● عفونت های مقاربتی (STIs) معمولاً از طریق تماس جنسی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شوند. اکثر آنها نسبتاً رایج هستند و قابل درمان‌اند - به ویژه در مراحل اولیه. با این حال، برخی از این عفونت‌ها می‌توانند منجر به عوارض شدید شوند.
● HIV راه‌های انتقال دیگری نیز دارد. برای مثال، این بیماری مقاربتی می‌تواند از طریق استفاده از سوزن‌های دارویی استریل نشده و همچنین تماس جنسی گسترش یابد.
● بیماری‌های مقاربتی می‌توانند هر کسی را تحت تأثیر قرار دهند، صرف نظر از گرایش جنسی یا استانداردهای بهداشتی. بسیاری از بیماری‌های مقاربتی می‌توانند از طریق فعالیت جنسی غیرنفوذی منتشر شوند.
● در این مقاله به برخی از بیماری‌های مقاربتی رایج، نحوه پیشگیری از آنها و زمان کمک گرفتن از پزشک پرداخته‌ایم.
کلامیدیا
● کلامیدیا ناشی از عفونت کلامیدیا تراکوماتیس است. این یک عفونت شایع است که می‌تواند از طریق رابطه جنسی مقعدی، واژینال و دهانی منتقل شود. همچنین می‌تواند در هنگام زایمان به نوزاد سرایت کند.
● کلامیدیا معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند، اما اگر فرد به دنبال درمان آن نباشد، می‌تواند منجر به ناباروری و سایر عوارض شود. با درمان زودهنگام به راحتی قابل درمان است.
● اگر علائم ظاهر شوند، ممکن است شامل تغییر در ترشحات واژن و درد و سوزش در هنگام ادرار باشد.
● کلامیدیا همچنین می‌تواند رکتوم را تحت تأثیر قرار دهد اگر در نتیجه رابطه جنسی مقعدی ایجاد شود یا از ناحیه دیگری از بدن پخش شود. این حالت می‌تواند منجر به:
- ○ درد رکتوم
- ○ خونریزی از رکتوم
- ○ ترشحات رکتوم
● علائم معمولاً حدود 7 تا 21 روز پس از ابتلا ظاهر می‌شوند.
شپش تناسلی (شپش خرچنگی)
● خرچنگ‌ها یا شپش‌های شرمگاهی معمولاً به موهای ناحیه تناسلی می‌چسبند. اما گاهی اوقات می‌توانند موهای زیر بغل، سبیل، ریش، مژه‌ها یا ابروها را هم تحت تأثیر قرار دهند. بسیار کوچک هستند و به سختی دیده می‌شوند، اما فرد احتمالاً دچار خارش در مناطقی که تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، می‌شود.
● اولین مرحله در چرخه زندگی‌شان ظاهر شدن تخم‌ها است. این مرحله حدود 6 تا 10 روز طول می‌کشد. پس از تخم‌ریزی، شپش‌ها شبیه خرچنگ‌های ریز می‌شوند. آنها برای زنده ماندن به خون نیاز دارند و حدود 2 تا 3 هفته زنده خواهند ماند. در چند روز آخر، ماده‌ها تخم‌های بیشتری می‌گذارند و این چرخه ادامه می‌یابد.
● شپش ناحیه تناسلی می‌تواند در طول تماس فیزیکی نزدیک از جمله تماس جنسی منتقل شود. همچنین می‌توانند از طریق حوله‌های مشترک یا ملحفه‌ها منتقل شوند. با این حال، نمی‌توانند از طریق صندلی توالت پخش شوند.
● برای از بین بردن شپش شرمگاهی در ناحیه تناسلی، فرد می‌تواند از محلول 1% پرمترین یا محصولات مشابه استفاده کند. این محلول‌های بدون نسخه در اکثر داروخانه‌ها در دسترس هستند. همچنین رعایت دقیق دستورالعمل‌ها ضروری است.
● اگر شپش شرمگاهی موهای نزدیک چشم را تحت تأثیر قرار دهد، ممکن است فرد نیاز به داروی تجویزی داشته باشد.
تب خال ناحیه تناسلی
● ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یک ویروس رایج است که پوست، دهانه رحم و اندام تناسلی و همچنین برخی از قسمت‌های دیگر بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
● HSV-1 معمولاً دهان را هم آلوده می‌کند. این حالت می‌تواند از طریق بزاق یا اگر زخم مربوط به تبخال در اطراف دهان فرد دیگری وجود داشته باشد منتقل شود. (در حین رابطه جنسی دهانی می‌تواند به ناحیه تناسلی منتقل شود.)
● HSV-2 می‌تواند ناحیه تناسلی، ناحیه مقعد و دهان را تحت تأثیر قرار دهد. از طریق رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعدی منتقل می‌شود.
● تبخال نمی‌تواند از طریق ظروف، صندلی توالت، استخر، صابون یا ملافه پخش شود. با این حال، اگر فردی قسمتی از بدن را که در آن تبخال وجود دارد لمس کند و سپس قسمت دیگری از بدن خود را لمس کند، تبخال می‌تواند به آن ناحیه سرایت کند.
● هنگامی که تبخال وجود دارد، در بدن باقی می‌ماند. با این حال، معمولاً غیرفعال می‌ماند و بسیاری از افراد هرگز علائمی را بروز نمی‌دهند.
● علائم اصلی شامل تاول در اطراف دهان، مقعد یا ناحیه تناسلی است. این تاول‌ها می‌توانند بشکنند و باعث ایجاد زخم دردناکی شوند که یک هفته یا بیشتر طول می‌کشد تا بهبود یابند.
● برخی از علائم عفونت اولیه عبارتند از:
- ○ تب
- ○ بدن درد
- ○ تورم غدد لنفاوی
● برخی از افراد هرگز علائمی ندارند، برخی فقط شیوع اولیه دارند و برخی دیگر شیوع مکرر دارند.
● اولین حمله معمولاً شدیدترین است، اما افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند - به عنوان مثال، به دلیل HIV - به طور کلی در معرض خطر بالاتری برای تجربه علائم شدید هستند. ابتلا به تبخال همچنین می‌تواند احتمال ابتلا یا انتقال HIV را نیز افزایش دهد.
● ممکن است فردی هرگز نداند که به ویروس تبخال مبتلا شده است، اما همچنان می‌تواند به دیگران منتقل کند.
● در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد، اما دارو می‌تواند به کاهش علائم کمک کند. داروهای ضدویروسی روزانه می‌توانند به جلوگیری از گسترش تبخال کمک کنند.
● استفاده از کاندوم به طور کامل از انتقال تبخال جلوگیری نمی‌کند.
هپاتیت B
● هپاتیت B می‌تواند باعث عفونت طولانی مدت و آسیب کبدی شود. هنگامی که فردی به ویروس مبتلا شود، می‌تواند در مایع منی، خون و سایر مایعات بدن او باقی بماند.
● انتقال از طریق:
- ○ تماس جنسی
- ○ استفاده از تجهیزات غیر استریل برای تزریق
- ○ سوراخ کردن پوست با یک جسم تیز در جایی که ویروس وجود دارد
● این عفونت می‌تواند در دوران بارداری یا زایمان به نوزاد منتقل شود. با این حال، یک پزشک می‌تواند در مورد راه‌های جلوگیری از این امر راهنمایی کند.
● به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تا زمانی که نوک سینه‌ها ترک نخورند، خطر انتقال ویروس از طریق شیر مادر ناچیز است.
● افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به هپاتیت B هستند باید از پزشک خود در مورد واکسن سؤال کنند. با این حال، واکسن ممکن است مصونیت طولانی مدت ایجاد نکند و ممکن است فرد برای محافظت مداوم به دوزهای تقویت کننده نیاز داشته باشد.
تریکومونیازیس
● تریکومونیازیس یا تریک می‌تواند هر کسی را مبتلا کند، اما زنان بیشتر احتمال دارد علائم را تجربه کنند. تریکوموناس واژینالیس عامل این عفونت است.
● در زنان، به احتمال زیاد بر روی واژن تأثیر می‌گذارد. در مردان، عفونت می‌تواند در مجرای ادراری ایجاد شود.
● انتقال می‌تواند از طریق رابطه جنسی نفوذی و تماس فرج به فرج رخ دهد.
● بسیاری از افراد هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند. اگر علائم ظاهر شوند، ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- ○ ترشح غیرمعمول
- ○ درد در هنگام ادرار
- ○ درد در هنگام انزال
- ○ درد یا ناراحتی در حین رابطه جنسی
● تریچ همچنین می‌تواند منجر به عوارض بارداری شود و احتمال ابتلا و انتقال HIV را افزایش دهد.
● پزشک می‌تواند داروهایی را برای رفع تریچ تجویز کند، اما هر دو طرف به احتمال زیاد به درمان نیاز خواهند داشت، در غیر این صورت عفونت ممکن است عود کند. بدون درمان، تریک می‌تواند ماه‌ها یا سال‌ها ادامه داشته باشد.
ایدز
● HIV ویروسی است که به سیستم ایمنی حمله می‌کند. می‌تواند از طریق تماس جنسی و برخی راه‌های دیگر سرایت کند.
● ایدز فرد را مستعد ابتلا به برخی عفونت‌های دیگر می‌کند. افراد مبتلا به اچ‌آی‌وی خطر ابتلا به سایر بیماری‌های مقاربتی را نیز دارند. بدون درمان، این حساسیت به عفونت بدتر می‌شود و ممکن است منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شود.
● هنگامی که فرد مبتلا به HIV باشد، ویروس در مایعات بدن او از جمله مایع منی، خون، شیر مادر و مایعات واژن و رکتوم وجود خواهد داشت. اگر این مایعات وارد بدن فرد دیگری شود، آن فرد نیز می‌تواند به HIV مبتلا شود.
● این حالت می‌تواند از طریق تماس جنسی، سوزن مشترک، تماس با پوست شکسته، زایمان و شیردهی اتفاق بیفتد.
● درمان می‌تواند میزان ویروس موجود در بدن را تا حد غیر قابل شناسایی کاهش دهد. این بدان معناست که میزان ویروس در خون به‌قدری کم است که آزمایش خون نمی‌تواند آن را تشخیص دهد. همچنین به این معنی است که نمی‌تواند به افراد دیگر سرایت کند.
● فرد مبتلا به اچ آی وی غیر قابل شناسایی باید به پیروی از برنامه درمانی خود دقیقاً همانطور که پزشک تجویز کرده است ادامه دهد تا سطح ویروس را پایین نگه دارد.
● برخی از راه‌های دیگر برای جلوگیری از انتقال عبارتند از:
- ○ استفاده از کاندوم یا سایر روش‌های جلوگیری از بارداری در طول رابطه جنسی واژینال یا مقعدی
- ○ مصرف داروی پیشگیری پیش از مواجهه، دارویی است که می‌تواند به پیشگیری از HIV در افرادی که در معرض این ویروس قرار دارند کمک کند.
- ○ عدم استفاده از سوزن مشترک
- ○ استفاده از دستکش و دور انداختن وسایل تیز با احتیاط، مانند هنگام کار در یک محیط مراقبت‌های بهداشتی
ویروس پاپیلوم انسانی
● ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) به گروهی از ویروس‌ها اطلاق می‌شود که پوست و غشاهای مخاطی مانند گلو، دهانه رحم، مقعد و دهان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. انواع مختلفی وجود دارد و برخی از آنها خطر بیشتری نسبت به سایرین دارند.
● HPV شایع است. تقریباً همه افرادی که از نظر جنسی فعال هستند در مقطعی از زندگی خود به HPV مبتلا می‌شوند، مگر اینکه برای پیشگیری از آن واکسن دریافت کرده باشند.
● بسیاری از افراد هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند، اما در این حالت باز هم امکان انتشار ویروس وجود دارد.
● برخی از انواع HPV می‌توانند منجر به زگیل تناسلی شوند که معمولاً کم‌خطر هستند.
● ابتلا به HPV همچنین می‌تواند خطر سرطان دهانه رحم و سرطان گلو را افزایش دهد.
● HPV می‌تواند از طریق:
- ○ رابطه جنسی واژینال و مقعدی
- ○ رابطه جنسی دهانی
- ○ تماس تناسلی به تناسلی
- ○ از یک فرد باردار به یک نوزاد، هر چند این مورد نادر است
● واکسیناسیون می‌تواند به جلوگیری از انتقال HPV کمک کند.
مولوسکوم کنتاژیوزوم یا زگیل آبکی
● مولوسکوم کنتاژیوزوم یک عفونت ویروسی مسری پوستی است که معمولاً خوش‌خیم است.
● می‌تواند هم بزرگسالان و هم کودکان را تحت تأثیر قرار دهد. پزشکان تشخیص این عفونت در بزرگسالان را یک بیماری مقاربتی می‌دانند؛ اما در کودکان خردسال نه. کارشناسان معتقدند که این نوعی آبله است.
● در میان بزرگسالان، انتقال معمولاً از طریق تماس پوست به پوست، معمولاً در طول فعالیت جنسی رخ می‌دهد.
● علائم شامل برآمدگی‌های کوچک و گرد و فرورفتگی روی پوست است. ممکن است فقط یکی از این موارد وجود داشته باشد. برآمدگی یا برجستگی‌ها معمولاً بدون درمان ناپدید می‌شوند، اما این حالت ممکن است زمان ببرد و در زمان وجود مسری باقی می‌مانند.
● برخی از راه‌های از بین بردن برآمدگی‌ها عبارتند از مصرف داروهای تجویزی خاص، استفاده از مواد شیمیایی یا جریان الکتریکی، یا منجمد کردن آنها.
● استفاده از روش‌های مانع از بارداری می‌تواند به جلوگیری از انتقال ویروس کمک کند. هر فردی که به این ویروس مبتلا است، باید پس از لمس ناحیه آسیب دیده پوست، دست‌های خود را با دقت بشویید تا از انتشار ویروس به قسمت دیگری از بدن یا فرد دیگری جلوگیری شود.
گال
● گال یک بیماری مسری پوستی است و به دلیل یک کنه ایجاد می‌شود. این عارضه می‌تواند باعث ایجاد بثورات جوش مانند در هر نقطه از بدن شود.
● اولین باری که فرد دچار گال می‌شود، علائم ممکن است پس از 2 تا 6 هفته قرار گرفتن در معرض بیماری ظاهر شوند. اگر دوباره گال داشته باشید، علائم ممکن است 1 تا 4 روز پس از مواجهه ظاهر شوند. گال می‌تواند حتی قبل از اینکه شخص بداند که به آن مبتلا شده است گسترش یابد.
● انتقال معمولاً از طریق تماس پوست به پوست و به دلیل اشتراک گذاری وسایلی مانند حوله و ملافه اتفاق می‌افتد.
● پزشک می‌تواند کرم‌های موضعی تجویز کند که کنه‌ها را از بین ببرد. در حالی که فرد مبتلا به گال است، باید از تماس پوست به پوست با دیگران خودداری کند. پس از پاک شدن، آنها باید هرگونه وسایل شخصی، از جمله همه ملافه‌ها و لباس‌ها را ضدعفونی کنند.
سیفلیس
● سیفلیس ناشی از عفونت با باکتری ترپونما پالیدوم است. یک عفونت بالقوه جدی است و درمان اولیه برای جلوگیری از آسیب دائمی و عوارض طولانی مدت ضروری است.
● معمولاً چهار مرحله وجود دارد. در مرحله اول، فرد ممکن است متوجه یک زخم گرد و سفت در محل عفونت شود، معمولاً در اطراف دستگاه تناسلی، مقعد، راست روده یا دهان. این حالت معمولاً 3 تا 6 هفته طول می‌کشد.
● زخم ممکن است قابل مشاهده نباشد، زیرا اغلب بدون درد است و ممکن است به عنوان مثال در واژن پنهان باشد.
● این باکتری می‌تواند در هر نقطه‌ای از عفونت پخش شود. سیفلیس همچنین می‌تواند در دوران بارداری به نوزاد منتقل شود.
● در مرحله ثانویه، ممکن است علائم زیر وجود داشته باشند:
- ○ بثورات غیر خارش دار مانند لکه‌های خشن، قهوه‌ای یا قرمز در کف دست یا کف پا
- ○ ضایعات در غشاهای مخاطی مانند دهان، واژن یا مقعد
- ○ تورم غدد لنفاوی
- ○ ریزش مو
- ○ سردرد
- ○ کاهش وزن
- ○ دردهای عضلانی
- ○ خستگی
- ○ تب
● در مرحله نهفته، علائم ناپدید می‌شوند، اما باکتری‌ها در بدن باقی می‌مانند و می‌توانند به ایجاد آسیب ادامه دهند.
● در مرحله سوم، عوارض تهدید کننده زندگی می‌تواند مغز، سیستم عصبی، چشم، قلب و چندین اندام دیگر را تحت تأثیر قرار دهد. علائم در این مرحله بستگی به این دارند که سیفلیس کدام قسمت از بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
● تنها راه برای تأیید وجود یا نبودن سیفلیس، انجام آزمایش است. اگر نتیجه مثبت باشد، فرد باید به شریک جنسی خود اطلاع دهد و آنها نیز باید به دنبال مشاوره پزشکی باشند.
● علائم به طور متوسط حدود 21 روز پس از انتقال باکتری ظاهر می‌شوند، اما همچنین ممکن است بین 10 تا 90 روز طول بکشد تا ظاهر شوند.
سوزاک
● سوزاک یک عفونت شایع است که در اثر باکتری نایسریا گونوره ایجاد می‌شود. بسیار مسری است و بدون درمان می‌تواند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شود.
● سوزاک می‌تواند در طول رابطه جنسی دهانی، واژینال یا مقعدی منتشر شود. اگر فردی یک ناحیه عفونی از بدن را لمس کند و سپس چشم خود را لمس کند، سوزاک نیز می‌تواند منجر به رنگ صورتی شود.
● این عفونت می‌تواند در حین زایمان به نوزاد نیز سرایت کند.
● سوزاک در قسمت‌های گرم و مرطوب بدن مانند واژن، آلت تناسلی، دهان، راست روده و چشم رشد می‌کند. این عفونت می‌تواند در طول تماس جنسی گسترش یابد.
● اغلب هیچ علامتی وجود ندارد، اما اگر رخ دهد، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ○ درد در هنگام ادرار
- ○ تخلیه
- ○ تورم اندام تناسلی
- ○ خونریزی بین قاعدگی
● اگر رکتوم را تحت تأثیر قرار دهد، می‌تواند منجر به موارد زیر شود:
- ○ خارش مقعد
- ○ درد در هنگام اجابت مزاج
- ○ تخلیه
● عفونتی که در نتیجه رابطه جنسی دهانی ایجاد می‌شود می‌تواند منجر به درد سوزش در گلو و تورم غدد لنفاوی شود.
● در زنان، عفونت می‌تواند منجر به بیماری التهابی لگن شود. در همین حال، مردان ممکن است التهاب اپیدیدیم را تجربه کنند که لوله‌ای است که اسپرم را ذخیره می‌کند. هر دو شرایط می‌توانند بر باروری تأثیر بگذارند.
● به محض اینکه فرد مبتلا به سوزاک شود، باکتری می‌تواند از طریق تماس فیزیکی به افراد دیگر و سایر قسمت‌های بدن گسترش یابد. دریافت درمان با آنتی بیوتیک معمولاً می‌تواند عفونت را برطرف کند.
● علائم می‌تواند 1-14 روز پس از عفونت ظاهر شوند. مردان معمولاً 2 تا 5 روز پس از مواجهه متوجه علائم می‌شوند. زنان اغلب اصلاً هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند، اما در صورت بروز، علائم معمولاً تا 10 روز پس از مواجهه ظاهر می‌شوند.
شانکروئید
● شانکروئید یک عفونت باکتریایی نادر است که به دلیل هموفیلوس دوکرئی ایجاد می‌شود. تنها از طریق تماس جنسی می‌تواند گسترش یابد.
● باعث ایجاد زخم‌های دردناک در ناحیه تناسلی می‌شود. شانکروئید همچنین می‌تواند شانس ابتلا به HIV را افزایش دهد و می‌تواند درمان HIV را سخت‌تر کند.
● درمان با آنتی بیوتیک است. هر کسی که تشخیص شانکروئید را دریافت کند، باید به شریکی که در 10 روز گذشته با آنها تماس جنسی داشته است، اطلاع دهد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
● بسیاری از بیماری‌های مقاربتی علائمی ایجاد نمی‌کنند، بنابراین فرد نباید قبل از مراجعه به پزشک منتظر بماند تا علائم ظاهر شوند.
● در عوض، اگر مردم فکر می‌کنند که در معرض یک بیماری مقاربتی قرار گرفته‌اند، باید به دنبال مشاوره پزشکی باشند.
درمان‌ها و نکات قابل ملاحظه
● پزشک می‌تواند برای تأیید وجود یا عدم وجود عفونت آزمایشی را برای بیماری‌های مقاربتی (STI) انجام دهد. سپس مناسب‌ترین گزینه درمانی را تجویز می‌کند.
● بخش‌های زیر به برخی از درمان‌ها و نکاتی برای مقابله با STI می‌پردازد.
درمان آنتی بیوتیکی
● درمان عفونت‌های باکتریایی با آنتی بیوتیک است. با این حال، به نظر می‌رسد برخی از بیماری‌های مقاربتی - مانند سوزاک - در حال ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک هایی هستند که پزشکان معمولاً برای درمان آنها تجویز می‌کنند.
● تکمیل هر نوع درمان آنتی بیوتیکی ضروری است، حتی اگر علائم ناپدید شوند. توقف زودهنگام درمان ممکن است باعث شود باکتری‌های باقیمانده دوباره رشد کنند و علائم ممکن است عود کنند. در این مرحله، درمان عفونت سخت‌تر می‌شود.
واکسیناسیون
● واکسن‌ها می‌توانند به محافظت از فرد در برابر HPV و هپاتیت B کمک کنند. افراد می‌توانند وضعیت خود را با یک پزشک در میان بگذارند، تا در صورت نیاز واکسن دریافت کنند.
پیشگیری
● استفاده از کاندوم، محافظ دهانی یا سایر روش‌های پیشگیری از بارداری می‌تواند به جلوگیری از گسترش بسیاری از بیماری‌های مقاربتی کمک کنند، اگرچه این امر از انتقال عفونت‌هایی که در نتیجه تماس پوست به پوست منتشر می‌شوند، جلوگیری نمی‌کند.
● برخی از راه‌های دیگر برای کاهش خطر انتقال یا ابتلا به STI عبارتند از:
- ○ صحبت کردن با هر شریک جدید در مورد رابطه جنسی محافظت شده و هرگونه عفونت قبلی
- ○ اطمینان از اینکه هر دو طرف قبل از شروع یک رابطه جنسی جدید تحت آزمایش قرار می‌گیرند
- ○ دریافت واکسن برای محافظت در برابر برخی عفونت‌ها
- ○ هنگام استفاده از الکل یا داروهای تفریحی مراقب باشید، زیرا این موارد می‌توانند احتمال رفتارهای جنسی پرخطر را افزایش دهند
درج نظر