اطلاعات دارویی اسکتامین

● اسکتامین یک آنتاگونیست غیررقابتی گیرنده N-methyl-D-aspartate (NMDA) است.

● این دارو با مسدود کردن گیرنده های NMDA که در تنظیم خلق و خو، شناخت و درک درد نقش دارند، کار می کند.

● تصور می‌شود با تعدیل این گیرنده‌ها، اسکتامین اثرات ضدافسردگی خود را با تأثیرگذاری بر سیگنال‌رسانی انتقال‌دهنده‌های عصبی، به ویژه گلوتامات و ارتقای شکل پذیری سیناپسی در مناطق کلیدی مغز که در افسردگی نقش دارند، اعمال می‌کند.

● تعدیل سریع انتقال گلوتامات
● تحریک عوامل نوروتروفیک که به رشد و اتصال عصبی کمک می کنند.
● کاهش بالقوه فرآیندهای التهابی دخیل در افسردگی

● جذب سریع از طریق مخاط بینی.

● متابولیسم گذر اول بالا در کبد.

● نیمه عمر نسبتاً کوتاه، نیاز به دوز مکرر در مرحله القاء دارد.

● متابولیسم عمدتاً توسط آنزیم های سیتوکروم P450 انجام می شود.

● دفع از طریق ادرار.

● اختلال افسردگی اساسی مقاوم به درمان

● فاز القایی: دوزهای هفته ای دو بار، با هر دوز از 56 میلی گرم تا 84 میلی گرم در هر جلسه درمانی.

● مرحله نگهداری: بسته به پیشرفت بیمار، دفعات دوز ممکن است به یک بار در هفته یا کمتر کاهش یابد.

● حساسیت به اسکتامین یا هر یک از اجزای اسپری بینی.

● بیماری عروقی آنوریسمال (از جمله سابقه آنوریسم داخل جمجمه).

● فشار خون شدید کنترل نشده.

● سابقه فعلی یا گذشته نارسایی شدید کبدی.

● تفکیک
● حالت تهوع
● افزایش فشار خون
● آرام بخش
● اضطراب
● سردرد
● سرگیجه
● تاری دید

● داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی: در صورت مصرف همزمان، خطر آرامبخشی و افسردگی تنفسی افزایش می یابد.

● مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs): خطر ابتلا به سندرم سروتونین در صورت استفاده با یا در طی دو هفته از درمان با MAOI.

● الکل: افزایش اثرات آرام بخش و خطر افسردگی CNS در صورت ترکیب با اسکتامین.

● خطر آرام بخشی و تجزیه: تجویز اسکتامین ممکن است منجر به آرام بخش، ادراک تغییر یافته و اثرات تجزیه کننده شود. بیماران در روز درمان نباید رانندگی کنند یا با ماشین آلات کار کنند.

● افزایش فشار خون: نظارت بر فشار خون در طول درمان و پس از آن ضروری است، زیرا اسکتامین می تواند منجر به افزایش گذرا شود.

● پتانسیل سوء مصرف و وابستگی: اسکتامین دارای پتانسیل سوء مصرف و اعتیاد است که مصرف محتاطانه را در افراد دارای سابقه سوء مصرف مواد ضروری می کند.

● اثرات روانپزشکی: دارو ممکن است علائم روانپزشکی مانند اضطراب، بیقراری و افکار خودکشی را تشدید یا تحریک کند که نیاز به نظارت دقیق دارد.

● ارزیابی تاریخچه پزشکی: پزشکان باید تاریخچه پزشکی بیماران را به طور کامل ارزیابی کنند، از جمله مشکلات قلبی عروقی، اختلالات مصرف مواد و شرایط روانی.

● تداخل با سایر داروها: تداخل اسکتامین با سایر داروها، به ویژه داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی، برای جلوگیری از عوارض جانبی باید در نظر گرفته شود.

● تنوع پاسخ فردی: پاسخ بیمار به اسکتامین می تواند متفاوت باشد. دوز و نظارت شخصی ضروری است.

● بیماران مسن: ممکن است افراد مسن نسبت به اثرات اسکتامین حساسیت بیشتری داشته باشند، که نیازمند یک رویکرد دقیق برای دوز و نظارت است.

● تحقیقات محدودی در مورد بی خطر بودن اسکتامین در دوران بارداری وجود دارد.

● قبل از در نظر گرفتن استفاده از آن در افراد باردار، باید خطرات احتمالی برای جنین را با فواید آن سنجید.

● داروی دیگری که در همان کلاس اسکتامین قرار دارد، کتامین راسمیک است.

● کتامین اسکیتامین و راسمیک هر دو آنتاگونیست گیرنده NMDA هستند و برای اثرات ضد افسردگی بالقوه آنها مورد بررسی قرار گرفته است.

● با این حال، اسکتامین انانتیومر-S کتامین است و اعتقاد بر این است که پروفایل عوارض جانبی مطلوب تری دارد.