اطلاعات دارویی ریلپیویرین

● ریلپیویرین متعلق به دسته داروهای ضد رتروویروسی است که به عنوان مهارکننده های ترانس کریپتاز معکوس غیر نوکلئوزیدی (NNRTIs) شناخته می شوند.

● این دارو با مهار آنزیم ترانس کریپتاز معکوس، که برای تکثیر ویروس نقص ایمنی انسانی نوع 1 (HIV-1) ضروری است، عمل می کند.

● ریلپیویرین با مسدود کردن این آنزیم از تبدیل RNA ویروسی به DNA جلوگیری می کند و در نتیجه فرآیند تکثیر ویروس را مهار می کند.

● فارماکودینامیک Rilpivirine به اثرات آن بر بدن و ویروس اشاره دارد.

● این به طور موثر با هدف قرار دادن آنزیم ترانس کریپتاز معکوس، تکثیر HIV-1 را مهار می کند.

● با مسدود کردن این آنزیم، ریلپیویرین بار ویروسی را کاهش می‌دهد و به حفظ یا افزایش تعداد سلول‌های T CD4+ کمک می‌کند، که برای عملکرد سیستم ایمنی بدن بسیار مهم است.

● فارماکوکینتیک ریلپیویرین شامل جذب، توزیع، متابولیسم و دفع آن از بدن است. پارامترهای فارماکوکینتیک کلیدی عبارتند از:

○ جذب: ریلپیویرین پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود.

○ توزیع: به طور گسترده در بافت ها، از جمله مخازن ویروس HIV-1 توزیع می شود.

○ متابولیسم: ریلپیویرین عمدتاً توسط آنزیم کبدی سیتوکروم P450 3A4 (CYP3A4) متابولیسم می شود.

○ دفع: دفع ریلپیویرین عمدتاً از طریق مدفوع و ادرار انجام می شود.

● ریلپیویرین برای درمان عفونت HIV-1 در بزرگسالان و بیماران کودکان با وزن حداقل 35 کیلوگرم اندیکاسیون دارد.

● این دارو در ترکیب با سایر داروهای ضد رتروویروسی به عنوان بخشی از یک رژیم درمانی کامل برای عفونت HIV-1 استفاده می شود.

● دوز توصیه شده ریلپیویرین ممکن است بسته به عواملی مانند وزن بیمار، سابقه درمان قبلی و داروهای همزمان متفاوت باشد.

● پیروی از دستورالعمل های دوز تجویز شده توسط متخصص بسیار مهم است.

● به طور معمول، ریلپیویرین به صورت خوراکی یک بار در روز همراه با غذا مصرف می شود.

● ریلپیویرین در بیمارانی که حساسیت مفرط شناخته شده به ریلپیویرین یا هر یک از اجزای آن دارند منع مصرف دارد.

● این دارو نباید همزمان با داروهایی که القاء کننده قوی آنزیم های CYP3A هستند استفاده شود، زیرا می تواند اثربخشی ریلپیویرین را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

● عوارض جانبی رایج ریلپیویرین ممکن است شامل سردرد، سرگیجه، مشکل خواب، رویاهای غیرطبیعی، حالت تهوع، اسهال و بثورات پوستی باشد.

● عوارض جانبی کمتر شایع اما بالقوه جدی ممکن است شامل افسردگی، افکار خودکشی، مشکلات کبدی و واکنش های آلرژیک باشد.

● در صورت مشاهده هر گونه عوارض جانبی شدید یا مداوم به پزشک مراجعه کنید.

ریلپیویرین ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد، از جمله:
آنتی اسیدها:
● برخی از آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم، منیزیم یا کلسیم می توانند جذب ریلپیویرین را کاهش دهند.
● آنها باید حداقل 2 ساعت قبل یا 4 ساعت بعد از ریلپیویرین مصرف شوند.

● داروهایی که آنزیم‌های خاصی را در کبد تحریک یا مهار می‌کنند، مانند ریفامپین، ریفابوتین، فنوباربیتال، کاربامازپین، فنی‌توئین و خارمریم می‌توانند بر سطوح ریلپی‌ویرین در بدن تأثیر بگذارند.

● برخی از داروهای ضد قارچ، داروهای ضد تشنج و سایر داروهای HIV نیز ممکن است با ریلپیویرین تداخل داشته باشند.

● ریلپیویرین تنها باید در ترکیب با سایر داروهای ضد رتروویروسی به عنوان بخشی از یک رژیم درمانی کامل برای عفونت HIV-1 استفاده شود.

● برای حفظ اثربخشی و به حداقل رساندن خطر ایجاد مقاومت دارویی، مصرف ریلپیویرین دقیقاً طبق دستور تجویز شده مهم است.

● ریلپیویرین عفونت HIV-1 را درمان نمی کند و از انتقال ویروس به دیگران جلوگیری نمی کند.

● ریلپیویرین در بیمارانی که سابقه اختلالات روانی دارند باید با احتیاط مصرف شود، زیرا ممکن است باعث علائم روانپزشکی مانند افسردگی، افکار خودکشی و رویاهای غیرطبیعی شود.

● عملکرد کبد باید به طور منظم در طول درمان با ریلپیویرین کنترل شود، زیرا می تواند در برخی افراد مسمومیت کبدی ایجاد کند.

● ریلپیویرین ممکن است با داروهای دیگر تداخل داشته باشد، بنابراین مهم است که پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید.

● ریلپیویرین تنها در صورتی باید در دوران بارداری استفاده شود که فواید بالقوه آن بیشتر از خطرات آن باشد.

● مشاوره با یک متخصص برای تعیین گزینه های درمانی مناسب برای افراد باردار مبتلا به عفونت HIV-1 ضروری است.