشار خون مزمن مادر ممکن است خطر نقص هنگام تولد ، وزن کم هنگام تولد ، زایمان زودرس ، تولد نوزاد مرده و مرگ نوزاد را افزایش دهد. خطرات واقعی جنین یا نوزاد ممکن است به طول مدت و شدت فشار خون مادر مربوط باشد. فشار خون مزمن درمان نشده همچنین ممکن است خطرات پیامدهای نامطلوب در مادر را افزایش دهد ، از جمله دیابت حاملگی ، پره اکلامپسی ، عوارض زایمان ، سکته مغزی و سکته قلبی.
فارماکوکینتیک پروپرانولول به طور قابل توجهی توسط بارداری تغییر نمی کند.
هنگامی که درمان فشار خون بالا در بارداری تشخیص داده شود ، عوامل دیگری غیر از پروپرانولول ترجیح داده می شوند. با این حال ، استفاده از پروپرانولول ممکن است در نظر گرفته شود. زنان مبتلا به فشار خون بالا ممکن است در طول بارداری به داروهای خود ادامه دهند مگر اینکه موارد منع مصرف وجود داشته باشد.
پروپرانولول ممکن است برای درمان آریتمی های بطنی مادر ، فیبریلاسیون دهلیزی یا فلاتر دهلیزی یا تاکی کاردی فوق بطنی در دوران بارداری استفاده شود.
پروپرانولول برای استفاده در کنترل علائم هایپرمتابولیک تیروتوکسیکوز در بارداری توصیه می شود.
پروپرانولول ممکن است در صورت پیشگیری از میگرن در زنان باردار مورد استفاده قرار گیرد. این باید 2 تا 3 روز قبل از زایمان قطع شود تا خطر عوارض جانبی برای جنین یا نوزاد و کاهش احتمالی انقباض رحم کاهش یابد.

مصرف در شیردهی

پروپرانولول در شیر مادر ترشح می شود.
برادی کاردی در نوزادی که از طریق شیر مادر در معرض پروپرانولول قرار داشته گزارش شده است. به طور کلی ، پروپرانولول ممکن است با شیردهی در دوزهای معمول استفاده شود. مادران باید نوزادان شیرخوار خود را از نظر برادی کاردی ، سیانوز و افت قند خون از نزدیک کنترل کنند. پروپرانولول ممکن است یک مسدود کننده بتای ترجیحی در زنان شیرده باشد.

دارو های مشابه

آتنولول , سوتالول , لابتالول , کارودیلول , آسبوتولول , پیندولول , اسمولول , نادولول

برچسب ها