اطلاعات دارویی انسولین

● انسولین با اتصال به گیرنده های انسولین در غشای سلولی عمل می کند.

● این اتصال باعث ایجاد فرآیندهای سلولی می شود که جذب گلوکز به سلول ها را تسهیل می کند و استفاده از آن برای انرژی یا ذخیره سازی را افزایش می دهد.

● انسولین همچنین از تولید گلوکز در کبد جلوگیری می کند.

● انسولین سریع الاثر: در عرض 15 دقیقه شروع می شود، حداکثر اثر در 1-2 ساعت، مدت زمان حدود 3-4 ساعت.

● انسولین کوتاه اثر: در عرض 30 دقیقه تا 1 ساعت شروع می شود، حداکثر اثر در 2-3 ساعت، مدت زمان حدود 5-8 ساعت.

● انسولین متوسط اثر: شروع آن در 1-2 ساعت، حداکثر اثر در 4-12 ساعت، مدت زمان حدود 12-18 ساعت.

● انسولین طولانی اثر: شروع تدریجی با اثر ثابت در یک دوره طولانی، اغلب 24 ساعت یا بیشتر.

● انسولین پس از تزریق زیر جلدی جذب می شود و نرخ جذب آن تحت تأثیر عواملی مانند محل تزریق و جریان خون است.

● توزیع در سراسر بدن اتفاق می افتد و بر بافت های مختلف تأثیر می گذارد.

● کبد انسولین را متابولیزه می کند و کلیه ها در درجه اول آن را دفع می کنند.

● مدیریت دیابت شیرین، یک بیماری مزمن که با اختلال در تولید یا عملکرد انسولین مشخص می شود.

● انواع انسولین و رژیم ها بر اساس نیازهای فردی بیمار و تعادل مطلوب بین زمان غذا و کنترل انسولین پس زمینه (پایه) انتخاب می شوند.

● دوز انسولین بر اساس عواملی مانند نوع دیابت، پاسخ بیمار، شیوه زندگی و سلامت کلی بسیار فردی است.

● انسولین معمولاً از طریق تزریق زیر جلدی تجویز می شود و دوز آن ممکن است در طول روز متفاوت باشد.

● ممکن است چندین تزریق روزانه یا رژیم های انفوزیون زیر جلدی انسولین مداوم (پمپ انسولین) تجویز شود.

● تنظیم دوز ممکن است بر اساس عواملی مانند رژیم غذایی، ورزش، بیماری و تغییرات وزن ضروری باشد.

● حساسیت یا حساسیت به انسولین یا هر یک از اجزای آن.

● هیپوگلیسمی (قند خون بسیار پایین) یا سابقه واکنش های شدید هیپوگلیسمی.

عوارض جانبی رایج:
● علائم شامل لرزش، سرگیجه، تعریق و گیجی است.
● قرمزی، تورم یا خارش در محل تزریق.
● برخی افراد ممکن است افزایش وزن را تجربه کنند، به ویژه با استفاده طولانی مدت.

عوارض جانبی کمتر شایع اما جدی:
● آنافیلاکسی یا واکنش های موضعی در محل تزریق.
● تغییر در بافت چربی در محل تزریق.

داروهایی که ممکن است سطح قند خون را افزایش دهند:
● کورتیکواستروئیدها
● هورمون های تیروئید
● مقداری دیورتیک

داروهایی که ممکن است سطح قند خون را کاهش دهند:
● مسدود کننده های بتا
● برخی از داروهای ضد افسردگی
● الکل
● برخی از داروهای ضد قارچ

● هیپوگلیسمی: مصرف انسولین می تواند باعث کاهش قند خون شود که منجر به علائمی مانند لرزش، سرگیجه و گیجی می شود.

● هیپوکالمی: درمان با انسولین ممکن است منجر به کاهش سطح پتاسیم در خون شود که نیاز به نظارت و مصرف مکمل‌های احتمالی دارد.

● واکنش های آلرژیک: برخی از افراد ممکن است واکنش های آلرژیک به انسولین، از جمله قرمزی، تورم، یا خارش در محل تزریق را تجربه کنند.

● تغییر در رژیم غذایی، فعالیت بدنی یا سایر داروها ممکن است نیاز به تنظیم دوز انسولین داشته باشد.

● چرخش منظم محل های تزریق به جلوگیری از لیپودیستروفی (تغییر در بافت چربی) کمک می کند و جذب مداوم انسولین را تضمین می کند.

● در طول بیماری یا موقعیت‌های استرس‌زا، کنترل سطح گلوکز خون ممکن است سخت‌تر باشد، که نیاز به نظارت دقیق و تنظیم بالقوه دوز انسولین دارد.

● کنترل دقیق گلوکز در دوران بارداری برای جلوگیری از عوارض برای مادر و جنین در حال رشد بسیار مهم است.

● نیاز به انسولین ممکن است در طول بارداری تغییر کند و نظارت دقیق و تنظیم دوز انسولین ضروری است.

● انواع دیگر انسولین: انسولین‌های سریع‌الاثر، کوتاه‌اثر، میان‌اثر و طولانی‌اثر پروفایل‌های مختلفی را برای برآوردن نیازهای فردی بیمار ارائه می‌دهند.

● داروهای غیر تزریقی انسولین: آگونیست های گیرنده GLP-1، آنالوگ های آمیلین و سایرین در مدیریت دیابت استفاده می شوند.

● داروهای خوراکی ضد دیابت: این داروها شامل متفورمین، سولفونیل اوره و غیره هستند که اغلب در دیابت نوع 2 استفاده می شوند.